Кәдірбек құныпияұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Естісе де құзғындардан өктем үн,Сезінсе де қыстың аяз, өкпегін,Қар астында жаншылса да тұрмастайКөтеріліс жасайды ертең көктемім!Мұз құрсаудан суырып..

Теледидардан алаштың азаматы зар төктіАсқындым, зәрлі кесел ем,Қирады қиял кесенем.Күтіп тұр екен қандай күн,Сормаңдай менің пешенем.Аспаным ауыр..

НазКезіксе де кейбіреумен жекісу,Болмақ емес арамызда кетісу.Барған жерің бағыңды ашсын –тілек сол,Алматыдан ауа көшкен «Жетісу».Жауап таппай көңілде..

Көңілі тоқ қауыммен ұласып кіл,Бара жатыр қалықтап қыр асып нұр.Қайғысын да, мұңын да ішке бүгіп,Жар астында жарбиып лашық тұр.Артын ашып әлсізге..

Артын ашып, түкіріп қоғамына,Ар-ұяттың қарамай обалына,Ышқыр кетіп барады төмен қарай,Етек кетіп барады жоғарыға.Құбыжық бір түске еніп..

Анашымның мейірімі, қуанышы,Әрқашан да тұрады жетпей маған.Т.МолдағалиевДесек те ұрпақ жалғап өмір өлмес,Көңілім қуаныштың көбіне ермес.Енді маған..

Маған деген тағдырдың ішкі есебіЖүрегімді үш тіліп,үш кеседі.Қиналғанда жабығып,жан анашым,Көзімді ілсем көремінтүсте сені.Жанға сеп қып тірліктің..

Ұрпақтарын таралғанбатасымен жебеп тек,Етегіне оралғаннемересін өбектеп.Жетегіне ап қайда дақиқар ұлды ойнатып,Жүруші еді ауладасар самаурын..

Сағыныш боп, көзден жас боп там, Апа,Түнде түстен шықпай жүрсің, жан Апа.Талма құсап тамыр қысып жатқанда,Таң алдында оятасың мені, Апа.Көңілдесің..

Бұрылмай көпкеқитықса,қырсығып асқақ,Қоятын едітік сөзбен—«қыршыны» жасқап.Отырар еді«омалып»оттың басындаКелмеске кеткенКүндерінкүрсініп еске..

Ақ көктемін сағынып,Көктер ме екен ағашым?Осы дерттен сауығып,Кетер ме екен анашым?Қарар ма екен қауымғаАқ қабағы ашылып?Барар ма екен ауылғаБаяғыдай..

Алматының кақталып жалынына,Түскендейін тас қала тамұғына,Қайран шешем алқынып демігедіСар даланың жете алмай сағымына.Үй бар еді Кегенде, күй бар..

Қағып жүрек қанатынқаным ақты,Алматының ағарып таңы да атты.Тағы бір түн қалды арттатылсым оймен,Шаттығына бөлемей шаңырақты.Сәбилерді шеттетіп..

Қанаты қайырылған кептердейАй бұлтқа арбалды адасып.Себезгі сәулесі өшкендейТым өктем түнекпен санасып.Жарыққа зәру боп жанарымТүйілді. Айнала –..

Жатқасын ба қайқайып, Қайқы дейді,Жарқыраған жартастар... жай тілейді!Қырқасына Қайқының іліккендеКүн кідіріп,Күміс нұр Ай түлейді.Жалғанатын..

Тағдырымыз сияқты жүрдек кеме,Өмір көшіп барады тізбектеле...Ұрпағыма кейінгі керек қой деп,Менің әкем түспепті суретке де.Дүр сілкінткен талайды..

Күдікті кейде молайтып тұманды қала,Кеудеміздегі сенімді күмән қуа ма?Жақсы лебізді жадырап тыңдаған жақсы,Болашақ бірақ жарқын ба, Қуандық..

Ақ жаңбыр, тайғақ жолмен тайталасып,Байпақтың кезеңінен байқап асып,Еңіске ентік басып, бет қойғанда,Тұзкөл жатар құшағын айқара ашып.Қара жол..

Басқаның бәрі аласа білем,Талдының төрі тамаша кілең.Жан-жағың тұнған жап-жасыл әлем,Жайылған бейне алаша, кілем.Жолдары тікке шаншыла жатқан,Жарасып..

Сынағандай қарайды қыр-сырыңды,Көшкен елдің көңілсіз жұрты мұңлы.Күн райы тағы да бұзыла ма,Лабасының басына бұлт ілінді.«Жомарт қауым айналып..

«Мен тындырдым!» – дейтұғын менмен үн көп,Кекірігі – жұтаған елге міндет.Қыс-әлемге қытымыр үңілесің,Өмір-әйнек қырауын деммен үрлеп.Сөгілмейді сұр..

Қасым Аманжолов рухынаЖалыққанда жадағай сөзуардан,Жабыққанда сұқтанған көзі бардан,Түңілгенде ездердің езбесінен,Өзі жайлы өзге емес өзі..

МұқағалиғаКетті асығыпкелешектің құрдасы,Кетті асығыпжас ұрпақтың сырласы.Көктем едісуық хабар естілдіМың тоғыз жүз жетпіс алты.Жыл басы.Қазағына..

Көңілдерді ақ самалдай сергітіп,Қанаттары мұң, шаттықты тең құшып,Туған елін,Туған жерін сағынып,ҚарасазғаҚарлығаш-жыркелді ұшып.Өлеңді іздер өр..

Томсырайған, томпайған түз кебінен,Тарихымның тылсымын іздедім мен.Іздедім мен өткеннің өрнектерінҮйсінтаудың шұбаған тізбегінен.Кесіп өтіп кесапат..