Толғаулар туралы Өлеңдер ✍️

Абыройын алдырған Айрылар атақ-даңқынан. Бір зауалға жолығар Көзіне ілмей басқаны, Бос мақтанып, шалқыған. Жалаңқия, жексұрын Бастығының алдында..

Келе жатқан келешекке нық басып,Жер бетінде Ерлерменен жұптасып.Өміріме өлмес Рух әкелген – Ей, Әйелдер!Тіршіліктің тұтқасы!Әйел – Ана,Әйел –..

(1937 жыл)Неткен заман еді, мұздай суық лебі,Сол бір сұмдық əлі мазалайды мені.Қос үрейлі күндер, қорқынышты түндер,Жазығы жоқ жандар, алып кеткен..

Жоқтауға Өмекеңдей теңдесімдіМұңды сөз таба алмадым үйлесімді.«Өмірбек қайтыс болды» деген шақта,Білмедім сенерімді, сенбесімді.Өйткені, Өмекеңді..

(Осы заманғы ода)Қораз да,Қоңырау да керек емес, –Өз жаны оянудан береді елес.Селк етіп, көзін ашып алған малшыҚұба таң күңгірттігін ерте..

Ахау, менің əлəулəйлім,Жанға жəйлім.Хала-лəкку-лəйлім,Хала-лəкку-лəйлім, е-ей!Ал, ағайын, тыңда мені,Жаңа терме туған еді.Өтіп жатыр күндер..

Безбені жоқ Тағдыр безбүйрек,Көк желкеден бізді тұр көздеп.Жол үстінде, бұрылыстарда,Жорықтарда, жұмыстарда,Кəдуілгі құрылыстарда –Біреулердің жаны..

Бұл не сұмдық,Бұл өлім кімнен дейік,Тергеуінен биліктің түңілейік,Жау қолынан қапыда жайрап қалғанЗаманбектің орны тұр үңірейіп.Ер-азамат ерекше..

«Мен – бұрын сыршыл, күйшіл жас ақының,Жанымның жалынымен жазатыным.Кіл, өңкей өлеңі еді махаббаттың,Сұлуға иіс судай шашатыным,Ұсынып нарт гүліндей..

(Жоқтау)Түс көріп, түн ішінде оянып ем,Жанарым, жасқа сонда боянып ең.Түсімде көрген жайдан шошып едім,Сырымды айтпай қалай қоямын мен.Ауылда –..

1Өтті жылдарЕстен кетпес,Отты жылдар,Қырық бір, қырық бес.Алаула, жыр,Жалын тектес.Жадымда жүрСонау қырық бір,Сонау қырық бес...2Елге, жерге төнген..

Маңғаз деуге келер,Биязы да тарпаң;Қара сөзге шебер,Ақын еді Тахаң.Өмірде де кербез,Өнерде де кербез.Көзқарасы дербес,Дегдар еді-ау əр кез...Шалқар..

Болар ма жанашырлық сірə бұлай!Кешегі құйын заман ылаңы-ай.Құмыққан қойнауынан тарихымныңСыр тартсам салады еске Тұрарым ой.Заманы салар əр кез..

(Сəкен Сейфуллинге)Теңдік іздеп жүргендергеБерген көмек, ақыл-кеңес.Қалың елге, жұмыскергеҚиянаты болған емес.Сусар бөркін сəнмен киген,Əрі кербез..

Талпынған саламын деп жыр шаһарын,Қызымын Абай керей Нұрсапаның.Дем беріп қасиетті Маңғыстауым,Басталды сенде өмірге шын сапарым. Жинақтап..

Тереңнен өмір өзі қозғап бәрін,Дегенде өтірікке: тозды ақпарыңҚұрметпен халқы қайта алды есінеЖазықсыз құрбан болған боздақтарын.Ақтарып өмір өзі..

Ғажайып бір сезімі бар жүректіңКадірлейтін,Келер ылғи түлеткің.Жақсылыққа сусап жүрген жандардыңКеуделерін, «сол бір сезім», гүл еттің.Сол бір сезім..

Өңіріңе арман-гүл қадап алып,Түсіріп жан дүниеге жаңа жарық,Келеді Әділет жолы сәулеленіп,Жаңғырып, жасаңғырып, сараланып.Әйтсе де не көрмедіКөрді..

Табаныңнан өтіп сан азап сызы,Жүрегіңді қарыған мазақ мұзы.Сонау түнек заманда малға сатқанНе өтпеді басыңнан қазақ қызы?!Пана тұтып тек қана ар..

Бар еді бір атадан төрт-бес түтін,
Ағайын бірде жарты, бірде бүтін.
Әлдісі сол атаның малға жұмсап,
Қолымды босатпайды иә күн, иә түн.
Бармасам..

Құлағым елеңдейді ән дегенде,
Кежегем кейін тартар мал дегенде.
Қалмайды қойға барсам ала мысық,
Ақ күшік арт жағымда дәндегендей.
Маған жолдас..

Терең ойлы Еркебай,
Орта бойлы Еркебай.
Ауылы күнде той-думан,
Еңбекші елге серкем-ай!
Кішіпейіл жайдары,
Ақылы көп айлалы,
Қысылғандар..