Марфуға айтқожина туралы Өлеңдер ✍️

Кең далаға жауатын қардай қалың,Атажұртқа көп едi арнағаным.Арнауымды өлеңмен өрiп келем,Самалындай есiлiп сардаланың!Самалындай сарқылмай..

Күрсiнбесем,Келмейдi күлкiм менiң,Қуанышсыз өтуде бұл күндерiм.Бар қылығы тұратын қызықтырып,Дүние-жалған,Нағылған сүйкiмдi едiң?!.Лəззəтiңе жан..

Күндер өтiп жатса даЖаңалап ай,Жүрiппiн өзiмдi өзiм дараламай.Жүрiппiн ешкiмге де көпшiк қоймай,Жүрiппiн ешкiмге де ағаламай!..Жүрiппiн..

Бұл үндi айта алмаймын ақтық үн деп,Жырларың жүрек отынЖатсын үрлеп.Əйтпесе, кетермiн мен сөнiп бiр күн,Заманда сергелдеңдi қақтығу көп...Мұңым..

Тағармын ба, жансерiк, өлеңге айып,Тамырын қарағайдай,Терең жайып –Халқымның өнер дейтiн қазынасын,Игерген сайын iштей,Келем байып!..Аяздай қабырғама..

Кеткендей бiр керемет тасқын жүрiп,Қойдың-ау, арманымды асқындырып.Көңiлдi шуағыңа жаяйын мен,Ызғары, қытымыр қыс,Жатсын жiбiп...Көктемнiң буырқаған..

Туған жер, көз жазып сан туысымнан,Келгенбiз, сонау Күннiң шығысынан.Жүрсем де талай асқар асу асып,Тағдыр-ай!Шыға алмадым уысыңнан...Келемiн құтыла..

«Көбi кетiп, өмiрдiң азы қалды...»Болмайды екен адамның жазы мəңгi.Жиып-терiп осынау тiршiлiкте,Халқыма арнадым Жыр – қазынамды.Жылу алды жүрегiм..

Беу, өмiр!Сен қандай ағынды едiң,Аласұрған ағынға бағын дедiң.Бағынбадым еркiңе,Басымды иiп,Ешкiмнiң қолында емес бағым менiң.Бағым да өз қолымда..

Айналайын,Баураған бауырыңнан,Баурайыңда айыққан ауру жан.Туған ауыл тынысын,Тiршiлiгiн,Тыңдадым күнде соққан дауылыңнан!Айналайын,Мейірiмдi..

Көктем ару, құлпырып, келсе гүлдеп,Биiктейдi көңiл де,Еңселi көк.Алып келдi бұл көктем жырға шабыт,Бұл бақыттың ақынға өлшемi жоқ!Болғанымен күндерiм..

Мен өзiңе сенбесем, сенем кiмге,Тамыры сенiмдердiң терең мүлде.Сенбесем мен өзiңе, ертеңiме,Айналар, қансыз, жансыз денем күлге...Жатады қасiретiмдi..

Жаудырып жаз күнiне алғысты айтып,Құйылды жапырақтар,Сарғыш тартып.Сағынып келiп едi көктемеде,Барады жылы жаққаСан құс айтып...Келгенде ажар берiп..

Алтын өрнек күз келдi күбiрлесiп,Жатты үлкендер, бұл да бiр ғұмыр десiп.Төрт мезгiлдiң бəрiн де бiрдей көрген,Тербетiлген –Жер-Ана,Жұмыр бесiк!Жайма..

Үрейленiп орнымнан түрегелдiм,Iштей налып, көп екен,Жүдеген күн...Бар-жоғымды бiреулер ұмытқанмен,Ал, жырларым,Есiнде жүредi елдiң!Болмаған соң..

Үнi жеткен далама байтақ, алып,Бұл газеттiң жұртына айтары анық.Жиырма жыл араға уақыт салып,Үш мыңыншы сан келдiқайталанып.Кезiң бар ма, толастап..

Қасқайып көзге тура қарап келем,Халқымның кəдесiне жарапты өлең.Жаудырып жүректен жыр күнi-түнi,Сəттермен санаспадым, сағатпенен...Еңсемдi тiк..

Бүгiнгi сайлау – ертеңгi жарқын күнiң,Мəнiсiн терең ойлан, халқым мұның.Ер үшiн Ел басқарған жеңiл болмас,Қайыспай қалың жұрттың тарту жүгiн,Мəнiсiн..

Тұрғанда бодандықтың сұмдығы үдеп,Бұлқынған бостандыққа мұңды жүрек.Сол кезде-ақ айтқан екен батыр бабам,«Ақмола қазақ жерiнiң кiндiгi» – деп!..Жел..

Жүректi ащы ойлармен құндақтаған,Таң атып, кездер болды күн батпаған.Қаншама ерлiктермен қолым жеткен,Елiмнiң тыныштығы қымбат маған!Баулыса..

(Мағжан рухына)Сұрапыл заман өттi аласұрып,Қасiреттi кеш,Зарлаған таң атырып...Отырсыз, Түркi елiне ой асырып,Қасыңда толғанайын, қала..

Ақын жанын сезiмтал жырлатып сан,Толқындардан тулаған –Тыңдатыпты əн.Арналары қауышып, құшақтасқан,Ертiс, Үлбi, бiлсеңiз,Шын ғашықтар!.

Бiр ерекше ұшқын ойнап көзiнде,Толқындардың тулап жатқан кезiнде –Беу, құдiрет,Су да адам секiлдi,Берiледi теңдесi жоқ сезiмге.Текке өтiп жатпағандай..

Жалғастырып Батыспенен Шығысты,Алады еркiн ақын бүгiн тынысты.Айдын көлге оралғанда,Жыр – Аққу,Қарауылдың жанарынан жыр ұшты!Уақыт зулап, айлар..

Тағдыр – жалған сыңғырлы үн,Сағымды талай сындырдың.Жыласам да шын жылап,Күлсем-дағы шын күлдiм.Тағдыр – тарпаң тұлпардай,Көсiле жүйткiр..