Жапырақтар туралы Өлеңдер ✍️

Күзгі жапырақтар...Батар күннің сəулесіне малынғанКешкі бұлттың шудалары секілді.Табиғаттың əміріне бағынғанЖапырақтар сан бояулы не түрлі.Ұшып..

Қараңдаршы анықтап:ЖАПЫРАҚТАР ТҮСІП ЖАТЫР...қалықтап...Бұйрық беріп күз-ұлық,ЖАПЫРАҚТАР ТҮСІП ЖАТЫР...үзіліп...Жел де соғып шалғайдан,ЖАПЫРАҚТАР..

Пәк самалдың лебіне елтіп, дір қағып,Нөсерді еміп,Күннен жұтқан нұр-жарық,Желкілдеген жапырағы жазымның,Көңілімді желпи берші ырғалып.

Көзді арбайды жап-жасыл жапырақтар,Сұлулыққа бөленген атыраптар.Түрге енеді паң дала, гүлденеді,Көкке ұмтылып өседі шашырап тал.Әп-әдемі сарғайып..

Жапырақтар елтеді,Елтеді де тыңдайды:Терек тынбай шертедіДағара ғып түнгі Айды.Жалбыз исі түніменжұпар шашып аңқиды.Шырылдауық күйіненЖайлау кеші..

Мұңды жапырақтар, мұңды жапырақтар,Жұлдызбен бірге мені бақылап қал.Нуыңды кешіп, суыңда есемін,Сезіп жатыр ма алыс атыраптар?..Түнгі жапырақтар..

Буалдыр будай түтiн буып бақты,Желкек жел сейiлтпек боп қуып бақты.Қызусыз қу жапырақ қоздап жанып,Бұрқырап бықсуға да жуықтапты.Барады бұлдыр түтiн..

Жапырақ – жүрек, желбіреп,Ұмтылушы еді көкке үміт.Құшады енді жерді кеп,Құлаған құстай оқ тиіп.Жайдары күндер жылысып,Жел ойнақ салар алаңда.Көзінен..

Күзгі дауыл – табиғаттың жендеті,Жапырақпен жауып жатыр жер бетін.Қарақшы – уақыт шешіндіріп кеткесін –Жасыл бақтың сарғайыпты келбеті.Жапырақтар..

Жапырақтар сұп-сұр күзгi бағында, шашылыпты.Жатыр оңың, солыңда.Жел ұйытқыса шыр көбелек ұшады,Айналыпты түк ұқпайтын тобырға.Құстар даусы қыстан..

Жарты ғасыр жүк көтeрдің батпан бoп,Қoймадың eшсөз, қаламды сeн тыныш.Бірақ күткeн жeңіс кeліп жатқан жoқ,Жаныңда тeк:күмән мeнeн қoрқыныш.Тағы да..

Жапырақтар тербелгенде самалдан,Бұтақтарым тамырлардан нәр алған.Өсімдіктей жауын суын ішетінМен адаммын топырақтан жаралған.Сен шайтансың өзегінде..

Жапырақтар бірін-бірі шақырып,Көк күркіреп, көкала бұлт сапырып,Найзағайдың қаламынан аспанғаЖазылады «көктем» атты тақырып.Ал содан соң созылады бір..

Алтын өрнек күз келдi күбiрлесiп,Жатты үлкендер, бұл да бiр ғұмыр десiп.Төрт мезгiлдiң бəрiн де бiрдей көрген,Тербетiлген –Жер-Ана,Жұмыр бесiк!Жайма..

Көңілім қанша түңілді,Көрместей, тірлік түріңді.Арманмен аңсап ояндым,Бауырға басып мұңымды,Күйімді кім ұғынды?!Жүрсем де кейде құрып сəн,Жайым бар..

Алтын өрнек күз келді күбірлесіп,Жатты үлкендер, бұл да бір ғұмыр десіпТөрт мезгілдің бəрін де бірдей көрген,Тербетілген –Жер-Ана,Жұмыр бесік!Жайма..

Жапырақтар қарғып түсіп теректен,Бет-бетіне кетті шулап кенеттен.Бір бұтақтың бойындағы бар көркінБір-ақ сәтте тонап кетті жел-өктем.Қалды қатып..

Жапырақтар жерге жамырап,Сарыарқаға сары күз келді.Көңілдің төрі қаңырап,Ойға алдық елді біз де енді.Сағыныштың сырлы әуені,Тұла бойды..

Тәпсірлеумен ғұмырлы күн, айды бек,Жапырақтар өлмейді, құлайды тек.Жайрап жатып тамырын қымтайды да,Мама ағаштың саулығын сұрайды кеп.Нәзік жүрек..

Сырласады ағаштағы жапырақтар,Желмен жеткен жаңалықты бөлісіп.Білгенін жайып, біріне-бірі ақтарылар,Самал желмен бірге еркін көсіліп. Соқпаса жел..

Жасыл, сары Жапырақ – Жапырақтар,Тапталуда солармен атырапта Ар.Бәрінің де жұлынын жұлып түскенБоран, Дауыл, Жел дейтін ақымақтар.Талайлары қиылып..

Қыс келерде, қоштасарда күзбенен,Жапырақтар құлап бiткен шағында,Қоштасқаным және менiң сiзбенен,Көз алдымда, әлi де әлi жадымда.Күз қайтарда, қыс..

Күз,Жапырақтар талықси құлап жатыр,Жел олармен ойнағанды жақсы көретін,Ұдайы,Көктемде де…Олардың да ең жақын досы жел еді,Әне, енді оларды оятқысы..

Балапан жапырақтар, жапырақтар,Жамыра, жаз жамалын бақылап қал.Бұтақтан бұтаққа өрлеп,Ұшар басқаұшынбай, ұшақ мінбей сатылап бар.Балапан жапырақтар..