Күндер туралы  ✍️

 ...Кеше таң атқаннан бері батыс жақтың дүңкілі басылмады. Кеше таң атқаннан бері, батыс жақтан қарап шұбырған қараның саны — ақтың солдаттары..

Мені құртқан жайсаң күндер дəл осы,бəрі, бəрі осы күннің бəлесі:Эфкафтағы жұмысымды тастадым,дəл сол күні шылым тарта бастадым.Мені құртқан жайсаң..

Сарпылдап, сарылдырып өттi күндер –Батпақты сорп-сорп кешкен сиырларша.Жер таппас жанын қояр кектi гүлдер –Жапырып, таптағанда құйын малша.Сол гүлден..

Ол күндер ендi қайтып оралмайды!Адамға не бар екен одан қайғы?!Қайыру бермей қашқан қайран көңiл –Көмейi ағытылған тоғандай-ды.Ол күндер аққан селдей..

Аңқылдаған күндер жоқ,Ыстық-суық басылған.Өп-өтiрiк күлген боп,Өте шығам қасыңнан.Салқын күзде –сары алаЖапырақтар жаңбыры.Құйшы, нөсер..

Күндер өтер...Келер бір жылы хабар.Сонда бір сәт көз жасым жылып ағар,Момын менен қоңырдың жанын жегенСұмдардан да, дүние тыным алар.Сұмның басын сұм..

Өтеді күндер өтеді,Ағартып маңдай шекені.Тұқыртып асқақ тұлғаңды,Тұрмыстың күйкі тепеңі,Ескірген күнің жетеді.Артыңда жүрген кешегі,Адамның жылмаң..

Ұқсас күндер, ұқсас түн, Көңілімді күс бастың.Сен болмасаң қасымда , Мен биікке ұшпаспын.Келіп отыр ұштасқым, Көңілімді мүк бастың.Іздеп барсам..

Шыбық ұстап бағлан баққан күндер,Ағынындай Ақсудың аққан күндер.Алтыны да, күмісі керек емес,Алқымыма тұмар ғып таққам гүлдер.Туған жер топырағын..

Күрмеуге келмес келте күндерім ұзармай,Керенау өткен сол күндер үшін қызармайЖүре берер ем, қиналып-ақ жүр қу жаным,Қимастық дейтіннәзік бір қылды..

Зулайды күндер зымыран,Өмірдің өзі – тым ұран.Ұпайы түгел ұраннанСынардай миым-құмырам.Зулайды күндер, тұрмайды,Артына мойын бұрмайды.Келешігіміз..

Бұл күндері мен көктемді іздеймін,Жадыратар жанымды ол шаршаған.Күз келсе де одан күдер үзбеймін,Сарғыш тартқан гүлге қарап тамсанам.Кей күндері мен..

Өтпес күндер, сағынғанда санасаң,Сен көтерген жүк қаншама орасан.Мен өзімді бақыттырақ сезінем,Сендей жанымды сағынуға жарасам.Өтпес күндер..

Ғашық болған күндерім-ай, күндерімМенен асқан болды дейсің кім керім.Қос шумақтай қос із қалып ақ қарда,Көкжиекке сіңіп жатты... білмедім...Бетім..

Әні мен өлеңі Кәрім ЖұмағалиевтікіАсық ойнап азған, доп ойнап тозған, балалық болған күндер-ай,Балалық шағың, балауса балғын, секілді көктем..

Асыл күндер өтіп жатыр жоғалып,Қолдан келсе қояр ма едім доғарып?!Соның бәрін біліп тұрып қиын-ау,От басында отырғаным омалып.Келер күндер – арман..

Табиғат! Қандай ыстық от күндері,Кетілген кірпіштей ғып соқтың мені.Әлеумет! Күйрек десең, жаралыппынЖатқанда шойырылып көптің белі.Тікейдім бойды..

Қара бір тауды етектеп едім,Қара да жорға жетектеп едім.Асқақтап әнге салғаным – құрбым,Жаныңа сенің жетед деп едім.Қайырмасы:Жорға да жорға..

Күндер қалды,сағынышпен өткен көп.Күндер қалды,көздің жасын төккен көп.Жаным кезіп, жаз бен қыстың арасын,Мен тағдырды сүріп келем көктем..

Өтеді күндер жылыстап,Арайлап атып ақ таңдар!Сыбдырлап кешкі тыныш бақ,Адамдар шырақ жаққанда...Күркіреп өзен таулардан,Толқыны тасты..

Өзіңді күткенКүндерім толы налаға.Жиналып іштенАйналды бітеу жараға.Сызатты жерінСыртынан жауып амалсыз,Жүретін едімСездірмей жұртқа алаңсыз.Тұрғасын..

Сағынармын күндерді сағынышты,Қиял-қанат аспанға алып ұшты.Менде ерік жоқ, еркім мен еркіндігімСендегі іңкәр сезімге бағынышты.Сағынармын күндерді..

Төпелей берме жел күндер,...қай қызығың бар мен білмер?!Биіктеп жатсаң балақтап,Жығылып жатсаң ел күндер.Желдей менде ерке едім,Еркелетсе Серке..

Торғын – күндер қолдан шықса сусыды,Астары жоқ уақыт-ай, Тігіссіз.Сола ма айтшы, гүл сезімнің бүршігі,Күндер қайда, түндер қайда..

Сол күндер жүрегіме сыйлайтын мұң, Өзегімді өртең ғып қинайтын мың.Өмірде біз мәңгілік егіз сынды,Шынымен сені өзгеге қимайтынмын.Құстай боп қатар..