Орхан уəли канык туралы Өлеңдер ✍️

Көңіл, шіркін, толмағанмен түріме,Қарыздан да құтылатын күн туар.Бірақ, жаңа костюм киген күні деСүйеріңе шүбəм бар.Дей тұрғанмен, Болсын Сенің..

Құйрық байлап,Батпырауық ұшырған,Сақи кеудеСөз таба алмай қысылғанСол бір шақта:Екеуара. Күн қамсыз.Алып-ұшып,Алабұртып тұрған қыз,Сен қайдасың?

Сылқым біткенОйлайды екен ғазалдарБір өзіне жазылған депТек қана.МеніңОны шер көмген сəт шимайлайСалғанымды қайдан білсін,Пəтшағар?!

Бала кездеТұзақ қойып үйренгенБақшадағы өріктіңБұтағында таппайтұғын бір тыным –Шымшық құрлыБолмады ғой сүйкімің,Беу, перизат!

Əйелдерді жақсы көрем шырайлы,Əйелдерді жақсы көрем былайғы...Бірақ, маған бəрінен де əдеміФабриканың əйелдері ұнайды!

Жылдар бойы өлең жазып келемін,Не пайда?Ұрлық қылам енді басып атойға.Тонаушылар біліп алсын мұны анық:Таудың шатқал жолында,Мүсəпірден жарытпайды..

Көшеде келе жатқандаӨзімнен-өзім күлемін,Біреулер жынды санайдыОны да іштей білемін,Бəрібір бірақ күлемін.

Құсбегі Ата!Балапан бар біздерде,Жəне ағаш бар жапырағы жайқалған.Бұлт берсең болғаны,Жүз теңгеге сол болсынСендік сыйлық қайтарған.

О дүниеде кешке үйге қайтардаАйналмаса жол бір жарлы қайқаңға,Дұрыс болса жұмыс пен үй арасы,Өлімге де қуанған жөн, шамасы.

Терезеден қарамай-ақ теңізге,Жаным менің айналғандай егізге.Қайық біткен асау толқын арбаған,Қарбыз тиеп алғандығын аңғарам.Теңіз болса маған тыным..

Тас лақтырдым ағашқа;Тасым менің тимеді,Тасым менің тимеді.Ағаш тасты жеп қойғаны рас па?Тасты кері қайтарғанын қалаймын,Тасты кері қайтарғанын..

Отан үшін не істемедік мына біз?Кейбіріміз қаза тапсақ майданда,Ал біріміз бастық енді айқайға.

Терезе де кейде нағыз ғажаптай;Болмай жүрек шерменде.Төрт қабырға орнына,Ұшып жүрген құсты көктен көргенде.

Күнде ертемен бояп қоям аспанды,Сіз тұрасыз да көкті көресіз тұңғиық,Көкті көресіз тым биік,Осы менің жұмысым.Теңіз бу боп ұшып жатса ыстықтан,Оны..

Байғұс біздер –Қызметтің адамы,Таңертең де, талтүсте де, кеште деТек көшеде өзімізді сезінеміз адамдай.Тəңір солай таңбалаған о бастан;Үзіліске..

Ескі-құсқы сатып алып жатырмын,Одан өзім жұлдыз жасар батырмын.Сазды əуенің шипа жанға жаралы,Ырқымды алып, бас айналып барады.Өлең жазам,Өлең жазам..

Өтінемін, қарғалар, бұл жайында айтпаңдаршы анама!Зеңбіректің естілгенде гүрсілі, Үйден қашып шығам даЖазыламын қатарына сарбаздың.Айтпасаңдар, бəліш..

Адамдарды қандай жақсы көрем мен!Тек соларды суреттеуден танбаймынБояу түрі мың құбылған өлеңмен,Тауық, қоян, итті жақсы көргендей.Ғашық бар ма дəл..

Жыртық пешпет, тесік жең,Жыртық жаға тесік тон,Шұрық-шұрық жауырын,Елеуішпісің, бауырым?

Жыласам үнімді естисің бе,Шумақтарымды.Сүрте аласың баҚолыңмен көз жастарымды.Тамаша əнді білмеуші ем,Ал, сөздері жүрекке жетпейді.Бұрын бұл дертке..

Махаббаттан арылғанмын мен ескі,Өткенімнің бəрі ескі, көмескі.Əйелдердің бəрі сұлу ендігі, –жаңа көйлек киіп шықтым мен бүгін. Бетім жылтыр..

Сені артымнан ерте-ерте қажыдым,Қаншама жыл, айтар оныбетімдегі əжімім.Бір кезек біз,тірі болған соң əйтеуір,сен – өзіңше,мен – өзімшекүнелтіп көрсек..

Соғысқа аттанған бозбала, Қайта орал осы күйіңде, Төріңе сау кеп көсіл, ерініңнен –теңіз иісі кетпесін, таңдайыңнан тұздың дəмі кетпесін, Соғысқа..

Көпірде тұрмын мен,Сендерге қараймын қызықтап:біреулер еседі қайығын,ескегі су бетін сызып қап.Тоқтатты біреулер кемені,ал, біреу кемеге келеді.Біреу..

Бəрі болды кенеттен:Айықты аспан кенеттен,Күн сəулесін төкті жерге кенеттен,Дүние жасыл бояу тұтты кенеттен,Бəрі болды кенеттен.Кенет жерден..