Азап туралы  ✍️

– Күні ертең, Ата, мұраңдыКетесің кімге қалдырып? –Немерем өстіп сұрады,Састырып мені, таң қылып.Бар сонша менде не мұра,Болмаса кітап..

Сенімен сөйлесу – азап,Тілдеспеу – сағыныш.Жүрегім – тозақ,Өмірім – жаңылыс.Кездесіп – қимадым,Қоштассам «кел» деме.Мен жерге симадым,Сиямын..

Күрестік талай ғасыр азаппенен,Тірестік мазақпенен,Тозақпенен.Қаншама сыр ашады, қарап тұрсаң,Бір ғана сөздің өзі – Қазақ деген.Біз – берікБіз..

Айғақ кеп жата ала ма тереңде тек,Ақ сөзді ұқпағанды керең дер ек.Санамыз сөз сырына сарсылмаса,Табамыз бұл дүниеде неден көмек?!Жүрекке жылу берген..

Отырмын жалғыз ойсырап,Қабырғама мұң батып.Шықтым міне тағы да,Жыр сапарға түн қатып.Жыр сапарға аттану,Мен үшін тағы бір бақыт.Жатпасам да..

Төбе бар-ды көп ойнаған бал күнде,Сен де бізсіз қалдым де.Көрші кемпір сонау жылы жылаған,Сол төбеге бармайды деп жан мүлде.Тарап кеткен тағы сынды..

(Ақын Қажет Жақанұлы тұтқиыл кезіккенсырқат азабын тартып жатқанда)Бірге өсіп біте қайнап бір туыстық,Арада өкпе-наздың бұлтыда ыстық.Жарасқан ақ..

Лақтырып қамытын азап күннің,Кері қарап артыма мазақ қылдым.Шай қайнатым өмір ғой сынағы мол,Білейін деп қадірін азап күннің.Әлде кіммен қайтемін..

Жұлдыз болып жансаң да көгінде елдің,Өмір көрдің,сен біраз өмір көрдің.Ханның саған есігі неге ашылсын,Жабылғанда есігі көңілдердің.Көңілдердің есігі..

«Я, Алла! Ақиқатында, мен Саған сараңдықтан сыйынамын, әрі Саған қорқақтықтан сыйынамын, және Саған қаусаған қарт болып қалудан сыйынамын, сондай-ақ..

Алмас қылыш секілді жүзі өтпеген,Жер бетінен жоғалып ізет деген.Тұтқындарды пойызға алып жүрдіБолат темір құрсанған күзетпенен.Қасқыр иттерін шулатып..

Ауырсынусыз азап болмайды, қайғы-қасірет болмаса, біз ешқашан өз қателіктерімізден үйренбейтін едік. Ауыру пен азап - өмір жолындағы барлық есіктерді..

Айналайын атыңнан, Қазағым-ай,Аз болды ма мазақ пен азабың-ай?Бабалардың ерлігін ұмыттың ба?Болдың неге жасқаншақ таза бұлай?Бүгінгінің қайранмын..

Бастан кешкен,Астаң-кестең,Азап болған күндерім.Достан безген,Дара кезген,Тозақ болған күндерім.Жаным кысқан,Жақын мыстан,Жан ұшырған күндерім.Нанып..

Ақынның жүрмес жері жоқ,Ақынның білмес елі жоқ.Жол тауып сансыз жүрекке,Жаралған жан ғой сері боп.Біреуді сөзбен жұбатар,Біреуді сөзбен тік..

Жазылмай кеп хат қалды,бірақ түнде аттанды.Жолда жасап жаттығуталай міндет атқарды.Шаршап тозған қалжырап,Қарыны аш, жол ұзақ.Күн-түн жүрген..

(новелла)1Ұлы мәртебелі Хорикава сынды адамның бұрын тумағаны сөзсіз, келешекте де туа қоюы екіталай. Ұлы мәртебелі дүниеге келер тұста оның..

Барлық қолға шеберлік таныта отырып, ешқандай азапты білмейді.

Адамда рухани азап, жан азабы, тән азабы болады.

Ақылсыздың азабы көп.

Әлем азапқа толы, бірақ оларды жеңуге деген құлшынысқа толы.

Ғашықтық – азап, азабы ғажап бірақ та,Дертінде тозақ, деміндегісі жұмақ па?!Шын ғашық болсаң біріңді-бірің жылатпа,Жылаттың екен, жыласын ғашық..

Ақша ғана бізді бақытты етеді дегендер адасқан. Артық ақшаны дұрыс пайдалана алмасаң басыңа екі дүниеде азап әкеледі.

Алтыным! Өмірдің бақыты - жақсыны табу, азабы - оны жоғалту.

Өлім-азап шеккен адамдар үшін керемет баспана.