Сөйлесу туралы Өлеңдер ✍️

Біздің шалдар жерге түскен сақалы, Аузын ашса, мәтелі мен мақалы, Ақжарықтың қуырады апшысын, Ашуланса, Абылайдан қаһары.Аңшы Зейнұр, тазысы көп..

– Жақсы дос, көп сөйлестік сені мен біз.Секілді отауынан жеріген қыз,Кей-кейде ұзақ тұрдым бетім ашық,Сондықтан бар кіндігім еріген мұз.Мен енді..

Көргенің бар ма, досым, Эльбрусты?Толы ғой ғажайыпқа жердің үсті.Сонда да, көзің аман тұрған шақтаКөргенің Эльбрусты – ең дұрысы.Ол үшін болу керек..

Сол сұлу қыз перизаттай бейнелі,маған таман жүзі жанып сөйледі:– Жарқынымдай жақсы көрем мен сені! –Сусып тұрды ақ торғыннан көйлегі.Қызға қандай мен..

Сенімен сөйлесу – азап,Тілдеспеу – сағыныш.Жүрегім – тозақ,Өмірім – жаңылыс.Кездесіп – қимадым,Қоштассам «кел» деме.Мен жерге симадым,Сиямын..

Алыстан азалы үн талып жетті,Арқаны суыт хабар қарып кетті.Ақырған желтоқсанның боранындай-Суық сөз естіртіп тұр қасіретті...Өмірден шейіт кетті-ау..