Эпитафия туралы Өлеңдер ✍️

Винтовкасы тапсырылды қоймаға, əлдекімдер киімін ап боқтады. Дорбасында қиқымы да жоқ нанның, ыдысында ерін ізі жоқ тағы. Кеткен сынды жел үріп..

Ешбір сұрақ мазалаған жоқ оны, «Ту би ор нот ту би»1 деген де. Түнде ұйқыға жатқан, таңда өледі,содан оны көтеріп ап жөнелген. Намазына жиылған жұрт..

Бұл дүниеде қиналды олбəрінен де қаттырақсүйел шығып башпайының астына. Ажарсыз еді, онысына ренжіген жоқ, бірақ, сүйел шықты башпайының астына...

(Осында тірі жүрген бір пенденіңқұлпытасына жазылған өлең)Семіз доңыз,Тоқ өңі,Қарны түсіп…Басып паң,--Жүрген жері боқ еді…Жүрген жерін сасытқан!Исін..

(Қазақстанның екі дүркін түйе палуаны Мағау Тайтөлеуұлы Оразбектегінің рухына бағыштадым)Құз құласа құлар-ау, тау жығылса жығылар,Ел намысы жығылмас..

Тергей бермей, тепкіленіп белсініп,Ой-хой жүрек, ойлануға берші ерік.Көңілім бір орман еді жап-жасыл,Жанып кетті жалын атып өртеніп…Қайда екен, менің..

Ескерткіштер құлап жатыр бұрынғы,табындырған таспұттан жұрт түңілді? Батырмысың, бақсымысың, бәрі бір, қара базар қағып алар жыныңды.Біреулердің..

1.Сезесiң бе, дәл қазiр ауыр халiм,Тiлiм-тiлiм жүрегiм, жауыр жаным.Қалай ғана сен бiздi қиып кеттiң,Қимай тұрмыз бiз сенi, бауырмалым?!Мәрт..

Өлдің рас,өлімді де өлеңменӨкіндіріпөзегінде шер өнген.Сондықтан башумағыңнан шым-шымдапЖүрегіңнен аққан жастыкөрем мен.Өлдің рас, өксік өмір өгей..

О, Ажал, бар дертіме өзің бе емім,Жай тапты жаным сұмдық сезінгенім.Қабірімнің басында жылап тұрған,Қай кемпірсің, көрмейді көзім менің.

Айғақ кеп жата ала ма тереңде тек,Ақ сөзді ұқпағанды керең дер ек.Санамыз сөз сырына сарсылмаса,Табамыз бұл дүниеде неден көмек?!Жүрекке жылу берген..