Қараша туралы Өлеңдер ✍️

Тегене-көктің тесілді түбі, Қап-қара нөсер құйылды. Есілдің сонда есілді күні Қараша айында биылғы. Көңілім көкпен жарасасың ба, Тағдырым едің, Таң..

Көңілімнің тілейді хошы нені,Керуендей күндердің көші есімде.Арман болған Алматы осы ма едіКөліктері кептелген көшесінде.Аламанның алдында таң..

Күндердің жалын күзер ме,Ұстара – уақыт жалтырап.Қараша үй қонды күзеугеҚараша күні қалтырап.Торықса жусан,тобылғы,Қараша келіп тоңған күз.– Өтпелі –..

Тыраулаған үнінен тырналардың,Лебі есіп жайсыздау тұр хабардың.Ауыр тартқан ауаның салмағынан,Сай-сүйегім сырқырап, мұңданармын.Ағып түскен жұлдыздай..

Қарашаның қап-қара суығы ма тоңдырған,Басы кеткен салбырап – қойторыдай болдырған.Бір жапырақ байғұсқа салмақ бітті мүмкін бір?!Кім түсінген..

Он бесінде туыппын қарашаның,Алғашқы үнім мазалап дала таңын.Кінəдан пəк тап-таза еш армансыз,Уа, менің қам-қайғысыз бала шағым.Жан емеспін қызықты..

Қарашада сені көрдім сенделдің,Қарай-қарай қарғам саған мен келдім.Қара көзің жасқа толып мөлтілдеп,Оған дедің сенгенмін!..Кешір дедің...Кештім сені..

Баһадүрлер сияқты майданда сап түзеген,Иіліп тұр сені еске ап,Мың самырсын, жүз емен.Дала мұңды болғанмен, қала таңы қарбалас,(Жауған жаңбыр шайырдың..

Туған жерден 26 миль. Қауыс. Жұлдыздар ауысқан түн. Таң. «Күншықты, Сир!» Рахмет! Ерек! Кімге, Рахмет керек? Күнге! Фаренгейт: 19.4. Жөтел. Дерт...

Шөлейт-шөлде, қараша үйде туыппын,Панасында кереге мен уықтың.Сарша белде тәнімді алғаш жуыппын,Қайда жүрсем шөлейтке сол жуықпын.Жөргегінде..

Шөлейт-шөлде, қараша үйде туыппын,Панасында кереге мен уықтың.Тұңғыш рет пәк тәнімді жуыппын,Сарша белде, соған мәңгі жуықпын.Жөргегінде мейірмандық..

Осы ма қарашаның айы деген,Не болды, күлмегендей қайың, емен,Су кетіп мойынынан қайың, емен,үстінде тамшы аунайды жапырақтыңТау мен бұлт көк жүзінде..

 Асып кеттi сағыныш бала қырдан,таныс маған жырадан бұлақ күлдi.Жасыл аспан... Жырлауға жаратылған,жанарымда жас болып жылап тұрды.Жанарымда – ту..

Қараша келді қатулы қырау қабағы,Жылауық бұлттар бетіне бұлау қонады.Жапырақтарға жынды жел жаназа оқып,Жалаңаштады күз келіп мынау..

Ол жылы мен не бары он үште едім,Мені құшып ағайын, көрісті елім.Әкем кетті аттанып арамыздан,Ішіне тұншықтырып соғыс шерін.Қабыл боп Жаратқаннан ақ..

Қараша айы, қара суық,Қара жел тұр аласұрып.Қарасырап тірлік көзі,-Қарауытқан қар асынып.Қарасөзді есіп өлең,Қарагеуім есінеген.Қара-құра..

Қараша даКеліп қалыпты…Оңтүстік жағымдыСұп-суықКүз алды.Солтүстік жағымдыСірескенКөкпеңбекМұз алды.Шуағым азайды.Көлеңкем ұзарды.Үйкүшік боп..

Бүгін күнім босқа өтті,Сол бостықтан діл де азды......Қанша сұлу жас төкті,Қанша шайыр жыр жазды,Қаратауға қар түсті,Қара Ертіске мұз қатты,Қанша..

Қайтам деп ең ауылға бара сала,Үнсіз кеттіңбір өкпең тараса да.Желтоқсанды күтемін жетімсіреп,Қарашаға жарар деп арашаға.Қарашаны қатал деп кім..

Кебек пен кеусен ас та төк болған сол күздеАлысқа кеткен ағамыз келді елді іздеп...«Бір сауын сиыр, бірер қап бидай бар бізде»Шекеден қарап, «енді..

Мезгіл ауып барады Қарашаға,Хал-жайыма Қараша караса ма?Əлі күнге өзіңді аңсай беремЖəрмеңкесі жастықтың тараса да.Топ ішінен өзің ең..

Қараша күздің айында,Кездестік біздер ұяң қыз.Балаушы ем сұлу қайыңға,Мұңайтты сені күрең күз.Сезімнің соңғы үміті,Қалғандай саған күрмеліп.Бар десе..

Аспанын бұлт торлаған алашабыр,Қабарып қабақ ашпас қараша бұл.Құлазып құмайт дала, құба белдер,Қуарып қуаң тартқан жаңаша қыр.Қылаулап ұшқындаған..

Қақ төбемнен қаңқылдап мазамды алған,Қаз боп ұшып кеттің бе, қазан - жалған?!Жаз дәуренін жоғалтып жол ортада,Пәк сезімді қайтейін, таза..

Қыс келмей-ақ қар жауып, қарашада,Алматыны бір суық шыр айналып.Сезім өліп, қалдығы тараса да,Мәні өмірдің бір саған тұр байланып.Қалтырады жас..