Қараша туралы Өлеңдер ✍️

Садағыңның оғын, – ақ шаштыға қаратпағын,Күннің бағытын жылжытып,Көлеңкелеп жауып көк аспанның жарығын,Бірінші қарды бізге сыйлаған.Сиқырлы садақ..

Қарашада құс қайтты,Аспан жылап,Шағынғаны белгісіз,Сағынғаны.Кететіндей тау көшіп,Тастар құлап,Жер көтерер түк үнсіз бәрін-дағы. Терезені ұрғылап..

Ұмыттым мен күлкіні,Ашу қысып барады.Ашылмайды күн-түніАспанымның қабағы.Ызыңдатып қамысты,Қалшылдатып қоғаны,Кезіп жақын,алысты,Суық дауыл..

Қарашаның түнiнде,Қарағаштың түбiндеҚарақшыша кездестiк.Су құйдық та төзiмге,Ерiк бердiк сезiмге,Тез лап етiп, тез де өштiк.Тəн аптабы басылды,Ар..

Қараша келіп,Қалың бір жауын сырқырап,Жайлаудан жаурап, жылқылар түсті шұрқырап.Алаңсыз өткен алты айың үшін күншуақ,Қара күз келді қабағын түйіп..

Кімім бар үйіне іздеп баратындай,Мәре-сәре содан соң болатындай.Қалдырғандай көшеде бірдемемді,Көңілімнің елегізи беретіні-ай.Іздеп барар жоқ екен..

Көктем өтіп, күз келіп, күмілжідім,Құйын, дауыл қараша құбылды күн.Түйткілі көп тырбанған тірлігімніңТағдыр мыстан тілгілеп туырлығын.Сұп-сұр аспан..

Қараша үй, қара орман, қара халық,Қараша үйде өскенім саған анық.Жаңа жейде кигенде байғазы үшін,Бір тананы мәз болғам қадап алып.Ұялаған қадырың кіл..

Қарашаның қара суық кеші бір,Ойға оралтты сол бір жанның есімін.Жауыннан ба, қауымнан ба,Қолшатырға тығылдым,Алға аттадым... сұрап тұрып кешірім.Алға..

ІНе сыйлады бұл қараша күз маған,Бұлт аунады омыраудай сыздаған.Қырқаласам қырбақ жауған қырларды,Табанымнан шұбатылған із қалар.Не сыйладым, ей..

Желбегей жамылып ақ тонын,Етегін сүйретіп ақ таңымТүрегелді орнынан.Қараша қайғысы қақсатып,Ұршығын баса алмай ақсады.Шудасы желкілдеп..

Араласып кеткендей арман,қайғым,Арбауына өзгенің алданбаймын.Сен кеткелі хабарсыз-көңіл алаң,...Өлеңімді өлтіріп алғандаймын.Жандырдың-ау лаулатып..

Қараша...Қыр астында – қыс ылаңы,Көкжиек көлбетуде құсын әлi.Қайыңдар қоштасуға қолын созып,Сап-сары саусақтарын ұсынады.Күмбезден көзiн салғанКүн де..

Қарашадан қар жауып тұр паң күліп,Бал аша алман, даусым бітіп қарлығып,Өткен ай, жыл бәрі-дағы өкініш,Келер күннің барлығының алды үміт.Қарашадан жел..

Қарашаның түлей түні...Алқынады жел,Белгісіз не тілейтініШарқ ұрады жел...Аласұрған жанына сая іздей ме екен,Тылсым ғалам қойнынаТалпынады..

Қараша келді дайындал,Қамығып жүрген ойым бар.Ұялуға да дәрменсізЛыпасыз қалған қайыңдар.Қараша келді мұңдылау,Аспанның жүзі бұлдыр-ау.Қарайып кеткен..

Барады мынау қарашажарытпай қарға,Жаутаңдай бермей балашақалып қалмай ма.Жаңбыр ма қар ма , білмеймінсебелеп тұрған,Елес боп бір күн жүр..

Қарашаның түлей түні...Алқынады жел,Белгісіз не тілейтініШарқ ұрады жел...Аласұрған жанына сая іздей ме екен,Тылсым ғалам қойнынаТалпынады..

Тамыз ауғанда қараша күзгеБар еді барлық тамаша бізде.Қарлығаш апай сабақтан қашқанСұрайтын еді араша бізге.Лала гүл басты қыратты тағы,Бұлықсып..

Қараша келді дайындал,Қамығып жүрген ойым бар.Ұялуға да дәрменсізЛыпасыз қалған қайыңдар.Қараша келді мұңдылау,Аспанның жүзі бұлдыр-ау.Қарайып кеткен..

Барады мынау қарашажарытпай қарға,Жаутаңдай бермей балашақалып қалмай ма.Жаңбыр ма қар ма , білмеймінсебелеп тұрған,Елес боп бір күн жүр..

Қай мұңымды айтайын, қала, саған,Айтпайын, айтсам оны аласарам.Хат жазып қайтқан құстың қанатынаЖіберем ауылыма қарашадан.Бітпейтін жан екен деп..

Кеткен жандай қуарып, өн бойынан дерт өтіп,Өз-өзінен қараша шошынады селт етіп.Көзім алды – буылдыр, көлбеңдеген көп елес,Қиялдармен қиялдар қырық..

Қарашаның қайда ғазал мұңлы үні?Терезеден ымырт-сұлу мүлгіді.Құрғыр кеудем мұң өртіне жуық жүр,Жанып, күлге айналады-ау бір күні.Беу, қараша!Серігім..

Он бірінші қараша, жапалақ-жапалақ қар жауды,Төкті тəңірім төбеден мөлдіретіп маржанды.Алғаш жауған ақша қар – қыстың хабаршысы ғой,Əбіржітіп тастады..