Жандарбек жұман өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Құпиямды ақтарам күндерге керең,Жүрегімнен жыр жұлып түндерге берем.Мені сүйіп,сыйлаған бір ару қызға,Сезімімді сездіртіп үлгермеген ем.Жиі есіме..

Шақырымдар...Ұйқысыз Түн, алаң күн.Дәл ол қыздай бақыт сыйлар маған кім?Жүрегімнің жартысы деп отқаным-ақ келіні әкем менен анамның...Махаббатқа..

Жігерленсем тау көтеріп,от өрем,Мінезім бар құйын болып кететін.О,жақсылар! Егізім бар! Аты-Өлең,еркелігі бір жасына жететін...Тамырымда тұрады ылғи..

Бізден шыққан ердің бәрі-зор алып,Алаш үшін есімдері дара анық.Өткен күнде талай қайғы ізі бар,Тарихым тұр жүрегіне жара іліп.Бодандықтың бораны..

Күдерім күзетті,үрейім үркітті,Тұрақтап келемін-уайымның уысын.Адамдар бір-бірін түсінбей тұр тіпті.Бул тірлік көздейді-қулықтың қуысын.Сырларым..

Кімдер біздің сап қояр сөзімізге от,Тамшыларға таланар көзіміз кеп.Бірімізді-біріміз шын сүйсек те,Кешірім сұрайтұғын кезіміз көп.Махаббаттың..

Мені жалғыз қалдыршы өтінемін,Дәл осындай шешімге бекінемін.Өз жолыңды таңда да,кете берші,Сені сүйгендігіме өкінемін!Жырақтарға жол..

Үмітімнің қолыма гүлін алғам,Бақыт сыйлап шығардай күнім алдан.Зат есімді қолданып танысқанда,Есіміңді,ерке қыз,біліп алғам.Махаббаттың өткіздік..

«Махаббатым мәңгілік!» деп сенемін,Өз-өзімді осылай тексеремін.«Ливерпуль» формасымен түсі бірдей-жүрегімнің қалауы тек сен едің.Жұлдызым боп..

Араласып кеткендей арман,қайғым,Арбауына өзгенің алданбаймын.Сен кеткелі хабарсыз-көңіл алаң,...Өлеңімді өлтіріп алғандаймын.Жандырдың-ау лаулатып..

Құдай өзі жіберген оны маған,(Жігітпін-ау,әй осы-жолы боған).Сендей қызды өсірген ата-анаңа,Күйеу бала бір күні болып алам!Сені "аспанның екінші айы"..

Жыламашы өтінемін көлгірсіп,Жүйкемізді жұқартпаймыз енді ұрсып.Иә,мынау өмір деген-қызық-ау,...Сен қырсыққа ғашық болдым мен қырсық!Керім едің қылығы..

Армандарым жоғалды кешегі ерген,Не болсада көремін пешенемнен.Жаяулатып келемін жалғыз өзім,Шылымның исі сінген көшелермен.Маңғазданып тұрады маған..

Өзгеше боп аттып тұр ақ таң бүгін,Сиқыры мол сезімнен сақтанды кім?Біртүрлі күй сыйлады мына маған,Қолыңа сақинаны таққан күнің.Қинап жатыр..

Көп түнде қиял қуып, оңаша ояу қалам,Құшағын тәтті елеске бұл сәтте жаяр балаң.Нұрына малындырып,сәулемен сурет салар,Күннен де мейірімің..

«Жақсы» деп маған берме баға бірден,Жүрегіме жазылмас жараны ілгем.Ашуыма жеңіліп,кей кездер,Өз-өзімді танымай қаламын мен.Көп күрсініп, артынан..

Біз осы баяғыда «қос ғашық» емес пе едік?!Есімнен адасатын болдым-ау елеске еріп.Сары күз тағы келді жауратып жапырағын,Жадына сақтап алып,өткеннен..

Поэзияның көздеген дара шыңын-ақындардың көңілде наласы мың....Өлеңінің ішінде өміріп сүріп,келе жатқан қазақтың баласымын!Жалт қаратсын ендеше елді..

Құштарлық жат емес-ау ақынға түк,Келші,күнім, тәп-тәтті күйге өтейік.Екі еріннің арасын жақындатып,Тағы да бір вальске билетейік.Небір қызық күтеді..

Тірімін мен.Бойда мынау бар әлім,Алып жүрмін тағдырымның сабағын.Бақытымның мекенінде адасып,Уақытымның обалына қаламын.Ешкімге де келмейді ғой бас..

Құшақ ашты жас ұлға Есіл өңір,Жатсынбастан ертіп ед көшіне өмір.Екі мың он біртұғын.Күз.Қыркүйек,Осы кезді алайын есіме бір...Іліп еді жанарға моншақ..

Болмысыңа кәрі де, жас та күлген,Сыйласатын шынайы достарың кем.Қыздарға тән қылығың кеткен құрып,Сығалайды жын-шайтан лас тәніңнен.Жайбарақат сұлуым..

Тырна,қалқам,жанымның жарасын кем,Көздеріме бітпейтін нала сіңген.Біздерді бөліп тұрған қашықтықтың,Өлеңменен жалғайын арасын мен.Шырайың түседі еске..

Мен бүгін ауырдым...Ауырған-жүрегім,Табаным басты ма байқамай шоқты ірі?Ойларға шомылып, іздедім бір емін,Қайдасың жанымның, періште докторы?!Келемін..

Сұлусың-ақ көңілді, сол үшін тап-таза арың,Көрсетіп қылығыңды, жанымның тап ғазалын.Өлеңмен күйді ақтарған, ойыммен жинақталған,Жүректі «қалам» етіп..