Қаздар туралы Өлеңдер ✍️

Даланы қар басты,Суық жел соғады.Аяздан алғашқыҚаздарым тоңады.Қайырмасы:Мұңаймаңдар, қаздар,Алдарыңда жаз бар.Дала шоқтай маздар,Мұңаймаңдар..

Комузының бұрап күйлі құлағын,Көңілдердің сыбдырлатып құрағын.Базар кезіп бір зағип жан келеді,Заманаға қойып мұңлы сұрағын.Алатауды бетке алып ол..

Қаздар қайтып барады –Думандатып соңғы рет көктің жүзін.Дегендей:Өттің жазым.Жеттің күзім.Жылы жақты бетке алған бейбақтардай.Ең болмаса тежеген жоқ..

Көзiн алмай қарап қалды үзiгiп,бар тiршiлiк,бар табиғат қызығып, –су-су етiп ұшып, әне келедiаппақ қаздар аспанменен тiзiлiп.Бiр ыстық леп шарпып..

Қаз үнінен жүрегім дір етеді,Осынау саз жанымды түлетеді.Қатар ұшқан қаздардай тізбектеліп,Көз алдымнан сонау бір күн өтеді....Күйші бар-ды жұрт..

Тағы да қаздар қайтты, Қиқулап аспанымнан.Тағы да мұң-сырды айтты, Ой әлек қас қағымда.Биыл да оралмадым, Қиналдың жас шағыңнан.Әйтеуір толар бағың..

Ол зіл атты, көп қаздарОққа ілінді.Оққа ілінді, от ойнап,Шоқ бүлінді.«Мергендігі», – дейді оны,Жерленді ұғым:Көкке ұшқан көрсетіпКөк..

Аққу, қаздар қайтпаса,Көктемің болмас көрікті.Айтарын ақын айтпаса,Халқың болмас ерікті.

Мынау бір салқын іңірдің, Қаншама сызы өткенмен.Қажытып шермен жанымды,Тағы да құстар жеткенмен.Мен сені айым, сағындым,Сағындым һәм көп..

Шортанкөл, Шабақкөлдiң төңiрегi,Бiз үшiн шалқып жатқан өмiр едi.Ақ айдын, аққу-қаздар, ару қыздар, –Маған сол баяғыдай көрiнедi. Көңiлiм осы көлге..

 Асып кеттi сағыныш бала қырдан,таныс маған жырадан бұлақ күлдi.Жасыл аспан... Жырлауға жаратылған,жанарымда жас болып жылап тұрды.Жанарымда – ту..

Құстар қайтты мың – мыңдап,Туған, өскен еліне,Аңшы күтті мылтық ап,Патрон тізіп беліне.Болмаса да залалы,Аңшыға жоқ жазығы,Құмар оқ боп ажалыӨшті..

Бұрылтпай оңға, солға да,Үйіріп жолды оқ демі,От болып қонды орманғаСоғыстың күрең көктемі.Жығылып үйлер жаралы,Жалындап жанып жатты азбар.Төбеден..