Қуат адис өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Әкесіне миятты ұл,Көп нәрсені үйренген.«Өскенде әкем сияқтыәке болам», – дейді Ерден.Ұқсайды өзі түрі де,Әкесі сәл кәрі, шын.Қайталайды..

Таза болсын даламыз,Таза тұрсын қаламыз.Аялайық бәріміз,Жер де біздің Анамыз.Әніміз ғой жаттаған,Сәніміз ғой бақ, далам.Жас шыбықты сындырма,Жас..

Жапырардай сол күймен,Жау тұрса да жолында.Ершат шықты төргі үйден,Планшеті қолында.– Менде бәрі бар енді,Демеңіздер күші кем.Басқарамын..

«Талап – тұлпар» демей ме?!Алсын атын танып ел.Есейгенде Медине,Болам дейді дәрігер.Жарасып-ақ тұр аппақ,Үстіндегі жидесі.Қорқынышты бірақ..

Атам жайды керегесін,Шаңырағын көтерді әкем.Болмаса да терезесі,Бұл үй маған бөтен бе екен?!Қойған былтыр буып бәрін,Шешті әжеміз теңнің..

Бас бармақта – баға бар,Балаң үйректе – таба бар.Ортаң теректе – кісілік бар,Кішкене бөбекте – кішілік бар.Шылдыр шүмекте – өмір бар,Алақанда – көңіл..

Жетелейді жолы алға,Әкем менен анамның.Біз ғана тек оларға,Бар асылы ғаламның.Жібітеді таңдайын,Еміреніп ұл-қызын.Дейді бізге әрдайым:Айым, Күнім..

Таудай оның талабы,Қолында ылғи қаламы.Табиғатты тірілтіп,Ақ қағазға салады.Гүлдендіріп қаланы,Түрлендіріп даланы.Өзгертеді бір сәтте,Сиқырлы..

Таңмен тұрып таласып,Шиқылдайды торғай да.Жасыл қырдан әрі асып,Ұшып кетті ол қайда?Жеген астың бәрі адал,Еңбек етсең жан қинап.Бір тынбайды..

Бабалардан жаңғырып,Бізге жеткен бар ғұрып.Ұстамапты қамшыны,Сабау үшін малды ұрып.Тобылғыдан сапталған,Күміспенен апталған.Қайыс өрім қамшының,Кім..

Сабағынан келгенде,Ақша беріп Ерденге.Апасы оны жұмсады,Кешіксе егер ұрысады.Білесіңдер е, нені?..Бар оның да себебі:Дүкенді ылғи сылтау қып,Жолай..

Сарғайған бақта өзгерген мүлдем реңі,Жапырақ бірде жылайды, бірде күледі.Онсыз да оның бір сәттік келте ғұмырын,Зулаған мынау қатыгез күн..

Көлегейлеп Күн нұрын,Аспанның да қабағы қатуланып тұр бүгін.Түрер оның желіккен жел түндігін...Жұбатады ал, бірақСабағына басын сүйеп жылап тұрған..

Қараша келді қатулы қырау қабағы,Жылауық бұлттар бетіне бұлау қонады.Жапырақтарға жынды жел жаназа оқып,Жалаңаштады күз келіп мынау..

«Келте тонды Келменбет,Келбетіңе рахмет»(Хан сөзі)Уа, Келменбет, дүр баба!Таңдай қаққан талайлар,Тау болмысты тұлғаңа.Қорған болар жұртына,Сендей..

Ол жылы мен не бары он үште едім,Мені құшып ағайын, көрісті елім.Әкем кетті аттанып арамыздан,Ішіне тұншықтырып соғыс шерін.Қабыл боп Жаратқаннан ақ..

Жаратқаннан жетті жарлық,Аласарды биігім.Өзіңменен кетті барлық,Әлемдегі мейірім.Көтере алмай басымды тік,Өзегімді өрт алды.Жанарымның жасын..

Тұрғанмын лашықта да, шошалада,Болған жоқ жылуынан ошағы ада.Өз үйіме қолымыз жеткен күні,Қарлығаш ұя салды босағама.Көктем жерге аспаннан жақұт..

Шығарып қос жанардай тұнықтан жас,Тыңдалмаса, өнер де ұлықталмас.Әрбір сөзі көненің көшін жалғап,Жырау отыр төрімде құрып молдас.Өскен соң жастай..

Құдіреттен күткендей шабытты асқақ,(Қалайша көңіл шерін ағытпасқа).Күйші отыр домбырасын қолына алып,Шіңгірлете шектерін қағып тастап.Маған да бұл..

Қара жерге шаруаның тері сіңіп,Жомарт күзден күтетін ел іші үміт...Сарала жапырақтар жоғалыпты,Кеткен-ау қарашаның желі ұшырып.Күз кетті, етіп бізді..

Сәл ертерек намазшам уақыттан,Құба белден табынды құлатып, паң...Есек мінген Байнияз қартпен бірге,Өрістен мал қайтады шұбатып шаң.Кеш кірсе..

Қыс қыр асып кетті аулақ,Шығады енді көк қаулап.Наурыз тойы басталды,Жерошақта от лаулап.Жердің тұнық тұнбасы –Жылт-жылт етті жылғасы.Жақсылықтың..

Сәуір туды, көкек құс келмеді әлі,Күтетін сұрша құсты елде бәрі...Қасат қардан қылаудай қалмаса да,Көктен күннің жетпей тұр жерге нәрі.Көктемнің жарқ..