Елес туралы Өлеңдер ✍️

Томпайып бейіт қалды белең қырда,Мұра қып қолау құба көбеңді ұлға.Білген жоқ бірақ ана сол ұлының,Боларын құмар өрен өлең-жырға.Өлең-жыр құмар етті..

Сары күздей сағынышқа салынып,Сан ойларға жатам мұңмен малынып,Көргемін жоқ өмір сенен жалығып,Көргемін жоқ надандыққа табынып.Бара жатсам жарым..

Бұлдырап қалған балалық шақтың елесі,Түсіме неге көп кіріп кеттің сен осы?!Түн ұйқым менің бөлінген кейбір кездердеТөтеннен келіп, боласың маған..

Кеше түнде айрылмас бір дос таптым:Аты — Елес,заты — Сендік сағыныш.Мұнартады мұңлы түсті қоштап түн,Біз бейбақта — бағыныс.Мен әуелде-ақ жауласқан..

Өлсем – елеспін,Көмсең – дөңеспін.Келсем, неге өлдім?Өнсем, неге өштім?Ұрық салдырдым,Ұрпақ қалдырдым.Қыршын пендемін,Тылсым тағдырмын.Жаным..

І«ТІЛІМ» ДЕЙМІН...«Тілім» деймін...Ішімнен іріңдеймін.Атой салып, атылып шықпаған соңЖұрт көзіне іріше ілінбеймін.«Тілім!» деймін дауыстап..

Қарғам-ау, Сiз қайдағы, бiз қайдағы...Көңiлге мұң мекендеп, күз жайлады,Елесiң /өзiң түгiл/ еске түссе,Жүрегiм сыздайды əлi, сыздайды əлi...Сен..

Тақуаша табынып Елес-күнге,Тағдырыммен, бiлмеймiн, егестiм бе:Сия алатын емеспiн дүниеге,Қия алатын емеспiн сенi ешкiмге.Сенiм менен Күдiктiң..

Тақуаша табынып Елес-күнге,Тағдырыммен, бiлмеймiн, егестiм бе:Сия алатын емеспiн дүниеге,Қия алатын емеспiн сенi ешкiмге.Сенiм менен Күдiктiң..

(Топтама)Перiштеге ғашықпын, пендеге емес,Мен бiлетiн ол шiркiн елден емес.Күнi бойы есiмнен бiр шықпайдыТүнi бойы түсiме енген Елес.Елесiмнiң..

Айналғам мен елеске сенiң үшiн,Демейсiң: «Тiрiмiсiң, өлiмiсiң?»Титтей де селт еткiзбес сезiмiңдiЖеңiсiм, тiрлiктегi жеңiлiсiм.Көрiктiм,Көз тоярлық..

Өтiп жатқан күндерiм бiрыңғайлыҚұлағыма сен жоқ деп сыбырлайды.Тереземе тұтылған түн пердесiӨз қолыңмен болмаса, сырылмайды.Қара түннiң пердесi..

Көншидi көңiл қалай елесiңе,Түсетiн болып жүрсiң көп есiме.Сенi iздеп жиһан кезiп кетсем бе екенТəн берiп тəуекелдiң кемесiне?Не қайыр сағынғаннан..

Ес жиғанда жолығып Елесiммен,Шығара алмай жүрмiсiң менi есiңнен.Бiрге бола алмасақ,Ғайып-ананеге туған бiздердi?Неге өсiрген?Елесiм жүр жаныңда..

(Әлиханның монологы)Балға басқа,Орақ ойға тигелі,Бір алапат өртке оранды жан іші.Кемерінен дариядай толқығанҚызыл жалау, жалау емес қан исі.Қызыл..

Сенің табаның,Табаныңның астында бар жылылық.Не нәрсе еді қиялыңдағы ұмытқаныңҰмыту – өзі бір ұлылық.Тышқандар із салғанЖас топырақтың шетіндегі,Бір..

IҚуырылған жалын атып,Құла жапан құм өріненКеле жатыр дауылдатып,Машиналы бір керуен.Көшкен шығар керуендер,Күңіреніп бұрынғыда.Ескен шығар шерумен..

Менің сырқат санамды сауықтырған,Қарға қарап, қуандым жауып тұрған.Қар астында қамалып қалса дедім,Қу тірлігім жанымды жалықтырған.Аспанымнан ағылған..

Шайхана, шашлык, көк жалын,Көбікті сыра қолда ойнап;Кеудені ұрып көкжалынТентіреп ішіп түн бойлап.Иығымен қағып өткенді,Көшені кезіп, дулатып.Қорада..

Есіңде ме?..Көктөбе... ақ күміс күн...Құшып ыстық өзіңді, қатты қыстым.Құйын болып өткендей болды-ау, дүние,жанарыңнан сол шақта жат бір ұшқын.Шырқ..

Өмір - елес, елеске алданамын.Алданбасқа айтсаңшы, бар ма амалым?Суға кеткен адамдай, өлеңім -тал,Жағаға шығарар деп қарманамын.Көзің нұры тіледім..

Қара бір көзің мөлдіреп,Қарама, жүректі өртейсің.Елесіңе ішім елжіреп,Жанымды улап дерттейсің.Асау жүрек құр тулап,Күзетеді, тосады.Көрінбейсің мені..

(Октябрьдің тоғыз жылдығына)Қызбалықты, қызықты,Қызылды - жасыл кең дала.Бұл күн қай күн, неткен жұртҚиқу салады қыр мен ой?Қызыл туын қолға..

Қойшы деп сөз бастасам кеңескелі,Көремін алыстағы белестерді.Керемін қисық таяқ күйкі шалменСағымда сарғылт тартқан елестерді.Көп болды сол белесте..

Көгілдір ай сәулесі астында буырқанып жатқан теңіз...Толқындар сапырылыса шайқаған айдың «өлі» денесін.Бәлкім, сол Ай – біздің..