Елес туралы Өлеңдер ✍️

Үмітімді үзбеп ем,Өткен күннің көбі есте.Мұңға баттым. Мұз денем.Сен де айналдың елеске.Бірге едік қой қайықта,Жан емеспін желіккен.Бұйырмашы..

  Арман﹣елес ақ басты алып шың ба еді?жолы бұраң күдірі мол күрделі.жел саусағы етегімнен жібермей,тағдыр мыстан тәлкек етіп жүр мені. Қасиетін қыран..

(Мағжан Жұмабаевқа)Тайганың төсі ну орман,Ну орман бітпес жыр еді.Арғымақ мініп ту алған,Елестер кезіп жүреді.Қарағай, қайың көкке өрлеп,Ақ қаншық..

Ашыңдар! Келіп мен жүрмінƏр үйдің қағып есігін: Рухым келген, денем жоқ, Белгісіз жəне есімім.Өтті зырлап жылдар талай, Хиросимада мен өлгенмін...

Елес пе,Оймен егес пе? –Жаныңды шарпып от-күдiк,Тартты да сиқыр белескеҚорқыныш, мұңға жектi үмiт.Албырт ек,Бiрақ, асығаСезiмнiң уын бiрге..

Жүрегіңе не жетеді қардай ақ, Мен де сенен жүргенім жоқ жанды аяп. Сезем сенің маған деген көңіліңді, Маңайыңа жақынырақ..

Елес сүйреп ертелі, кеш те мені,Көргім келмей көшеден ештемені.Қаршадайдан үйренген жалғыз әнім,«Қаратаудың басынан көш келеді,Қаракөзге мөлтілдеп..

Саяжайды саялар тоңған елесБұл көшенің аты жоқ. Болған емес.Қала мені қаңғытып тауға кеттім,Қорасы да бұйырмай қорған емес.Арман болды дүние арман..

Ғайып боп елес, алда арман,Жапанда қалды сырбаз ой.Секем ап сезім самдардан,Қалтырап тұрды тұла бой.Түнерді бұлттар тау құшқан,Шамасы келмей..

Марқұм досым Өнерхан ТілеуханұлынаБұл жалған жанды мұңға малып алып,Барады көзден жасым зарыға ағып.Тәу етіп қайтқалы қара тасқа,Жалғыз тұрмын, сені..

Тарихтың қан сасыған ауласында,балталарын сүйеп қойып,Екі жендет шахмат ойнап отыр.Тұсауы кесілген сәби тәлтіректеп,Күйген қанатымен көтеріліп ұша..

Шаңыраққа бірде елес боп, бір кіргенБақытымнан сұрамаймын келісім.Таң атқанда асығыстау жүгіріп,Автобусқа мінгенім де – жеңісім.Сол себептен..

Қоныс деген досым бар еджасымыздан бірге оқып, бірге өскен,Арамызда іс болмаған артық ауыскөз алартып күндескен.Әскерге де бірге барып, бірге..

Сансыз елесті сандалып шалған,Сұмнан да талай алданып қалған,Қудан да талай алданып қалған кісі едім.Мен қайдан барып Алашқа ара түсейін?Бар ма уың ..

Елес боп ылғи жүресіңСен маған жақын келердей,Қолтықтан ұстап демердей,Өзіме ғана сеніп бірЖаныммен жақсы көрердей.Елес боп ылғи жүресің,Биікке алып..

Күлдіргім кeп қасымдағы туманы,Бір әңгімe айттым eлeс туралы.Шындыққа да бұрғаным жoқ ат басын,Қаққаным жoқ салқын oйдың қақпасын.Тыңдаушым да..

Жадымда гүл шақтағы қалды елесің,Кездессең әлі күнге нәр бересің.Өзіңе жылдар салып тағы келдімЖүздіріп сағыныштың сал кемесін.Қысылма, қарсы ал енді..

Тәтті елес қой адамның бала шағы,Ойын тек тап сол кезге жарасады.Адамды ескерусіз балалықтан,Әкетеді екен-ау болашағы.

Ол кезде екеуміз де жас бала едік,Дегенмен жүректерді қосқан едік.Сол бірге болуменен қол ұстасып,Асуын болашақтың асқан едік.Ерніме тәтті шырын..

1Қасында өңшең бөрі – нөкерлері,Падиша тойлап жатты – той өрледі.Астында қалың шамның салады ойнақ,Самсаған салтанаттың ерендері.Ерсі той, еріккен..

Бейкүнә момын балғын кез –Балалық бойдан қалмаған,Қадалып өткен жаудыр көзҚайыра жауап алмаған.Ойыннан өзге жоқ ойда,Болмаған әлі ес кіріп.Алаңға..

Құбыламда қулық көп, ебімде – елес,Желбуаз боп қу бедеу желіндемес.Құрығымды қолға ұстап қалмайыншы,Қиқулады құзғындар – тегін де емес.Түйеқарын..

Балалық шақтан бір елесКөктемде, сонау көктемде,Көлбеңдеп жатқан көк белге.Көгілдір тартқан бөктерге,Бөктерлеп бөкен желіспен,Ары да бері..

(Эллегия елесі)Мен сені іздеген едім,Бірақ, бұл өмірден емес…Көңлімді теуіп көрінген елес,О дүниелік ойымнан,Қорқатын едім, өлімнен емес,Өмірде қалып..

Сүйенед жарым ылғи жаныма кеп, Ойынан өлеңіңнің жаңылма деп.Аң-таң боп мен отырам үстелімде.Кешігіп қайдан келдің, жаным-ау деп.«Шалымды» алмайын деп..