Омарғазы айтанұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Неменеге ұқсайды ұрының қолы?Тістеуік пе?Жоқ әлде көлеңке деңіз.Қарайып көрінеді порттаАлып бір кран,Көз алдымда көлкиді лайлы теңіз.Кім ол ұйықтап..

Тыржалаңаш тау,Бір қабат лыпасы – ақ тұман – бу.Ұзын-ұзын қыраттар,Борбайларыңды жу.Сұлудың аппақ қабығыБір білініп, бір өшіпТұрушы еді ғой..

Күлмейді,Жыламайды жұлдыздар өтірік,Тек сен өзің ғана оянасың,Отырасың тағы ұйқыңды келтіріп.Бәлкім,Түсіңде де күлмес,Жыламас үркер туып келе..

Сенің табаның,Табаныңның астында бар жылылық.Не нәрсе еді қиялыңдағы ұмытқаныңҰмыту – өзі бір ұлылық.Тышқандар із салғанЖас топырақтың шетіндегі,Бір..

Ит терісіне жазылған жазу,Ескі жұртта қалған көмбе.Адамзат ақылы қандай аянышты!Бір аунап уанбаған қайсы пенде.Құмарпаздар әуесі қаныңдағы,Иманың..

Сүрініп кетпеТабалдырығы –Есігінде жат үйдің.Секілді ол дұшпанына –Бас игені батырдың.Бір бұлт етсе тобығың, өрбиді –Он есе өсек ізіңнен.Езулері..

Донкихот киген көне дулыға,Менің басымда да барБір дөңгелек киім.Еліктемеген осы формағаҚайсы қазан-ошақ,Қайсы бұйым!Қысып тұрғандай бір темір..

Екі-ауыз сөз екен бұл дүние,Біріншісін данішпандар айтып кетіпті.Ендігі қалғаны — екіншісі.Бірақ, оны даШайхы-дәруіштер тәркі етіпті.Ішіп жіберейінші..

Жұтып кетеді қара орман,Жақын бармаЕсің дұрыс болса, егер сенің –Орап алады жасыл торыЖарық пен көлеңкенің.Тоқтатпайды аққан су,Кетеді ол-дағы бірге..

Жауып тұр қалың қар,Айнала ақ түс.О, тамаша торғайлар екенШашылып қонған бір уыс.Көрінбейді бұтақтарҚыстың түгі ғой ақ қылау.Шытынап тұр.Сынып кетер..

Кеше жауған жаңбырдыңКештен қалған жұғыныҒайып болған таң ата –Қайда кетті табиғаттың шығыны?Жұп-жұмсақ бұйра шаштардыБұзған не?Алтын сырға..

Ертең не болар,Кім бар үй сыртында?Ұқсайды кешкі іңірСәуірдің бұлтына.Бүгін…Дәл бүгін — осы күнБылтырда ашық тұрған.Екі жолаушы секілдіБір ауылдың..

Сақылдағаны ма, несі екен –Ақсиғаны тісі?Аспанның ба, ақынның ба,Құдайдың ба, кімнің күлкісі?Күлкі де емес, бірақ та –Қара бұлттың қарғысы.Оңай..

Махаббат тұнық әйнек,Сенесің бе?Ұқсайды ол ұйқыдағы елесіңе.Ашық аспанда ғана маТұнықтық — су бетінің де.ҰлылығыМахаббаттың..

Бұқа екенің рас,Салақтайды әукең жерге тиіп.Сықырлайды,Кем емесДәл жиырма етіктің ұлтаныЖон теріңе әрең сыйып.Өкіресің-ай кеп сонан соңКөрші ауылдың..

Бір тал жапырақ, жалғыз сояу,Жоғалмайды бір бүршік –Бір түйір тозаң,Бір тамшы бояу.Теседі беріАйыр бұтағыныңЕт қабатынан.Тұқым қуалайды,Айнымайды ата..

Қаңбақ па домалаған?Далалар – таңғы түс,Ұзатылған қыз,Ол жәнеҚанаты талған құс.Жеңілген көшпенділер –ДалаларСолардың жығылған туы.Оққа ұшқан..

Табиғат бір суретші епті шебер,Жер-топырақ бетіне нұрын төгер,Күннің қызыл бояуы қандай жақсы,Күн бір ерке сұлу сал бақыт берер.Түн ұйқыдан тұр оян..

Әлемнің тарғыл теңбіліЖер бетіндегіАласы және құласы;Күнәсі менен сауабыЖіктеледі тазасы мен ласыЕкі қара барқын жұқарып теңЖыртылады..

Қайтыс болған көршіміз былтырЖасы жол ортадан өткенде.Марқұм болды қатыны да биылЖыл уағы жеткенде.– Еркек кісі,Кіндіктен қазыңдар көрін! – деген..

Уақыт жақсы жолаушы тау айналып,Күн қызуын күтеді жер табаны.Таулар ауыр ұйқыдан ерте оянып,Аспан-теңіз бетіне нұр толады.Өмір-тамшы, ғасыр бір қызық..

Есіме түседі жаңа оянған бір бүркіт,Қаңтарда сұп-суық тас үстінде отырып.Ақын болсам егер, айтар едім:Ежелгі жыр-эпостардан мысал келтіріп.Білмеймін..

Ежелгі аңқау, момын қара өлеңім,Томсарып тамыршыдай табар емін.Ыстығым аса қалса жалбызға орап,Тигізген тынысыма жылы демін.Кәрі әжем тағып қойған..

Ақ тамақ сол қарғамның асыл жері,Тезірек бейітім бол, жасыр мені!Сол менің құлыптасым хат жазулыКөк мәрмәр алтын балдақ тас ілгегі.Кім көріп..