Келу туралы Өлеңдер ✍️

Махаббатсыз...Ауыз бармас айтуға да,Күн шығып,Қараңғыда ай туа ма?Махаббатсыз,Қаңырап бос қалады,Алтын сарай,Алтын үй, алтын..

Қандай ақыл қалды менде, не сенімім,Қандай шешім, сабыр қалды?–Көшеді күн,Кел, не болар, келе гөр.Не жүректің ұлғайған дертін сұрашы,Не жүзімнің..

Шаршадым.Шалдықтым.Сенделдім.Көз жасым көл боп, теңіз боп.Әлия, міне, мен келдім,Әлемді кезіп,Сені іздеп.Ел көрсем ерен, жер көрсем,Саланы шарлап..

Мен өзім елу тоғыз жасқа келдім,Надан боп өңгелерден басқа келдім.Менен қор, менен төмен жан болмады,Ауыр жүк көтерместей тасқа келдім.Жаралып..

Әлі ұмтылып келемін, әлі ұмтылып,Көргені жоқ жалғанда жаным тынып.Жетем демей, жатам ба тепеңдемей,Ауызда антқа жеген наным тұрып?!Бетімді биіктерден..

Сендер маған төгілген шуақ болып,Сендер барда ағамын бұлақ болып.Айналайың, адамдар, мен сендерді Жүріп келем жаныма қуат қылып.Қуанышқа жүрсіңдер..

Мен саған кел демедім,кет демедім,Қырқымда қылымсуды жек көремінҚара тас күнге қарай мөлтеңдейді,Үстіне көрмей шөптің көктегенін. Мендей боп жұрттың..

Жазғым кeлді бүгін мeнқарапайым сeзімді,нe шаттанған, нe мұңайған кeзімді,тeк басқалар сeкілді eмeс,eлeстeт,жазатынымкүн жібeргeн сәулeгe,нe..

Су асты жылап тұр...Жап-жасыл киімдішөп-шалаң ұйысты,қамыстар иілді,қoс өзeн түйісті.Жұпарсыз су гүлітeрeңгe құлайды.Су асты жылайды...Сeнімсіз..

Тағы тұрмын алдыңда, тағы келдім,Арасынан сені іздеп сары белдің.Сен кеткенде мұңайып қалып едім,Сары уайымнан сары алқа тағып едің.Тағы келдім..

1Баласы Қошқарбайдың атым Шашым,Кемшілік, кедейлікті көрген басым.Тіл мен жақ халық алдында тынбай сайрап,Жетпістің сегізіне шықты жасым.Кемшілік..

Жол түскенде мұнда жиі келуші ек, Неге сонша шамданасың, келіншек? Аңқылдаған əппақ көңіл емес пе, Өзгелерге аңқау болып көрінсек.«Жаман қазақ..

Қайдан келдім?Қайда тұрмын?Қайда барам осы мен?!Кейін қалып қалдық па əлде ата-баба көшінен.Тауға шықтық. Ал етекке қайтып түсу қиын ба?Енді неге..

Саған келдiм табам ба деп таяныш,Бiр– бiрiмiзге бiлдiрейiк аяныш.Балақ түрiп, Жалаңаяқтанайын,табанымды қытықтасын баялыш.Мен де...Сен де күз..

«Мен келем!»- депТалай ақын жар салған,ТірлігініңТопалаңы қарсы алған...ТобырыныңТозаңына тұншығып,СансырадыСапырылған..

Аяқ асты келді де,Күз бақтарға шүйілді.Жетекке алған желді де,Қабағы да түюлі.Сан алуан түс астасып,Бəсекеге түскендей.Тұқырғандай басқасын,Сары бояу..

Келсе-дағыГүл-көктем бiзге тегi,Бiлген едiм ызғарлы күз жетерiн.Балдəуреннiң байлығын шашып жүрiп,Сезбеппiн ғой сол күндер iздетерiн…Iздетерiн..

Неге келдің?Тағы да жылатайын дедің бе?Биігімнен бүгінгі құлатайын дедің бе?Жоқ, жазылған жырларым жүрегіңді жібітіп,Кеш болса да көңілмен ұнатайын..

Сен кел...Сезіміңе шөліркеп зарығып кел,Төзіміңе түк таппай тарығып кел.Жүрегіңді жүгендеп жігеріңе,Арамдық, арсыз ойдан арылып кел.Сабылып кел, сен..

Сен келесің әйтеуір...Күте берем, Төзімім де итжанды...Бітер емен. Жанарымды жастанған сағыныштан, Ойларымды ойрандап түтеді өлең. Күн кірпігін..

Мен келемін, ізімен бабалардың,Азық қылып, олардың қалдырғанын.Өмірде, бар ісіммен дәлелдеуге, Ізін жалғар, лайықты ұрпақ барын.Мен келемін, алып..

Келмей-ақ қой, келмей-ақ қой сен маған, Құсым едің қолыма ерте конбаған. Қара түнсің сен үстіме орнаған, Мен– теңізбін, дөңбекшимін, долданам...

Солғын тартып барам, жаным, өң берші;Мені үнемі жүрегіңмен тең көрші.Жұлдыздардан көпір жасап қояйын,«Құс жолымен» сен келші!Көкжиектен күлімдейді..

Айтыппыз дастарханға көп тілекті,Талай той, талай думан өтті-кетті.Жастықта бабалардың жолымененЖастанып таң атырдық ақ білекті.Толқындай жар..

Біз келеміз еріп өмір көшіне,Күдікпенен қарайлаймыз кешіне...Арты өліммен бітетұғын болған соң,Өмір сүріп жүрміз осы, несіне?!Артқа тастар бұдан..