Гүлжайнар қалдина өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Кірпігіме көркемдік қона қалып, Сүйсінгендей сыр бердім. Тоңдым, қала!Жылытшы орап алып,Мұзға айналып үлгердім. Мұзға айналдым. Жылуыңа шөліркеп..

(Ертай Ашықбаевқа)Ақын аға!Иығыңда жүк ауыр, Белгісіздеу мінезің бар сірә бір. Еленбесе, танытпаған ессіздік, Себебі сол – адамдықта тұрағың...

Өзгелерге өрекпіген өр кеуде, Болады екен жылауға да шер пенде. Бір-біріне сүйсінетін жалғанда, Жалқыларға жармасатын сор кем бе?Арман болып алыстағы..

Тәңірім, татыршы бір тамшы бақыт, Бөбегім, күн боп ендің көңіліме. Сен үшін саусағымнан сөл шығарып, Ем қылып тамызайын ерініңе. Сені айналған..

Жанарымның жарығынан жаралған, Жаратқанның сиын құштым құндақтап. Әлдиімнің әсерімен таралған, Тамылжыған таңым да аппақ, түн де аппақ. Әнім,сәнім..

Теректің желегін тауысам, Іздеймін. Белгілі таппасым. Өзіңмен мен күнде қауышам, Қиратып қиялдың қақпасын. Сен кеткен жүректен жан кеткен, Кеудемде..

Тағдыр қосса бізді егер...Он сегіз мың ғалам бәлкім гүлденер. Әлем шырқап әсем ән, Ғарыш бізге айды берер. Күн берер, Тағдыр егер қосса бізді кім..

Көк арманым.Көнбей кеткен бақпысың?Бұлтта ізің.Бар ма көкте қолтаңбаң?Таң нұры боп мені өпкен жоқпысың,Сені көрдім сол таңнан...Самалдан да сая..

Қиянда қиял құс алар, Құр шапқан бірақ құмай түн. қайыра алмадым, құса бар, құлыбын ішкі сарайдың.Көгілдір кетті ұшып күз, Кең етектейін бар айдын...

Қыс көшіп барады...Қар жылап...Қимастың әніне сал құлақ. Сен солай кеткенсің ҚайрылмайЕр-тұрман көрмеген арғымақ. Енші алдым мол мұңнан...Алда..

Сипа, самал, Бұрымымды тарақта,Сиың болсын маған тартқан сол қымбат. Өмір деген өзгермелі параққа,Ғұмырымды алып келдің алқымдап. Мың өзгерді...Күз..

Сен келесің әйтеуір...Күте берем, Төзімім де итжанды...Бітер емен. Жанарымды жастанған сағыныштан, Ойларымды ойрандап түтеді өлең. Күн кірпігін..

Дерті қалың Ай неге?Күлкі қашты күннен де...Жетіскенді бай демеЖеліккеннен күлгенге...Кызыл, сары, ақ шарапЖердің бетін жуып тұр...Қабырғада..

Тоңмойындар торынаҚайрылғым жоқ...Түсінші!..Алтын жұғып қолыма,Болып алдым мүсінші. Пендешілік – сый мыңға,Құбыжық – ой...Аран – нән...Көз жасымды..

Кейде барым, Кейде жоғым беймәлім, Екі дүние есігіне сыймадым. (Ұлы ісің деп ұлықтар ма ұлы ием, Үйлестіріп келейінші үй қамын). Үнім қайсы? Қанжарым..