Тылсым туралы Өлеңдер ✍️

Үндемеймін...Жолдаған ұнауда хатың,Жоқта шығар, сен жайлы сұрауға хақым.Сəл ұмтылсам, сезімің құлауға жақын,Сəл шегінсем, жүрегім жылауға жақын.Жылап..

Үмiтке тиеп жiбердiк тiлектi өндiрiп,Тынымсыз тылсым жол кестi түнектен бүрiп.Жүректен кiрiп,Жанымды жүдеткенде ұлып,Көңiлдiң үңгiр үрейiн күреп..

Өн бойымның өлең бе, әлде киесі?Мен еместей.Мына жанның иесі.Жұдырықтай жүрегімен алысқан.Періште емес.Пері де емес күй осы.Бір тылсым бар,Ыршып мына..

Уақыт – әже айналдырып ұршығын,Күн қызарып тауға тықты тұмсығын.Қайын – жүрек гүлге орап бүршігін,Сені іздедім тілсіз сүйген тылсымым.Тылсым – ғұмыр..

Кездеспей тұрып шыдап алғайсыңКездесіп тұрып жылап алғайсың.Ақынның жаны от алау, өртер,Өртіне оның шыдай алмайсың.Құныңды білер шыдағаныңда,Қасыңа..

Жүргенде тайраңдаппыз асық қолда.Жылама,Жабырқама, жасық болма.Сезімімен жүретін арпалысып,Қарындасым,ақынға ғашық болма.Аңсарың ауып оған еріп..

Тағдыр тауқымет,Иленіп жүрмін.Бір түрлі бір жай күйге еніп тұрдым.Әйелім естіп қоймаса екен,Түсімде,Түнде үйленіп жүрмін.Алдынғы түнде Касспийде..

Күн қоштасты.Өліара.Қызыл іңір.(Тірлігімнің қысқарды сызығы бір!)Қызыл жалын ішінде үйтілемінҚұлағымда фәнидің ызыңы жүр.Серпілсе деп күйкі іс..

Құпия тылсым қоршағанАнау бір жақта дала бар.Мейманмын мен де, жер, саған,Мезгілсіз келіп мазалар.Қайтейін орман, қырыңдыҚанаттыларды көргем..

Мақпал қара түн құшағы тылсым бір,Асқақ арман, биіктерге ұмсындыр.Шым-шым етіп, тұңғиыққа сіңейін,Итшілеген қараң күнім құрсын бұл!Тым болмаса көр..

Атырап тылсым...Япыр-ау, атырап тыным.Аптаның бояуы жұққанБедерлі:Алақан жаяды жапырақтарым.Тамырдың соғысын тыңдайдыБасқадан,Бақылап жаным.Жапырақ..

Жаңбырлы кеш,ғажайып тылсымым-ай,Өзге қызық ығысып тұрсын былай.Сүп-сүйкiмдi әнiңнен сiркiреген,Әйнегiмнен үңiлiп сыр тiлеп ем.Сарылып ем сан кеште..

Сен мені көктен іздеме,Мен Жерде ғұмыр кешемін.Бүр жарып көктем, күзде де,Жыр гүлің болып өсемін.Сен мені жатқа балама,Бауырың әрі досыңмын.Ем болу..

Қорықпа, құпиямен, тылсымменен,Құпия – ақ бояу ғой кір сіңбеген.Құпия – басың анау иықтағы.Құпия – өз жүрегің дүрсілдеген.Келтірсе кей ғалымдар құнды..

Ғаламның сіңіп кеттім тылсымына,Тылсымның кім түсінер қыр-сырына.Ғалам сырты қаптаған тірі тозаң,Құл болған құрбан болған құлқынына.Аллаға шек..

Дүние, аштым тылсым есігіңді,Тербей бер, тоқтатпағын бесігіңді.Қойныңда құндақтаулы нәрестеңмін,Құптаған кесімінді, шешімінді.Мен саған еркіндейін..

Ақынмын жаны бір тылсым,Өзім де кейде түсінбен.Жаза алмай жанның қыртысын,Жалындап жүрем ішімнен.Бұл кезде ұқпай жандыны,Жансызбен кетем..

Түн – тылсым,Түн – тымырсық,Тым мазасыз,Сондайда жұрттың түнін қызғанасыз.Өзгелер өзеуреген қараңғыда,Түртініп,Жол іздеген сіз ғанасыз…Нəр татпай..

Түн келеді Қарагерін тайпалтып,Аспанда тұр баяғыша Ай қалқып...Екі кештің арасында мезгілсізАйқайға салған қай тантық?Ол дауысты болады әбден зәр..

Қысылғанда сен болдың сүйенгенім, Мылқау ғарыш, өзіңді кием дедім.Мына жалған біткесін қайда барам,Ақыл берер қайдасың ием менің?Қанша күттік ғаламат..

Тылсым үн кернеп маңайды, Нұр маған күліп қарайды. Алтын да салқын сарайлы Кірпігі Нұрдың арайлы.Көрсетіп аппақ жүрегін, Созады сұлу білегін...

Тылсым түндер қолдан ұстап жетектеп,кідіртпейді қырда, не бір етекте.Шолпан– қыз-ау,шолпан жұлдыз туғанда,сен қасыма оңашалап жет ептеп.Кім ойлайды..

Білімнің тартып тылсым терең-түбі,Танылған ерте бастан кемелдігі,Жасындай жарып шықты жастай Мұхтар,Абрар ақсақалдың өрелі ұлы.Әуелден талапты еді-ау..

Ғарыштан шашылған күйге бірСенімен түсімде биледім.Аппақ нұр дірілдеп иедіБіз тұрған нүктенің жиегін.Сол бір сәт... шуақты түсімдеБіз ендік періште..

Қоп-қою ғып бояп әрбір ДауыстыТүн мен Тылсым, құмырай қауып қауышты.Сүт-айдынның қаймақ-бұлтын ай-тілменМысық-аспан жалап-жалап тауысты.Аққан жұлдыз..