Ақберен елгезек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мақпал түнде бақбақ бүрлеп,Мені есіңе салсын бір.Сол бақтағы аппақ гүлдерШашып тұрсын тылсым нұр.Түн сырғыса бұрымыңнан,Күн нұрына..

Сен де мені сағынарсың,Ашса қауыз гүл бақта.Іздеп мені сабыларсыңМен жүрмейтін бір жақта.Бұлттан бейнем түзілгенде,Мені аңсарсың бір күні.Іштен әуен..

Кешегі гүл – бүгінгі мұң,Көңіл гүлдей қурап қапты.Ауасында бүгінгініңЖауабы жоқ сұрақ қапты.Саған гүлді тарту еттім,Сұрағам жоқ мұңды бірақ.Ай..

Саған бәрін айтар едім,Сөз таба алмай қиналам.Үмітсіздік – шайтан еді,Арманыма сыймаған.Саған бәрін білдірер ем,Бүлдірем деп сескенем.Қолдан келсе..

Көктем болып тынысташы,Күлімдеші көктем боп.Жүрегімді құлыпташы,Жұлып таста, өкпем жоқ!Аспанымды биіктетші,Шуақ шашшы болып Күн.Мына әлемді сүйікті..

Шуақ шаша келер кейде,«Өмір түнек емес!» – деп.Көшелерде саған бейнем,Маған бейнең елестеп.Өң мен түстің арасындаСенделерміз екеуміз.Елестердің..

Кісінейді ала жел...Сен тозаққа барғың келсе, бара бер.Мен жұмаққа қарап тұрмын күлімдеп,А, Тәңірім, сана бер!Үп етеді тау самал,Қандай рахат..

Аспаннан құлаған аппақ қардан,Үзіліп, жоғалған соқпақтардан,Бұрқырап ұшып кеткен бақбақтардан,Уақыттан іркіліп, тоқтап қалғанБір өлең өріп берейін..

Сағыну мен аңсаудан, сенесің бе,Мәжнүн жанның айналдым елесіне.Нұрлы жүрек құлпырып, құбылып тұр,Періштенің ілінген жебесіне.Қорлансам да армандар..

Сені сүйдім...Өліп қалмау үшін бе,Бір түннен соң көру үшін бір күнді?Мен әйтеуір теріп жүрем түсімдеКөз жасымның түбіндегі күлкіңді.Мазақ қылды әрбір..

Сені ойласам, ауа маған шашар гүл,Ғажайып гүл, түрлі-түсті күлтесі.Сол гүлдерді тек өзіңе қашан бірСыйлайды екем, еркешім?!Олар менің кеудеме кеп..

Бүгін менің бар күшім сенен, білем,Сені көрсем, керемет кемелденем.Сен тұрғанда дірілдеп ақ қайыңдай,Мен ішімнен дүр етіп еменденем!Сені бүтін..

Болашаққа бастап еді бір ізгі,Сезімдерім – сыбызғы...Сыбызғыдан мөлдірейтін үміттер,Үмітімді кім үзді?..Саған еді сол әуендер арналған,Ноталары..

Ғарыштан шашылған күйге бірСенімен түсімде биледім.Аппақ нұр дірілдеп иедіБіз тұрған нүктенің жиегін.Сол бір сәт... шуақты түсімдеБіз ендік періште..

Мен сезімді сұраған ем Тәңірден,Түңілген соң өмірден.Неге менің мұңға ғашық жүрегімЖаралмаған темірден?..Тамшы болып үзілердей инеден,Жүрмін қазір..

Түн іші. Күңгірт бөлме. Елеспіз біз.Бұл әлемге келген де емеспіз біз.Қиялымыз шайырдың о дүниелікҚабірінде билеген көмескі күз...Біз екеуміз ешқашан..

Жүре бермей өмірдің көшіменен,Есім кетіп, сүйді екем несіне мен?Жұлдыздар да ендігі жұбатпайды,...Ай жатыр шалқасынан есінеген.Ауламда күбірлейді..

Құпияңды біле алмай жұмбақталған,Елесіңе еремін бұлғақтаған.Бесік-кеудем тербетер әлсін-әліМұң-баланы жүрекке құндақталған.Ақ сағымға жөңкілген..

Сенің асыл жанарың – жарық шашқан,Мен үшін төңкерілген алып Аспан!Бітсе менің өмірім жер бетінде,Құстай болып көрінер жаным ұшқан.Ұшса егер құс-жаным..

Қара аспанды тесіп тастап жұлдыздар,Маған қарай құлатады мұңлы ызғар.Көктем билік құрып тұрған көшедеКірпік қағып бара жатыр гүл-қыздар.Хош иістер..

Менің сұрғылт ойларымның ішіндеЖылап отыр жараланған періште.Күдірейген еркек сайтан түсімдеАйтқанымды дауыстайды терістеп.Бір хабарды жеткізуге..

Мен сіз жайлы не білемін, сары қыз?!.Сары елессіз, қазандағы сары күз.Бір болмасын білсем дағы жанымыз,Ашылмасын білсем дағы бағымыз,Мен сіз жайлы..

Мені кімдер күтіп отыр,Кімдер мені сағынды?..Бір арудың, мүмкін, бе отыБаяғыдай жалынды?..Бұрынғыдай, баяғыдайСүйе ме екен ол мені?..Дәруіштің..

Келген кезде жаныма тағы да мұң,Іштен тынып, мен сені сағынамын...Ауамен де, әуенмен, өлеңмен деМен өзіңе білдірмей ағыламын...Отырғанда шалқайып түн..

«Иә» мен «жоқтың» арасында жауабың,Мен еститін сол үнсіздік баяғы...Ал мен сенің көздеріңе табынып,Жүрегімді жайнамаз қып жаямын.«Иә» десең, таралады..