Әріп ғалым бисембіұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Оянып әр күндері күліп таңнан, Күтіңдер қызық дәурен, үмітті алдан.Біз бүгін құттықтауға келіп тұрмыз, Сіздерді атқа мінер жігіт болған.Ләйім елі..

Асқары мұзарт мұнар шың,Алатау сынды асқағым.Жетсем деп саған құмарттым,Жүректің жазып дастанын.Есімді ап есіл елесің,Түсіме түнде енесің.Ұйқымды..

Пәтер жағы қандай қиын қалада,Қарайлайсың қаршығадай балаңа.Көше кезіп жыларман боп жүргенше,Кеткің келер туып-өскен далаңа!Уақыт таппай тереңірек..

Жас күнге не жетеді пәнидағы,(Жаныңның мәңгі өшпесін ар-иманы!)Есіме түстің бүгін «Горный Гигант»,Еске алдым Дүйсен менен Бағиланы.Өткенді ойша сүзіп..

Шарпиды отты жалын денемізді,Алматы, алдың билеп неге бізді?Тағдырмен тартысуға табанды етіп,Өсірдің дүние-пайым-өремізді.Болсақ та әлі албырт-бұла..

Зуылдап өтті жаз, қыс, көктем, күз де,Опынар мен емеспін өткен іске.Жас күнде не көрсең де қызық сынды,Ұқсайды бір мезетте көрген түске.Жанымда жан..

Алматы…Пәтер жалдап өткен күндер…Соңыңда қалған сенің көп белгілер.Қорғансыз даладағы қайыңдайынСарыуайым, мұң, жоқшылық шеккен түндер…Жырақта туған..

Ақыры оқуды да тәмәмдадық,Құлаудан аман қалып, амалдадық.Алдағы арман енді Алматы еді,Тіркелу жағына да алаңдадық.Ауыл да айтар ойға елеңдесті,Ел..

Кей күні көңіл-күйім азалы ма,Ой салар өткен күндер қазағыңа...Біздерді баулып еді-ау арабшаға,Аяулы Мәрзия апа Маженова.Нар тұлға Ыдырысов..

КазГУ, бесінші жатақхана,Жеткізем жүректен жыр, мадақ қана.Ауылдан аулақ кеткен перзент едік,Өзіңнен таптық ұя, жұмақ-пана.Әйтпесе, далада біз қалмас..

Жатақхана, АГМИ, педфак қандай,Ақының осы жерден бақ тапқандай.Жас ару, қос жанарың жымыңдайды,Лаулатып жүрегіме от жаққандай.Мен саған ғашық едім.....

Бұл кезде түседі кеп еске мүлде,Ой салар мұңлы Алматы бос көңілге.Ағалар, қайдасыңдар, асыл текті,Адайдың бас қосатын кештерінде.Бұл күнде сол..

Жанымды мөлдіреген достар ұқты,Білемін Ораз бенен Басқар ұқты.Қалайша еске алмайын қандыкөйлекСерігім сері мінез Асқаровты.Ей, Ерік, қия алмаймын..

Бойында кісілік мол асқан тәуір,Өмірден ерте оздың-ау Басқар-бауыр.Бел кетіп, баз кешкенде сипалаған,Емшім ең, қазаң болды соншама ауыр.Еске алсам..

Әр таңда оянушы ем елеңдеулі,(Кей таңда жүрегімді жыр емдеулі).Сәріден бас жазып ем коньякпенен,Кенеттен телефоным..

Білімнің тартып тылсым терең-түбі,Танылған ерте бастан кемелдігі,Жасындай жарып шықты жастай Мұхтар,Абрар ақсақалдың өрелі ұлы.Әуелден талапты еді-ау..

Ауылдан ұшқан мен де бұла құспын,Әуелден Алматыға құрақ ұштым.Баласы ем алыстағы бір ауылдың,Маңғыстау – киелі өлке, құладүздің.Сезсем де күтерін көп..

Алматы...Сені ойласам іркілемін,Төсіңде тастүлектей бір түледім.Тасыды ағыл-тегіл айдындайын-Тәңірден тарту болған жыр-жүрегім.Мен сенің жаңбырыңдай..

Болса да өткен күннен сағым басым,Белгілі ақиқаттан жаңылмасым.Оқуға түскенімде алғаш рет Қолымды қысқан Ләззәт қарындасым.Бес жыл бірге оқыған..

Күн кешер Алматыда кілең мықты,Күні үшін күресерге жігер мықты.Аңдысқан, алашапқын қайран ғұмыр,Болмаса күйреп кетер жүрек түкті.Тегінде жүру қиын..

Қылығың жоқ еді ғой ерегеспе,(Болсаң да бейім кейде төбелеске...)«Думан» мен «Шолпан» сынды сырахана-Сырласқан талай біздер жер емес пе? Бақ күтіп..

Алдан күтіп нешеме желіс небір,Алматыға келсем-ақ өріс кеңір. Қайда кеттің, бауырым, Жарылқасын,Құстай ұшып жүрсің бе, Қонысбегім!Жыры болса ақынның..

Өмір деген қарасаң әр күні аңыз,Достар барда қалайша сарқыламыз?Күн кешпейік күндікші, қара мыстан,Дүниенің достықта парқы нағыз.Көзің салсаң, көз..

Беу, Жанарбек, кездестік қалай ғана,(Жаның ұқсас Албансың – Адайға да!)Алатаудың секілді ағыстары,Бес жыл заулап өтіпті танысқалы,Көңілде дық..

Тәңіріден жарқын боп жанар көгің,Тәңіріден тарту боп Самал келін,ХанТәңірдің асқақ боп заңғарындай-Жарқылдай бер жайсаң ер, Жанарбегім!Бірден ұқтым..