Кісілік туралы Өлеңдер ✍️

Кісімсінбеу, кішірею - кісілік,Көңіліңде сыз қалдырған пенденіКеше білу, түсініп.Тікенектер арасында раушан гүлҚұлпырады, жұпар иісін ұсынып.Судан..

Сен де маған жiбермейсiң есеңдi,Мен де емеспiн қайтарардай меселдi.Ешкiм бiзден қарызға алмас кеселдi,Елдiң көбi емес маубас, не сорлы.Сен де маған..

Әне, біздер жүріп өткен жол жатыр. Бүгін – ескі, азып-тозған ол да – тұл! Бауырыңды бір жаза алмай дал болдың, Тұра бере омақасқан сорлы..

Арым бар,ұятым бар, ақылдан кенде емеспін,Ибам бар, иманым жоқ пенде емеспін.Ойым бар, талғамым бар таразыдай,Жаманды жақсы орнына..

Кісілік пен кішілікті сабақтап,Ұғынғанша қарайлайтын қабаққаАғаларым сіздер екен аспан,көкБос қалыппыз ақы пұлсыз сабақтанБүгіндері кеңес берер адам..

Кісілік деген -өзіңді-өзің бағалап,Қарай білуің жүрген ортада шамаңа.Барды қадірлеп аяласаңыз әмәнда,Әңгімелерден алшақ боласыз жанама.Кісілік деген..

“Кісімісің, сен жанымда бауырым,Мен ақынмын, Алаш білген қадірін”-Деген кезде кеудемсоқтау бір ағай,Дертесінен ата шықты сабырым.Кісіміз ғой, бәріміз..

«Кісімісің» дейсің маған, дейсің-ау,Бұғақты інім, мұның осы қай сұрау?Текті атадан текті туған ұл десем,Бабалардың батасы ұрған жансың-ау!Кісіміз..

«Айқайлатып бірінші бетке бердік»,Бауырым,Бұның өзі неткен ерлік!Толқындардан –Толқын боп көкке атылып,Жалынменен жалындап,Өрттен –..

Тірі болсаң кісілісікке жарадың,Енді өзінді сын үстінде санағын.Кісілер мен кісі сымақ жаңдардың,Айырмасы аспан-жердей, қарағым.Жоғалмайды задында..

Жасаймын деп менмендік, сыйласардан айырылдым,Тәкаппарлық етем деп, қанатымнан қайрылдым.«Ұлымын» деп өзімді, ұлтан бола жаздадым,Мен де бірі екенмін..

I– Көп қаланың көшелерін білсем де,бұлай екенін, әттең деді ол, кеш білдім:итіңді ерттеп мінсең дежұмысы жоқ ешкімнің!Маған бұл сөз желін құйды..

Ибрагим ӘбибуллаевқаПейілін кеңге жайған кең,Озық қой ата салтымыз.Атымыз бірдей болғанмен,Бөлектеу аздап затымыз.Ескерткіштер бар мәңгілік,Өнеге..

Келмейді ешкімді де ренжіткім,Кейде өзім де елге артық ренжіппін.Бағалай білер болсаң басқаларды,Белгісі бойыңдағы бір ерліктің.Келмейді ешкімді де..

Бойында кісілік мол асқан тәуір,Өмірден ерте оздың-ау Басқар-бауыр.Бел кетіп, баз кешкенде сипалаған,Емшім ең, қазаң болды соншама ауыр.Еске алсам..

Өз-өзіңнен сызданатырсиғанмен ісініп,өрте жерді, тұз жала –қонбайды одан кісілік.Көрмесе де жанды аяп,зілденеді елге де,өткізгені бардай-ақжердегі..

Талақ қылдым, несiне жасырайын,Боқтап берген құрысын насыбайың.Кiсiлiктiң жағдайын ойлағандаҚалай ғана желкенi қасымайын?!Көрдiк талай сараңды..