Фариза оңғарсынова туралы Өлеңдер ✍️

Фариза апа,Сезермісіз, жаман халім!Сергісем бе дәл қазір саған барып?Күрсіністер көнерткен көңілімненештеңе де сұрамай жанардан ұқ.Ұқсаңызшы жайымды..

Аманбысыз, ақын апа, қыз апа!Әр сөзімнің ақ қарасын, сүз апа!Мақтап қайтем, мақтанамыз сіз бар деп,Тілімдегі күрмеуімді үз, апа!Шымқалада басталды..

Аллаһ бергенӨзі алды аманатын...Кезек жетсе,Кім аман қала алатын?Фаризасын іздейді ел әлі талай,«Поэзия патшайымы» саналатын.Есіне алып, елімнің..

Граждан, Тәңірі жаныңа құйған жарық-нұр,Халықсыз-Ақын, Ақынсыз осы Халық-тұл;Қолыңмен сенің Алаш кеп бүгін аңырап,Ақынға топырақ салып тұр.Кенезең..

Мен де өзіңдей түзу жолды ұнатам,Мініп алсам қуат берген жыр – атан.Ашық айту, шындық айту – мақсатым,Білмедім мен «мықтыларды құлатам».Сен де талай..

Фаризамысың жырдағы?!-Фариза өзi бiр дағы!Қазақтың бүкiл көңлiнде,Фариза қыздың ырғағы.Фариза жалын сөнбейдi,Тұлпарларыңды өңдейдi.Фариза-жырды..

Фариза, сен қызықсың... боянбайсың,Жасырып жас мөлшерін қоя алмайсың.Ақын қыз, атың Айға жетсе-дағы,Үлде мен бүлдеге сен оранбайсың.Жайықта тентек..

Күйді дене тағдырдың шырасына,Бұл пəниде кім жеткен мұратына?Ішім удай ашыды, сонда-дағы,Болады-ау деп қу өмір рəсуа.Айналама қарадым көп..

Сені жалғыз дейтіндерді жек көрем,Тағдырыңа таңба болған текті өлең!Бір құдірет төгілсе де көзіңнен,Шертілмеген күйлеріңді көп көрем!Таңмен бірге..

Күресіп халқың үшін қаршадайдан,Өткердің арпалысып қанша майдан.Боз қырау самайыңнан төгіліп тұр,Бозарған сәттеріңдей шаршап ойдан.Жан әпке, барлығы..

(Фариза Оңғарсыноваға)Бұл жырлар төгілмес еді,Мұң зәрін ішпеген болсам.Сезімім өрілмес едіОрыңа түспеген болсам.Мен өстіп жыламас едім,Жанымды..

Біз білеміз атыңызды бұрыннан,Елге мəлім балдай өлең, шырын əн.Жаңа ғасыр, жаңа ұрпақ шөліркеп,Сусындауда Фаризаның жырынан.Болды өмірдің ащысы мен..

Туған жер қыраттарыСенің де гүлдетпегің.Тауының бұлақтарыМенің де жыр етпегім.Даланың гүл түлегенБіз – бір тал шыбықтары.Ананың ұл тілегенБіз шығар..

Фариза апа, сыр айтам, құлақ салшы,Өзіңді теңіз көрем, мен бір тамшы,Жанымның желбіреген желкенімен,Өзіңе ағып келем, қосып алшы.Даланың ерке желі..

О, бауырым! Жүрегіңде шоқ сөніп, кеттің жарық дүниеден жоқ болып. Бірақ сенің атың қалды еліңде,сенің даңқың өшпек емес өмірде, сен жауыңа атылыпсың..

Алғаш мені шешіп алып жөргектен, алғаш сенде анам мені тербеткен, сенде қалып бақытты шақ, балалық, сенде менің ақыл-ойым ержеткен.Алыс кетсем..

Жыр оқысам жадырайды қабағым, жыр оқысам нұрланады жанарым.Мен өмірдің лəззатын, қызығынжақсы жырдың жолдарынан табамын.Əрбір күннің қайталанбас жыры..

Мəңгілік от қызыл жалын лаулағанұшқынындай жарқыраған көздердің. Мəңгілік от – Күн нұрынан аумағанескерткіші жалындаған кездердің.Күнде өтемін..

Өседі биік шынарларсұңғыла көкке бас сұғып.Қызыға қарар ұландаркөзінен кейде жас шығып: «Бақытты-ау, шіркін, үлкендер – төбесін сүйген жеке Күн!»..

Бабалар өткензаңдарынкітапқа жазып қалдырмай,қаныма сіңген арман-үн, далаға сіңген жаңбырдай.Құрта алмай заңын қай күш те, тау елін сүйген Күн..

Күн шықпайды түндерде, бұл – ақиқат қашаннан, Күнді тіле, жалбарын – бəрі əшейін бос арман. Таң атады кезінде, Күн де шығар сыланып, шығар сəтте еш..

Əйел деген – шарап деп сен жырлайсың, ақыным, келіспеймін мұныңа, бұл – мен үшін жат ұғым. Ə дегеннен шарапқа қанамын деп ойлама, көз іліп ап, тағы..

Кеше мен тауға шықтым,жұпарын жұттым қанбай. Шыңдарға жармасып Күн,биікті ұқтырғандай.Мұңды едім, күлкі, бақытұмытқан көптен мені.Жаныма нұр..

Сөздерге де, өңдерге де енді ешқашан сенбеймін, бұдан былай көзім көрмей, ешкімге де ермеймін. Бұдан былай мына менің өзімде де күмəн бар –сендер де..

Шығыстағы Бұхарадаəмір тақтан ұшқанда, Орыс аға мейірімменжол көрсетіп түсті алға. Қышлақта сонда естідікелең етіп тың үнге, «Еркіндік», «нан» – екі..