Темірше сарыбайұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Намыс, Намыс,Айналайын нар намыс! Нар намысқа мен айтпаған бар ма алғыс?! Алдаспандай намыс жарқыл қақпаса, Түсетіні ақиқат-ты арға күш.Ыза-кектің..

Мен үшін киелі жоқ ақ парақтай... Жазғасын, жан тынши ма жалт қаратпай?! Алдымен айналамды шолып шығам, Адақтап аламанда шапқан аттай.Сонан соң..

Қайдан келсін, Құдай-ау, жоққа шамам, Шыбын жанды шыжғырам, отқа салам. Арман қанша кеудемде арам өлген, Ұстатпай жүр жалынан көп..

Жинаған шетке шашылған елін,Сүйегің – мәрмәр,Асылдан едің.Бейнеңді сөзбен сондай алмасам,Жағамнан алар ғасырлар менің.Жасқа да талай көлкіді көзің..

Айтарымды аяқтамай бөлмеші,Көктем шықса қара да тұр, көр де осы!Автобуста, трамвайдың ішінде,Басталады кіндіктердің көрмесі.Иіріміндей тұнып аққан..

Абай десе аянамын несіне,Шапқан аттай шаң боратып көсілем.Абай менің алдымдағы-мұратым,Абай менің Алла берген-несібем!Абай менің паш етерім..

Заңда мін жоқ!..Бар пәле заңгерлерде,Солар елді салып жүр «әрі, беріменге».Беделдіге бүгіліп, бұра тартып,Әңгіртаяқ ойнатып әлі келгенге.Заңым ортақ..

(Мақшар Азизовке)Жарысушы ек құла түздеқұлынындай құланның, Қайырмасы секілді едік екеуміз де бір әннің. Айрыларда еңіз-теңіз, ағыл-тегіл жыладым..

Күңіреніп шығады күле кірген, Жел ызғиды жұртым-ау, жүрегімнен. Қалтыраған жаныма қамзау таппай, Мұз беттерге мұң шағып, жүдедім мен.Сыр сандықтың..

Көкірегіңе орнағандай бақ сенің,Жаңа ғана жарқын едің, жақсы едің.Әл үстінде?!.Неткен суық хабар бұл,Дәрігерлер,Жаны кеңдер,Тапшы емін!Жыр-жүректі..

Бұралаң, рас, жол тайғақ, Кешкенмін, ғұмыр кешемін. Құрығын келген оңтайлап, Құр қайтты менен неше өлім?!Жадырап өтер жаз – елес, Толған сен, мейлің..

Ауылға келді де алғаш велосипедтер, Жас көңіл жаңалықты көрсе – көктер. Алам деп мен де бірін үйге асықтым, Үйімде не бар, не жоқ, Өлшемеп те..

Кім тыншытар көңілімді дауылдатқан, Кім жинасар жүгімді ауып жатқан?! Анам келіп қалардай алаңдаймын, Сағынышын арқалап ауыл жақтан.Кімге айтармын..

Уақытқа артып кіл өкпе, Қаныма қатқан қайғы ұйып. Онсыз да өртті жүрекке, Қайтесің, достым, май құйып?!Бақыт та болған басымда, Өткергем тойдың..

Қалың ойлар тұмандай тұмшалаған, Серпілмейтін не болды, Мұнша маған?! Шалқарында шабыттыңшарқ ұратын, Шырқай алмай, шынында, Жүр шағалам.Бақытымды..

СекілденіпОшақтағы сөнген от,Қоңырайсам –Сыр-мұңы бар пенде боп.Нұрлы сенім, жарқырайсың сақтағанҚырық жылғы несібемді, көмбе боп.Нартәуекел,жыр..

Таппадым, таппадым мен, Басқа амалды. Мақсатың – бір шығару, Масқарамды! Көңілім саған деген – Көзтүрткісіз, Сарайым саған деген – Тасқараңғы.Бұл..

Кешіктім...Уақыттан көп кешіктім,Достан да,Дұшпаннан да, өкпе есіттім.Шабытсыз қалам ұстау – шарасыздық, Туады өлең өзі! – деп бөсіппін.Қиялды көп..

Сыр шашқан, арман қуған,сезім кешкен,Шығара аласың ба, кезіңді естен?!Қыз – дәуір,Жігіт – дәуір,Сәуір – дәуір,Домбыра ішегіндей тез үндескен.Қолыңа..

Көре алмасын,Күндесін,Күңкілдесін,Зәредей де жоқ менің жұртымда өшім.Пенделіктің пиғылы қусырылар,Шың басынан шабыт-құс сілкінгесін.Күлсін..

Сыр тартпай-ақ қой менен, Сырым – жырым,Көптен қалған көзімін бұрынғының. Қабағыма ап-ауыр сыр ұялап, Жанарыма ертелеу тығылды мұң.Пайдам тиген жоқ..

Жылдар, жылдар – Кәрілікке жолдама, Ендім міне, отыз деген ордаға Омырауы оқа, зерлі арғымақ, Жастығымның жеткен жері,болғаны, ә?Баладай-ақ жаңа..

Жаза алмадым кезімде жалын атқан, Кежірліктің кесірі кәрі қақпан. Көңілімді қайтейін астаң-кестең, Жүрегімді қайтейін жанып жатқан.Сезім суып,Сыр..

IБұрқырап буы көктемнің, Сағымын белге орады. Көбелектері бөктердің, Сарғалдақтарға қонады.Төбеге шығып төменді, Тұр едім бей-жай ұнатып. Бір елік..

Халқымның мұңы – бар қайғым, Қазақтың жыры – мұратым! Аралда қалған жандаймын, Жападан-жалғыз тұратын.Түңілгем тұлдай әлемнен, Шу менен дудан..