Гүлайым дәуітбаева өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Адыра ұйқы... мазамды ап,Барады бір күй елітіп.Еркімді билей ол арбап,Елейтін емес мені түк.Басылмай әуре аптығым,Ұмтылдым дереу «бақанға».Санамда..

(нағашым Айтан рухына)хикаяIЖарғағын құлағының гуіл жарып,Безеді елірген күй қиырды алып.Құйғытып қырларды аттай торы бестіШабады жал-құйрығы суыл..

Көңілім – көгал көктемгі,Қиялым - аспан тұңғиық.Қия алмай тұрмын өткенді,Қол бұлғар алдан шың биік.Бұлттарда ұлпа бар едім,Тау-тастан, сірә..

Өмір-жалған - кетті әкем адыра ғып,Жұбатады бізді кеп жабыла жұрт.Көп адамның қолынан кебінге орапЖан әкемді қалыпты қабір алып.Қимас жанды қия алар..

Мың тоғыз жүз сексен төрттің шуағы мол сәуірі,Кейін білдім, күлімдеген күн көсемнің дәуірі.Біріншіні нобайлаған оқушымын сүйкімдіӘн мен биге икемім..

Шақырар алдан алыстан арбап пендесін,Шерқала шертті сезімнің сырлы пернесін.Танытпақ болып тектілік барын түбектеКөтергендей-ау кеудесін.Тас қорған..

Маңғыстау мынау – жеңілтек сағым, бұйра құм,Мүлгиді бұта шағылға қадап сирағын.Ебелек қуып, көбелек қуып секіріпТақырда ойнап, құмыңда аунап..

Көздің жасы бақытқа бал ашпайды,Қуанышпен қашан да талас қайғы.Шарасындай шаттықтың мөлдірегенЖанарыңа мұңлы жас жараспайды –Жыламашы, жан құрбым..

Заманалар сырласыҒасырлардың құрдасыЖыл құсындай оралыпНаурыз келді - Жыл басы!Той тойлаған ағайынҚұтты болсын мерекең.Шаңырағың берік бопЖайылсын..

(Бекет ата ұрпағы Бауыржан Тайтақұлының айтуынан)Сездіріп өткен күнді кеше небір,Биік төбе басында кесене тұр.Есе беріп көрмеген тақымды ұлға,Батырым..

Уф-ф-фы!Жарықтық!!!Тамшысын таппай талықсыпКеберсіп кепкен аңқамдыЖайнатып кетті-ау қарық қып!Қайыршы етіп қаңғытып,Жеткізді-ау зорға..

Маңғыстау – маңғаз түбегім,Кие бар мұнда білемін.Сол дала құтты төріненАқтауым, ақбоз түледің!Толқыны ұрып жағаға,Қалқыған көкке шағала.Каспийдей..

Түсім бе, әлде өңім бе дедім,Орнаған жұмақ бақ тамып маңға.Күлімдеп тұрып төрімді бердімАлғашқы елші – ақ мамық қарға.Асығыс жинап шатырын жаңа,Күз..

Ей, Маңғыстау!Сенде тудым – бұл мәңгілік мәртебем,Меншігімдей көрінеді әр төбең.Жүрегімнің жыр-қауызын жарғызыпДәл өзіңдей туса деп ем мәрт..

Толқып жатқан теңіздің іргесінде,Танысқанбыз көгалды көктемеде.Енді күздің нөсерлі бір кешіндеҚоштасамын. Сен маған өкпелеме!Сезімсіздеу сөздерің..

Күз ғой бұл – аужайы әрқилы,Талтүсте шуақ боп шарпиды.Түсқайта түйілген бұлт-жұдырықКіжіне көк жүзін тарпиды.Сонан соң төгіліп тамшылар,Маңайың..

Суый қалды маңайымыз күз келіп,Жапырақтар жарысады бізге еріп.Терезмнің түбіндегі қара ағаш,Жейдеңізді шешпегенсіз Сіз неғып?Қуқыл тартып иектеген..

Ер мінезді жан едің сен сөзің – құт,Дүркіреген өтті уақыт тез үркіп.Отырасың ойға батып оңашаАқ жаулығың асқар таудай сезінтіп.Бозаң тартып..

Әу баста келгенсің есіктен сығалап,Кідірмей төрге оздың көңілім ұнап-ақ.Ақ жүрек халық ек – аңқылдап қарсы алдықБолмысты қайтемін кінәлап?!Сезгем жоқ..

(емші Айнұрға)Жүректе иман күйін – байқамаймыз,Аздығын боқ дүния ар санаймыз....Алысып ақ пен қара арасындаЖүреді аласұрып қаршадай қыз!***Иесі..

(Жазушы Әбіш Кекілбавқа)Бағзыдан бағы басым кең ел едім,Құтайттың керегемді сен ерегім.Жаңғырды жаһан жұртқа елдік жайлыОтпаннан көтерілген..

«Құдай-жалғыз, Құран-хақ» - мың қайтарар кәлимам,Жүрегіме тұп-тұнық ұялаған ар-иман.Сіңірмесе бойына кіршігі жоқ киеніАр туралы толғауға жарыместі..

Құрлық, теңіз, орман, тау шырайлана,Орын тепсе... шебері Құдай ғана.Тайқазандай теңізді ортаға алыпАлқа-қотан жұрт отыр шыр айнала.Ашкөздіксіз..

Жалғанның алға тартсам ғаламатын,Айтады арам тер боп балама кім?!-Төрінен періштелер сусығандаКүн түгіл нұр шашады самала-түн.Әр күні құсалы мұң..

Сандалтты елес санада шөккен,Жоғалтқан назым бұл менің –Өзі келуші ед далаға көктемШашу ғып шашып гүлдерін.Табиғат сәтте жасап қалатын,Жамырай бәрі..