Көш туралы Өлеңдер ✍️

Білмеймін жалқымысың, дарамысың,Білмеймін біз көрмеген Сарамысың?!Әйтеуір көз ашқалы шыңда тұрғанҚазақтың қыздарының жалауысың.Жалқысың, зердең –..

Құлаған құздан құлжасың,Жаһанға сыймай бір басың.Қан кешіп жүріп толғаған,Сендей болмақ ұлға сын.Жараңды ұлып жаладың,Қайғысын көрдің..

Ақшагүл апа, ақ қанат!Бірің ай, міне, бірің күн.Сен – сырғалы Маңғыстау, Мен тізерлеп жүгіндім.Лə-Иллаһа ил-Алла, тілегім қабыл қашаннан,Сары алтын..

Уыз қатқан таңдайыма, Ақ Мамам,Сені іздеп таппаған,Боздау айтқан – бір тайлаққа бос жүрген,Мендік сезім – шұбырынды ақ табан!...Ақ Мамам!Аппақ еді..

Жайылған жан саусағым көкте күнге,Көп күнім өтті-кетті, өкпе кімге!?Қарындас қанға тартып қарамай маАр туыс, аламанның бөктерінде?!Байланған қазығына..

Неге айтпадыңМұны маған ұлы шың?!Қызық екен үнсіз мына тұрысың.Қара түнде қалғып кетпеу үшін деКөштің сəні ит екен ғой құрысын.Үріп-үріпОятып жүр..

Жер астында мың арман,Жер үстінде шығар жан,Солардың айтып баянын ескіден қалған мешіт тұр.Ай жаңасын көп көрген,Жыл ескісін өткерген,Өкірген күннің..

Келіннің күлкі етеміз ұяңдығын,қайныға ат қою да – зиянды ұғым.Үлкеннің жолын кеспеу,тезек теріп,қазанға от жағу да – қиял бүгін. Иісі таба нанның..

Қабырғалы қазақтың өскен елі,Жайсаң жұрттың бәрін де дос көреді.Қаратаудан қаралы көш құламай,Жібек жолмен көрікті көш келеді.Жүгі ауғанға қиналмай..

Ақмолаға Астана көшіп барғалы,Сарыарқаның жаңғырған өсіп арманы.Қыз ұзатқан анадай сезіліп еді,Алматының көңілі өксіп қалғаны.Көкірегінен күркіреп..

Жоғалды ма алдымнан нұр ажырап,Көңілімнің тұрғаны құлазып-ақ.Дала суық,үй суық,жаным суық...Дүниенің барлығы тұр азынап.Кім көрінген шуақтап..

 Білем...Сезем...Заманым қиын бүгін,құрағындай тірлігім қиындының.Сұлу сезім тапталып табанымда,асқақтатты мынау ел тиын құнын.Жаны өзгерді адамның..

Туған ел, мұраты зор, арманы асқақ,Саяңда ұрпақ өсiп, жан жараспақ.Арқаны дүбiрлетiп алашым деп,Ұлы көш келедi елдi алға бастап.Артынып Алатаудан көш..

Бұлбұлдайын безінген өз бағынан,Құландайын безінген өз қағынан,Ата қоныс жұртымнан көшіп барам,Не болса да көрмек боп өз бағымнан.Көшпей қайтем –..

Көшпенділер секілді жиі көшіп,Жолымды ылғи жүреді құйын кесіп.Кісі бар ма дем бергенЖүргенімдеЖараланған бөрінің күйін кешіп.Көздің жасы мөлдіреп көк..

Батырдың қасиетін Батыр ұққан,Өтті ғой талай заман атырып таң.Соларды ойы озық мұратыменАғартқан қара шашын – ақын ұққан.Бұл оқиға қай жылы..

Көрініп шұбырғаны көш-күліктің...Ақылға ауаны ұрып ескіліктің,Мүлгиді Нұхтың нұрлы кемесіндей,Жарықты белшесінен кештіріп Түн...Жарықты белшесінен..

Қауға тартып тарихтың тереңінен,Маржан салған су тауып беремін мен.Өмір көші көшеді көкірегімнен,Замананың тапжылмас дерегінен.Өмір көші барады қай..

Бір көш кетіп барады,Соңында із бар қаралы.Қыр астында жел сыңсып,Жоқтау-әнге салады.Ешкімді де тоспай ма,Барады бұл көш қайда?... Жөн сұрасам..

Кеудесінде даламның бабам көшіп барады,Кеудесінде бабамның далам көшіп барады.Тұлпар серік жанына, тақымына жел серікСалқар көші келеді сары даланың..

(Баллада)Әнеу жылы...(Жас жиырмадан сәл төмен),Маған көп сыр шертуші еді қарт әжем.Соның көбі жадымда әлі жаттаулы,Өйткені, мол құпиясы бар..

Көз ұшында бір белеңнен бір белең,Жол шетінде бас шайқайды бүрлі емен.Жотасына ғасыр теңін артып ап,Заман атты көш барады дүрбелең.Алдымыздан кең..

Бұл заманның сыр-сипаты өзгерек,Жазатын жыр, айтылатын сөз бөлек.Жеңіл ойлап жүрген жандар жетеді,Түп тамырын көретұғын көз керек.Ауыл анау, қала..

1.Сырқыратар сүйекті сырды білдім,Күн бе десем, бір елес күлді күлгін.Ән салатын дейді әжең білетіндер,Биін білер құм ғана Бибігүлдің....Өңір біздің..

Ертеңіне барады елім көшіпЕлді ойласам, қонады көңілге шық.Менің алтын тамырым сол жақта еді,Алтындарым жүр екен не күн кешіп?!Аңсаулармен тербелер..