Айтқали нәріков туралы Өлеңдер ✍️
Өлеңдер: 194
Әңгімелер: 1
Элегия
Сағаты жеткенде ажал, тоқырап па?Тұрмады бұл жолы да тосып артқа.Бір жұлдыз көк төсінен ағып түсіп,Бір бұлақ сіңіп кетті топыраққа.Іргеміз көрген..
© Айтқали Нәріков
Экспромт
Қайғы келсе, қабағынан қар жауып,Ілдіресің қыл мойынға дар бауын.Түсінгенге бұл жолдарым теңеу ғой,Нағыз адам болмақ, емес зарлауық.Ал қуаныш келеді..
© Айтқали Нәріков
Шыбық аттан...
Тұрды әлем нәрестенің тыңдап әнін,Сәбилік бесігінде "іңгәладым".Еңбектеп, одан кейін жар жағалап,Төсінде тәй-тәй тұрдым бұл даланың.Қайда да қарсы..
© Айтқали Нәріков
Шуақ
Тыныштық - дәл осы шақ бар керегім,Арадай гүл қуалап, бал теремін.Алдымда ақжал толқын Жайық жатыр,Жайқалтып жағасында тал-терегін.Күн көзін паң..
© Айтқали Нәріков
Шопан
Aта кәсіп тy алыстан бас алған,Бұл күнде оның тұр-мазмұны жасарған.Шопан болып жүрген құрбы-құрдасқа,Мен қызыға қарап келем қашаннан..Жасыл жайлау..
© Айтқали Нәріков
Шабыт кетті...
Кірпіктерім ілінбестен жатырмын,Ойлауменен тағы бір таң атырдым.Бір зілдей жүк иығымнан басады,Баданакөз сауытындай батырдың.Қашан ғана бұл күйден..
© Айтқали Нәріков
Шабыт
Бір үн келіп бозінгендей боздаған,Семіп қалған сезімімді қозғаған.Туар жырдың хабаршысы екен ғой,Өзегімді жарып шығар өз балам.Тұла бойым тоқ..
© Айтқали Нәріков
Хат тасушы
Оған не жауынды күн, дауылды күн,Жүргені шыр айналып ауылды мың.Тынбайды жапқанынша соңғы есікті,Сезбестен қоржынының ауырлығын.Десек тe хат тасушы..
© Айтқали Нәріков
Халық ақыны
«Талай жерде шаққанмын,Сөз асылын таққанмын.Шығып едім соңынан,Қашаған, Нұрым, Ақтанның».Деп жырлады Сәттігүл,Өлеңдері бапты кіл.Ол жүрген жер сауық..
© Айтқали Нәріков
Ұшқан ұям
Тасқала ауданындағы Оян орта мектебінің қырық жылдығына арнаймынОрыны бар маған артар өкпенің,Көптен бері келмеппін ғой, мектебім!Бірақ бейнең көз..
© Айтқали Нәріков
Ұстазыма
Шәкірт едім кеудем толы күш-жалын,Алға тартқан арман жолын нұсқадың.Кете бардым жүрегіңнен от алып,Келдідағы бір өзіңе ұқсағым.Ойша ұзатып өткен..
© Айтқали Нәріков
Ұнатам
Ізет қылып үлкенге тік тұрганды ұнатам.Аз сөзбенен көп ойды ұқтырғанды ұнатам.Сыр бүкпейтін досынан ашықтықты ұнатам,Бәрінен де өмірге ғашықтықты..
© Айтқали Нәріков
Ұмыттырар...
Төгеді Күн шуағын мырзасынып,Жатады жұпар ауа қырға сіңіп.Жармасқан жер үстіне кәрі қысты,Беткейге бара жатыр жылға ысырып.Күн көзі қарды мүжіп..
© Айтқали Нәріков
Ұлыма
Көз жасына беріп өстім жастан мән,Сен жылайсың, еркелігің асқаннан.Жер тепкілеп отырғанмен, ұлым-ау,Айды қалай алып берем аспаннан...Келе жатсың..
© Айтқали Нәріков
Ұлтты ұйытшы!
Батыс Қазақстан облыстық қазақ драма театрының төрт жылдығына арнаймынӨршіл өлкем өнерлілер мекені,Ақын, әнші, күйші - бәрі жетеді.Ұлтты ұйытар..
© Айтқали Нәріков
Уақытты оздырып...
Өз күшіме сенер-сенбес боп жүріп,Алыппын ғой уақытты оздырып.Жырларым да ұсақталып барады,Отбасы мен ошақ қасын сөз қылып.Асқақ, асқақ арман қайда..
© Айтқали Нәріков
Тырналар...
Тырналар көк төсінде тыраулаған,Барады тастап түрлі сұрау маған.Ақ бұлттар ақ қағаз да, түзу тізбек,Өлеңнің жолдарынан бір аумаған.Тек қана топшы..
© Айтқали Нәріков
Тыныштықты тілеймін
Көңілдің осы емес пе тасығаны,Бақыттан айналып тұр басым әлі.Жұмыстан шаршап келсем, балдырғаным,Мойныма «әкелеп» кеп асылады.Сол сәтте ұмыт болып..
© Айтқали Нәріков
Түсіме еніп...
Депті әкем аттанарда: «Тыңда, балам,Сұрапыл соғыс атты сынға барам.Қош-сау бол, көріскенше қайта айналып,Тел қозым, талбесікте іңгәлаған...»Бұл жайды..
© Айтқали Нәріков
Түс жорыту
Жылан еніп шықты бүгін түсіме,Жүр екенмін ордасының ішінде.Қоршайды екен жан-жағымнан жалаңдап,Ирелеңдеп, долылықтан ісіне.Ине көздер жанарыма..
© Айтқали Нәріков
Түс екеш...
Қос жанар сурет түсіріп,Көңілім бәрін қаттайды.Ой - қазан өлең пісіріп,Сарқылдап, тағат таппайды.Беймаза осы ісіммен,Өтеді уақыт ұрланып.Түс екеш..
© Айтқали Нәріков
Түйін
Алдыңнан арайланса арман асыл,Соған бір жету үшін қарманасың.Талайдың осы жолда таңы атып,Талайлар соғып жүр ғой жарға басын.Бір жанып, үміт оты бір..
© Айтқали Нәріков
Тура келем
Тура келем, оңға-солға бұрылмай,Әз әзілдің «қақпанына» ұрынбай.Еске аламын бұлдыр бала кезімді,Енесінен ерте айырған құлындай.Өтті-кетті ол күндерден..
© Айтқали Нәріков
Туған шаңырақ
Қамауынан «қашып шығып» қаланың,Кең құшағын аңсап келдім даланың.Басқа жерде отырғанмен бас мүжіп,Бұл ауылға әрқашан да баламын.Өз жайына қашады да..
© Айтқали Нәріков
Тойлы ауылда
Алақ-жұлақ қарайсың,Темір тордың ішінен.Тұр алдыңда талай «сын».Халің мүшкіл, түсінем.Келіп жатыр көруге,Халық деген ағылып.Таяу тұрсың..
© Айтқали Нәріков