Өту туралы Өлеңдер ✍️

Жылдар өттi көрмегелi жүзiңдi,Махаббаттың нəзiк жiбi үзiлдi.Сарғыш хаттар арамызды жалғайтын,Сол бiр кездер көз алдыма тiзiлдi.Қатал тағдыр екеумiздi..

Ол өткен шақ..келмейтін ол өткен шақ,Сен отырсың көктемгі көйлекті аңсап.Қақ айырылып кетердейқап-қара аспан,Сөйлеп қалсақ.Қосылып жылайықшы соңғы..

Аңқаулардың бірі боп,Аңқылдаумен өтейін.Жамандықтың күйі бопТартылмай мен кетейін.«Өмір, өмір, өмір» деп,Ән салумен өтейін.Әйтеуір бұл..

Күндерім жылжып өтуде менің,Өтсе де, бұрын өкінбеп едім.Дәптерлер,Неге судырлайсыңдар,Жазылмай қалар секілді өлеңім?!.

ӘЛEМ – ЖАЛҒЫЗДЫҚIКүндіз үзгeн жeміс түндe сиқыр, ә? –Жалғыз басты әйeл қайдан көз ілсін?! –Тeрeзeлeр ғана батты ұйқыға.IIӘр түн сайын төсeккe әйeл..

Шабан едім, жүйрік дедің, Аласа едім, биік дедің.Басқаларға сыйықсыздау, Ал өзіңе сүйікті едім.Менен көрген кешірмеңнің, Бірі – отымды өшірмедің.Бірі..

Бір жасқа жеткеніңде құндақтайсың,Екіде тек былдырлап, тіл қатпайсың.Бес жаста безіп үйден, тал ат мініп,Он жаста жарда ойнаған..

Адам боп келдім,адам боп өту міндетім, Адамдыққа лайық болсын кімде-кім. Өзге ұлттың,дінімен,діліменен,тіліне, Тәуелді боп қазағым,тізе бүгіп..

Өте алдым ба сенi, өмiрiм, ән қылып,Өте алдың ба сен де жұртты таң қылып?Отыз төртте тартармысың көмескi,Жиырма төрттiң жазына тән сән қылық?Қас..

Біреулердің жүрегін өртеп, тіліп,Бір кездерде өмірін ертек қылып.Көңіл құсын, ал кейде тұнжыраттыМенменсіген мендегі тентек қылық.Жұмақ жанын..

Өтті ғой күндер, көзді сүзіп жүрген,құрбының көңіл күйін біліп жүрген.Қыздарды қызыл-жасыл қырғауылдай,қиғаштап қыран құстай іліп жүрген.Өтті ғой..

Күндер өтіп,түндер өтіп не түрлі,басып тұрмын мына жиырма жетіңді.Балаларым жүр мені айналып, «папалап»,жерді айналған спутниктер секілді.Біреу..

Бұл күндероқтай зулап өтіп жатыр,кім-кімніңқадіріне жетіп жатыр,өзараала-құла ойда қалып,астынақара жердің кетіп жатыр.бағасызбатырың да, ақының..

Алып қала – алаңғасар, аңғал тым,Алданады қасынан да, досынан.Марғау бұлттар мағынасыз маңған түн,Өтіп бара жаттым үнсіз қасынан.Тұрды жігіт, қызды..

Ғабит МүсреповкеӨмірдің өтіп сабағын,Әлемге барлай қарадым.Тілімнің қызыл садағынДұшпанына елдің қададым.Сіңірдім бойға қаланыңАлуан тарау..

Өмірдің өтіп сабағын,Дүниеге бардай қарадым.Тілімнің өткір садағын,Қас жауыма қададым.Жыға тарттым жерінде,Теткіп шеттей қалмадым,Сына батпас безді..

 Білем...Сезем...Заманым қиын бүгін,құрағындай тірлігім қиындының.Сұлу сезім тапталып табанымда,асқақтатты мынау ел тиын құнын.Жаны өзгерді адамның..

Күндер өтіп барады,Күндер өтіп,Қаптайды қалың ойлар түнделетіп.Қалдырған ойларыңнан аңғарасыңЖатқанын бұл өмірден кімдер өтіп...(М. АЙТХОЖИНА. Ақ..

Мінгендей ерттеп заманды,Айқайға басып таң атпай, –Халыққа керек адамды,Не шара, жүрсең жаратпай? Жарытпас бай боп қатынға,Кембағал соқыр бұл..

Неткен нұрлы күлімдеген көздерің,Неткен үнді сүйдім деген сөздерің.Сен тұрғанда жаз күніндей жайқалып,Не қылайын өрімталын өзгенің.Өтер күндер, өтер..

Бұрысыңды «дұрыс» деген пақырмын,Дұрысыңды «бұрыс» деген пақырмын.Көкірегіме содан қатқан қап-қара,Қан-соқтаны жібіте алмай жатырмын.Иманымды пәктей..

(Жарқынның «Мың бір сапарының» оқырманымиллионға толған күні жазылған жыр)Жарқыным-ау, жарқыным!Үдей түссін қарқының!Мадақ хаққа!Сан шүкір,Үні болдың..

Қашанғы бұлай өтеміз,
Қашықтап жүріп екеуіміз!
Анамыз тасқа жерік боп,
Тас болып түстік пе екенбіз!?
Мен көнсем кейде, сен көнбей,
Сен көнсең..