Қанипа бұғыбаева өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сезімменен суып талай, жандым көп,Бұл басымды етті кейде тағдыр доп.Сыбырлады, құлағыма бір әкім,«- Ақын болып қандай сыйлық алдың» - деп.- Өз..

Өлеңімнен өміріме нәр алмай,Қойсам еді ақын болып жаралмай.Ұмытылдым, ұлы жерге қосылмай..Ұмытылып қалған жұмбақ аралдай...Әрбір нәрсе сақталсын өз..

Өрт қосып жүр... жүректің өртіне өлең,Көз сатпаймын «көзсіздің» көркіне мен.Өз ажалым өзімде... «Емші» аурудыңАйықпадым ауырып «дертіменен».Ұша алмай..

Өрт қосып жүр... жүректің өртіне өлең,Көз сатпаймын «көзсіздің» көркіне мен.Өз ажалым өзімде... «Емші» аурудыңАйықпадым ауырып «дертіменен».Ұша алмай..

Күтпестен келіп-кет-деп шақырғанын,Мен қалай, Алатауға жақындадым.Жол түсіп, саяжайға, ойда жоқта,Аралап жүрдім, бірде ақын бағын...Алдымнан..

6/I-1990 ж. Арман кафеде оқылған өлеңИітіп бір уақыттың омырауын,Соқсын көңілім өмірдің қоңырауын.Шайқалмасын өмірдің дауылындаКөтерілген көгімнен..

Маған тағдыр, о қаншама тас атты,Құласын деп, жүйкемді егеп, қашапты.Адам мені уақытша ұйықтатып,Аяғыма «операция» жасапты.Өмірімнің сақшылары бол..

«Сіз анау ақыннан кейінгі мықты ақынсыз»деген бір оқырман сөзінен туған ой.Кімнен кейін, кімдерден ілгерімін,Білмей, басып келіппін жыр көрігін.Өз..

Лауреат емеспін, қолымда жоқ билігім,Бізге ондай қоңыраулы қуанышты қиды кім?Өзге тұрмақ, өзімді билей алмай кеткендеЕлжіреп бір анамдай маңдайымнан..

Үмітке еріп,солып қанша көктедім,Қар астынан көтеріліп көктемім.Бүгінімнен қызықтырар ертеңімКөрген түске айналып бар өткенім.Қырда..

Ақылыңды айта берме, жетеді,Мансап қолдың кірі жуса ,кетеді.Түзде жортқан арлан қасқырбола алмай,Иттің күні үруменен өтеді...20/XI-1992 ж

Көрсеқызар көз, көңіл,жылтырақпен алдармыз,Алданбайтын жүректі қандай –жолмен жалғармыз.Тартылыспен айналып, бір – бірініңмәңгілік –Қасиетін асырған..

Мен ғұмыр кешіппін ғойжарты ғасыр,Жинамай дүние мүлік, алтын ,асылЖеріме жапырақ жайып келіппінғой,Ақтарып ақ көңілден халқымасыр!...Өрнектеп, өмір..

Үстінде туған жерім Көкжайдақтың,Бабамдай, бауыр басып көп жайлаппын.Шомылып Ақсуыма АқбалықтайТұнығын қанша ішсемде қанбайқаппын.Қызықтап, табиғатын..

Кетті деме, ойын ойлап баланың,Бала көңіл, болар кейде нала мұң.Аяғыңды шағып алар байқатпайЖылан жоқ. тас деп көшесіндеқаланың…Өтірікпен өзін-өзі..

(баллада)Аңыз сыры-сәулесіндей түнгі айдың,Баяғыда-а, деп бүгінді жырлаймын.Күні түгіл күлі күндес таласқанЕкі әйелі болған екен бір байдың.Дүние..

Сенсіз өткен өмір мені мезі етті,Ойыннан өрт шықты, өртеді өзекті.Баяғыдай сылтауратып әрнені,Іздеп барып кездесетін кез өтті.Сабыр сарқып..

Кішіге өр, зор алдында майда тілді,Біледі, от жақпай су қайнатуды.Өтірік күліп көзі, желдей есіп –Қалдырар тілдескенде ойға түрлі!..Керемет, бір..

Замана сырын ақтарып,Өмірден өзге күй көксеп.Музейде тұрсың сақталып,Сарғайған сары кимешек.Өңіңнен көріп қайғы ізін,Тамшы жас көзге..

Көздер, көздер күлімдеген күні бар,Сол көздердің үнсіз тілін кім ұғар.Осы көздің құдіретіне кезіксем,Жол таппаймын басқа жаққа бұрылар.Көп көздердің..

Жабылып кейде ашылар,Бейне бір аспан алақан.Ұшам деп қашан асығар,Биікке сонау балапан.Құстардың үнін жаттаған,Жатыр ғой көлбеп дала паң.Қанаты әлі..

Ежелден бізге, досым-ау,Өмір мен өлім бұйырған.Жер-ананың осынау,Тұңғышы екен түйір дән.Сол үшін қымбат ол маған,Осы ғой нәрім, қорегім.Әлі де пісіп..

Көз ұшында бір белеңнен бір белең,Жол шетінде бас шайқайды бүрлі емен.Жотасына ғасыр теңін артып ап,Заман атты көш барады дүрбелең.Алдымыздан кең..

Жан едің күй іздеген, жыр іздеген,Көңілден биік арман, сыр үзбеген.Сен кеше өр едің ғой, құдіретті,Тілдескен сонау асқар шың құзбенен.Ел, мейлі..

Ақсуым, ауасы бал, нұрлы таңды,Өзіңді өтер ме едім жыр ғып мәңгі.Ойласам, түнетемін орманы емес,Әкеліп көз алдыма бір бұтаңды.Барам ба, төменге, әлде..