Алыс туралы Өлеңдер ✍️

Күндіз-түні ойлауменен жүремін,Көз алдымда көркем бейне-түр,өңің.Жанарыңмен жан тәніме от салдың,Самалыңнан сая тапты жүрегім.Саған ғашық, ынтық..

Таң атқаншааптығады, асығады жығыла –Менің ұйқысыз түнімсенің сұлулығыңа

Сонау қиыр жиектерде,Бір арман жүр кеше алдаған. Мынау бейбақ жүректерде,Бір жұмбақ жүр шеше алмаған.Алып күшпен алыспақ па, Қасына əлде шақырмақ..

Қиял қиян шалады құспен еріп,Аспанымды бояусыз түске көміп.Құлазимын, көңілім бейне менің –Жәннат іздеп тауынан түскен елік.Белгісіздеу бір жойқын..

Алыстап сенен барамын,Арсыздық ашып аранын.Қырықтан асқан шағымда,Артқа кетіп қадамым.Алыстап сенен барамын,Аузы аршылып жараның.Көңілге кірбің түсті..

Сол жағымда қара нөсер құйып тұр,ал оң жағым аптап шөлге күйiп тұр...Алыс жер жоқ, алыс жер жоқ дәл қазiрбәрi маған – қол созым жер – тиiп тұр.Бәрi..

Алыста қалды ауылым,Алыста қалды мекенім.Серік қып жастық дауылын,Алысқа шырқап кетемін.Өкпелі қыз да бір маған,Көңілсіз достар, таныс та.Кәрі қолын..

Арамыз алыстап барады,Кінәлі шақырым, қашықтық.Таусылып сезімнің амалы,Белгісіз күндерге асықтық.Мен сені сүйген ем шынайы,Сен мені сүймейсің..

Көк мұнарға оранып дала кеште,Көк таулардан сап-салқын самал ессе,Көк жүзінде қалқыған ақша бұлттар,АлыстағыАуылды салады еске...Ешнəрседен алаңсыз..

Кеттің алыс...қызыл құмның ішіне,Бүгін тағы жүрсің кіріп түсіме.Қызығамын –күнде өзіңе жолығып,Күнде өзіңді көріп жүрген кісіге.Қызығамын –жүрген..

Көк жұлдызы сәл жымиып күлсе егер,шапағаты жұртқа тиер:әлсіздеу бір нұр себер.Жә-жә, қарсы дау айтпаңыз бұған сіз –емес, емес, емес, емес нұр..

О, зеренім, алыстасаң, шеттесең,Мен қайтейін, жүрегіңе жетпесем.Жаутаң қаққан жанарымды мүсіркеп,Аяғаннан өппе сен.Орта кесе мүсіркеумен..

Қарақат көзді, сүмбіл шаш,Пісте мұрын, түйме бас.Алыстан аңсап келгенде,Лəззатпен, сəулем, аузыңды ашҚайырмасы:Ал-гəк, гə-ги-гəк..

Бұлдыр елес қалған жоқ баяғы бір бәз күннен,Сүлей сөздің киесі салды қанша сынаққа.Арманменен алғаусыз албырт өлең жаздым мен,Алматыдан алыста..

Алыс ауыл, сен маған тым жақынсың,Құлазысам – қуатым, мұңдасымсың. Бұрынғыңды ойласам – мың ғасырсың,Бүгінгіңді ойласам – құрдасымсың.Ант ішкендей..

Алыстан бір үн естілген...(Ай батқан және түн ауған).Жолаушы ма екен кеш жүрген,Аумайды-ау даусы жылаудан.Еңсесін езіп ауыр мұң, Еңіреп жылап бара ма..

Маған таныс, сенен алыс түн келді,Тар-тағдырым бір бөлмеде түрленді.Күтпесем де, түн келіп тұр тағы да,Бақытына бөлер екен кімдерді?Жаз айының жалқау..

Кеттім мен алыс тастап мекенімді,Тағдырдың тəлкегін кім жете білді.Кешігіп сезсең-дағы қиын екен,Ешкімге керек емес екеніңді.Аспаннан ашық күнде жай..

Саған әсер етпеді-ау күрсінгенім,«Алатауда ән салып жүрсің», – дедің.Көрмеген соң жаныңның қиналғанын,Алыстау дос қадірін білсін ненің.Байқамадың..

Неге сенен алыспын?Сағынышқа шарпылып,Түні бойы өз-өзіммен алыстым.Түпсізіне сүңгітіп ең қиялдың,Сыйлаймын деп бір бөлшегін ғарыштың.Енде неге...Неге..

Жақынымнан алыспын, жатқа – жатпын,Жүрегімді, сенсеңіз, сақтамаппын...Көйлегіне, көркіне мақтанатынКөбелекпін – көзсізбін – ақ қанатпын!Көбелекпін..

Өте ме күндер осылай,Қиялдың қуып елесін.Түсімде көрген ақ кеме,Жағаға қашан келесің.Толқыған теңіз бетінде,Шалқып бір ұшқан шағала.Арманның аппақ..

Аруларға алыстан ат арылған, Сенің бітпес серілік сапарыңнанШүберекке түйіп-ап қу жанымды, Талай таңды атырғам қатарынан.Күн де талай бататын күй..

Қызылқұмның шөлінде ерні кезерген,Бір бақытты жаныңменен сезер ме ең.Оңтүстікте қазақ, өзбек күн кешіп,Тату-тәтті көрші болған ежелден.Жаңа өкімет..

Жазушы Марал ЫСҚАҚБАЙҒАКең даладан арманын іздегенде,Бақ қумаған жан бар ма түз-белеңде.Жүрегімнен бір көктем есер ме еді,Жүрегіңнің сәулесі..