Әлия дәулетбаева туралы Өлеңдер ✍️

Жаратушым,Жебеушiм,Ием менiң.Бiр өзiңсiң сүрiнсем сүйенгенiм.Мұсылманмын; құлыңмын құлақкестi,Құдiретiңнiң сазынан күй емгенмiн.Жан құйып,Тән..

Қызым менiң,Кiшкентай бүлдiршiнiм. Қытықтайды жанымды сыңғыршы үнiң.Сен көктем боп оралдың өмiрiме,Менiң жаным жарды ғой мың бүршiгiн.Қызым..

Жарым, сенен өтiнем,Не айтсам да сенбегiн.Мен тағдырдың өртiнен,Жаны күйген пендемiн.Бәрiн, бәрiн бiлгем мен,Бiлгендiктен алаңмын.Өп-өтiрiк..

Күз келгенде гулдеген үміт арсыз,Үш күннен соң мені де ұмытарсыз.Үсік шалған жанымның жапырағын,Үрлеп қана түсімде..

Тұнғанда тыныштыққа атырабым,Жанымды желпіп өтті жақын ағын.Әлдебір құдірет күш алды жаулап,Момын жұрттың киелі топырағын.Сол-ақ екен атқандай жарық..

(М.Сатыбалдиевке)Не айтайын, аға, жүректе түйген мол сырым,Теңіз сезімді тілмен төге алмай жаншыдым.Кейбір сәттерде ұқтырары көп түсінсек,Жанардан..

Мен сенен кеткенмін...Батысқа жөңкіген боз бауыр бұлттарға ілесіп,Жел қаққан жүзімнен жалғанның жабырқау мұңы есіп.Көзіме құйып ап көкпеңбек аспанның..

Арманшыл кеуде таңда аппақ,Ата күлдігін ардақтап.Қарт шайырлардың ізімен,Қасида жаздық Қарнаққа.Опасыз күндер отті рас,Озбырдың күйін..

Жайықтың ерке самалы сынды,Жібектің мұңлы жанары сынды,Жырыммен сені аймалай келдім,Армысың Алтай, дара мүсінді.Ар жақтан көшкен, бер жақтан..

Көктемде келдік басыңа, келдік күзде де,Тыныстап жатыр жан көкем теңдік іздеген.Сергелдең болған халіңді түсінеміз депЖүріп келеміз біз бүгін сендік..

Өзің жайлы арманымның түсі аппақ,Өзге дүние кетсін құм боп ұсақтап.Екі кештің ортасында отырам,Елесіңді есім кетіп құшақтап.Үрей сазын сарнатқанда..

Салқыны соғып пері уайымның,Періште көңіл қанша құбылдың.Жарығы сонда сөніп айымның,Жібергем үзіп моншағын мұңның.Ыстық сәлемін алып ұшқанда,Ынтық..

Шиелер гүлдеді ғой бұл бақтағы,Ауаға ақ жұпарын шашып, төгіп.Мазам жоқ жүрегімді ұрлатқалы,Мен бұрын көрмеген ем ғашық болып.Түн төсін тіліп қанша..

Тереңнен созған тамырын, ғасырдан тартқан желісін,Тарихтан асқан қастерлі ақиқат жоқ – ау мен үшін.Бабалар жортқан боз дала – аяулы алтын..

Атыраудың аспаны тұр түнеріп,(Шырайлы еді, бұзылған шырқы не ғып?)Өлең деген еменнің бүртігі едікАлдансақ ақ жауын боп жылағанбыз,Долдансақ жалт..

Бұлдыр елес қалған жоқ баяғы бір бәз күннен,Сүлей сөздің киесі салды қанша сынаққа.Арманменен алғаусыз албырт өлең жаздым мен,Алматыдан алыста..

Абайдың тілі, анамның тілі,Не деген ғажап үндестік.Жауратып жанды ғаламның мұңы,Ақын боп сонсоң күн кештік.Нендей қайғыны басыма тілеп,Жоғалттым нені..