Шабаз иманалиев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Көңілде күдік, көп ойлар,Көңілсіз жүрмін, қалқажан.Жайым жоқ қазір көп ойнар,Көп үнсіз жүрмін, қалқажан.Көгілдір бұлт елжіреп, Құшаққа Айды..

Түйсе де жалбыр бұлтты күз қабағын,Жайықтың жағасына жүз барамын.Жатқан жоқ бірақ толқын күліп-ойнап,Бір түрлі сап-сабырлы ызғар ағын.Табылмай..

Отаным, жайсаң өз елім,Өзіңде тоңып, күйейін.Көкорай майсаң, өзенім,Бәрін де, бәрін сүйейін.Көркейте берер гүліңді,Жауының болып төгейін.Көтерте..

Мен, достым, ізгілікті көп іздедім,Өзімді «Жан ғой жүрген» дегізбедім.Кей сәтте досқа деген сезімімненТайыз боп көрінеді теңіз деген.

Уақыт, сірә, алданыш етпек нені?Зырылдап өтті жылдар мектептегі.Бітірдік екеуміз де үздік оқып,Әйтеуір, он жылғы еңбек тек кетпеді.Ауылда болмаса да..

О, шіркін, жас жүрекке сыя ма мұң,Тұрғанда нұрын шашып қияда Күн?!Кейбір сәт сені ойлап кірбің тартсам,Қаламым қиялыма құяды ағын.Жүргем жоқ құр..

Көңілге қарай қалсам алаң кіріп,Көзіңді төңкересің сараң күліп.Әйтеуір бәрін сезгіш жұрт көзінен,Сырымды әрең-әрең қалам бүгіп.Сен неге көңілімнің..

Әр кезде жасырудан жалықпаған,Көңілдің сырлары бар жан ұқпаған.Көрген жоқ оған ешкім еншілес боп,Айтпаймын, жан түбінде алып қалам.«Әлі мен қияға..

Мен сүйдім, Менің әлі махаббатымСөнбеген шығар, бәлкім, жан түбінде.Себеп жоқ бірақ сізге мұңаятын,Сізді мұңға қиямын қайсы күнде?!Мен сүйдім сізді..

Ақ Жайық, жағаң көркем, суың балдай,Мен саған қарай алман құмарланбай.Ақ шағыл құмды жерден келсем-дағы,Боламын дәл өзіңде туған жандай.Қарсы алдың..

Жүгіріп Ай аспанда бала қаздай,Желпиді селдір бұлт орамалын.Сәулешім, бері қарашы алағызбай,Қалай ед әсем мұңмен қарағаның?Жүзіңде уайым да бар..

Сүйдім мен, ерке, нәзік талды ұнаттым,Сүйдім мен сыршыл әнін бал құрақтың.Сүйемін жаны таза жақсыларды,Сүйеді мені солай жалғыз-ақ кім?

Сүйікті маған ызғар да,Ақпанды қыс та, мұз, қар да.Сонда да, көктем, қымбатсың,Гүл ұсынтқан қыздарға.

Тамшысындай мөлдір судыңЕгіз сезім, екеу едік.Аулақ едік көлгірсуден,Арманды алға жетеледік.

Жарқырап күліп атты Жайық таңы,Күн сұлу қыз құшағын жайып тағы.Ойлаймын сұлу кешті, нұрлы таңды,Сағыныш саған деген айықпады

Жүрегім кенет дір етіп,Көрсем тек сені қысылам.Көңілдің сырын гүл етіп,Өзіңе қашан ұсынам?Үміттің, мұңның жайы мың,Кеудемді жатыр сапырып.Сезімнің..

Түнеріп тек қойны,Борасын, ызғырық.Мұздатты өн бойды,Жүз жылап, жүз күліп.

Жауынға, желге, жасынғаБас имеген, уа, жартас!Келіп тұрмын қасыңа,Шырайың бер, амандас.Шапшыса толқын басыңа,Шапалақ теңіз жаудырып;Төсіңді бұлтқа..

Барады сансыз өсіп арман алға,Жететін қайрат бар ма, жігер бар ма?!Уа, өмір, арындаған толқының бар,Мен онда емен әсте тамшыларға.Жарқылдап өткізейін..

Жылыстап көк жүзінде көлбей беріп,Көшеді жел қузаған бұлттар өріп.Найзағай зәбір берген ару аспанТоқтады көздің жасын төгіп-төгіп.Жел қозғап..

Қимылың қылжаң, сөздерің ыржаң,Берекетсіз екенсің бір жан.Елпілдей беріп, лекілдей күліп,Ұсқының қандай жағынып тұрған?!

Қызыл мақпал құшағын еркін ашып,Қызартып қарлы аймақты таң келеді.Көрпесін табиғаттың елтіп ашып,Бір тәтті қылықпенен сәнденеді.Аққудай қансыраған..

Осы сөз көкірегімнен жарып шықты,Асыл ғой,Тыңда демек жарықтықты.Өзіңді құрмет тұтқан сый көңілдіңТүбінен өз бөлігін алып шықты.Ойсызды «ақымақ» дер..

Әзіл емес нәрсені әзіл қылып,Қызық емес нәрсені көріп қызық.Өз-өзінен әулігіп, ыржаң қағып,Көрінеді-ау байғұсқа тәтті қылық.

Кей уақыт көкірегімді өлең кернеп,Кетеді жыр қанатын сермеп-сермеп.Мен бірге қанат қағам соныменен,Отырам жас көңілді жырмен тербеп.