Жайық туралы Өлеңдер ✍️

Айдыны бейне алтын нұр,Аққуы қонған ғажайып.Ақкөңіл менің халқымныңАрманы болғанАқ Жайық! Ағарды көздер жылаумен,Аққан қан қанша, төккен тер!Ақырып..

Сағындым ұлым үйіңнен жүрсің алыста,Заманың нарық бәйгеге түстің қалыспа.Шет тілін терең меңгергің алдан тосады,Өркениет ғажап, еліңді Азат..

Жайықтай толқып, жапанда қалған Еділше,Ел дейтін еркек егілсін сендей – егілсе.Тағынан тайған қаралы ханның абайсыз,Талайсыз ұлы сендей-ақ болған..

Бұлқынып сол кезде Ақ Жайық, Сезімге бөледі ғажайып. Жатқандай: «Шомыл, – деп, – суыма», Барады шыдамым азайып.«Кел, – дейді, – ойнайық!» шабағы..

композитор Әбілахат Еспаевтың рухынаЖанымның жұмағындай,Таусылмас құмарымдай,сен сәулем! Қайырмасы:Сүйетін әнім едің,«Жайық қызы»,Сазыңа қанық..

Асығып тағы келдім, арма жайықӨзіңде бір сұлулық бар ғажайып.Ескі әуен еске оралды ғайыптағы:«Су көйлек қойып едім талға жайып»..Бойымда буырқанып..

Жатыр толқып Ақ Жайық,Сұлу көктем түнінде.Мен құрбыма сыр жайып,Тұрмын терек түбінде.Ызыңдап жел жай ғана,Ұрлап сырды қашады.Ақ қайың тұр..

Жайығым, жарқын өзенім,Жарқылдай күліп ағасың.Жаныммен әркез сеземін,Өзіңнен жайлы жарасым.Ойнасам шалқып төсіңде,Шаттығым қанша бір менің.Кей сәтте..

Жарқырап күліп атты Жайық таңы,Күн сұлу қыз құшағын жайып тағы.Ойлаймын сұлу кешті, нұрлы таңды,Сағыныш саған деген айықпады

Жатырсың тыныштанып, ерке Жайық,Төсіңде мұз қанатын ерте жайып.Жарқылдар жайраң жүзің қайда кеткен,Қайда әлгі сыңғыр күлкің қырға лайық?Күз-жігіт..

Көрдім де дидарыңды жалт қарадым,Сен бе едің сан іздеген аппақ әнім...Лезде ағыныңмен кетті ілесіп,Кеудемде бір жел тілеп жатқан ағын.Мен соның..

Жайығым-ау, басыңнан бақ тайған ба,Арнаң толып ағатын шақтар қайда?Сенен шабыт алатын ақындығым,Толқыныңдай тербеліп жатқан бойда!Жайығым-ау..

(Немесе Жайықтың туған күніне)Жайығым тасып жатыр ма,Сайларға құйып,Қария тұр ма жағадаНұрлы ойға ұйып.«Алпамыстары» ауылдың Аттанған шығар,Ақ сазан..

Толқыны сүйген жағаны,Әуенге толы алабы.Ерліктің рухы тербеген,Намысты қолдан бермеген,Жайықтан қайтып келемін!Арыстай азаматтарыҚазақтың..

Қош, Жайық!Қимай тұрмын! Ұмытпаспын!Төсіңде еркелетіп, тұнықты аштың.Ойнадым толқыныңмен құрдасымдай,Жағаға итерсе де ұрып тасқын.Қонғанда жарқабақты..

Толқындарын жалаңаш қалтыратып,Ағып жатыр Ақ Жайық жар құлатып.Ескі жырда айтылған жайлы қиян –Атырауға бұйырған жалқы бақыт.Түні бөлек бұл жердің..

Өзгелерге өрекпіген өр кеуде, Болады екен жылауға да шер пенде. Бір-біріне сүйсінетін жалғанда, Жалқыларға жармасатын сор кем бе?Арман болып алыстағы..

Қимас күн. Қас-қағым сәт. Ненi ұққанбыз?..Қайран жан қапа болды-ау қалып жалғыз.Жайымды жеткiзейiн жыр ғып жазып,Жайықтың жағасында жолыққан..

Ақ Жайыққа қыс келді...Алаулаған жапырақтар түске енді.Қайратымды көрсетем деп ең соңғы,Шұнақ аяз тістенді.Терезеге өрнек салып не түрлі,Ақ сәулемен..

Көйлегін киіп көгілдір,Жаяды құшақ жағалау.Арнаңда асау өмір – гүл,Ағыспен жылжып барады-ау.Үстіңмен кеткен күздегіҚиқулы ән мен не түрлі.Тырнаның..

Ақ Жайық, алыста емес, іргедемін,Өзіңмен ақ тілегім бірге менің.Сенің де көңіліңде алаң көп-ау,Үңілсем, жанарыңнан мұң көремін.Жоқ сенде асау ағыс..

Донеділ, Жайық неге лай мына, Толқынға көне жаға шыдайды ма?!Тегінде қуат, айбын, мінез жатса, Ол бізден не істейін деп сұрайды ма?! Мұз тесіп өршіл..

Жағдайың қалай, Жайығым?! Көбейіп кетті-ау уайымың. Алдында туған еліңнің Жоқ еді-ау сенің айыбың.Жағдайың қалай, Жайығым?! Сән беріп едің жағаңа, Ән..

Жайықтың мұңды қабағы, Азайып кеткен шабағы, Қатал боп кеткен адамы, Бекіре біткен жаралы, Жайықтың мұңды қабағы. Жайыққа керек мөлдірлік, Мөлдірге..

Шырқатып дала әнін, дала зарын, Жағаңда өмір кешкен бабаларым. Жырақпын, бірақ түсін ұзатқан қыз Төркінге сағынышпен ораларын. Сен менің арманымның..