Көкірек туралы Өлеңдер ✍️

Көкiрегiмде көк жалын бар,Бар түтiн...Адасқанның алды – күндiз, арты – түн.Кебiн киiп келмеске бiр кеткен жан Керек етпес кең дүниенiң барқытын.Жар..

МаратқаКөкірегімде бұлқынған қайнар мұңға,Жанды ауыртқан шерімді сыр ғып төктім.Сен мәңгілік елеске айналдың да,Санамды арбар сағымға сүңгіп..

Құмдарға барсам, көкірек шері тарқар-ды?!Құмдарға бардым...Құмығып, жылап қарсы алды.Мәңгілік жайлы мәуелер әнін сыңсытып,Отыра кеттім сексеуілге..

Көркем ой көкірегіме сыналасып,Тұрғанмен, сөзім кетеді қия басып.Қиялым – толастамас жүйрік ағын,Бір-бірін қуып жүрген қуаласып.Санамды қайғы қажап..

Көкірек қуыс, ішім бос,Ащысын татып жалғанның,Қайсысы дұшпан, қайсы дос,Айырмай, сірә, қалғанмын.Жанымда жүр ғой талайлар,Секілді көбі тірі..

Етпеттеп жатсам көкірегім жерді сүйеді,Шалқалап жатсам жауырыным жерге тиеді,Табаным сенен тиянақ тауып тұрған соң,Сүйеушім өзің, жер-анам, құтты..

Кей уақыт көкірегімді өлең кернеп,Кетеді жыр қанатын сермеп-сермеп.Мен бірге қанат қағам соныменен,Отырам жас көңілді жырмен тербеп.

Тау Көкше көкректен ой ағытқан,Қиырдан қиял жүйткіп орағытқан.Күндердің саған қарап көз талдырған,Əсерін əсте бойдан мен арылтпан.Қарағай – қас пен..

Толқындары жағаға жатқан ұрып,Арайланды ақ арман,Аппақ үміт.Арайланған ақ арман, үміт барда,Жыр жазады, ақындар,Ақтарылып!Ыстыққа да көндіккен..

Көкіректі кернейді кермек шерім,Адалдығың, пәктігің – жөргек сенің.Дәрменсізбін, сұлу ең сүдіні ерек,Көгілдірі тәрізді өр Көкшенің.Қиянатты жолыңа..

Жүрегім бос, Көкірек құлазиды, Сарайымда оттай боп ыза күйді.Санам түгел малынған сары күзге, Ұшқын-ұшқын миымда жыр азиды.

Уақытқа құл емеспін басыбайлы,Қолды да Тəңірі өзі асырайды.Алмаса басын шыңнан арынды өзен,Буырқанып,Бұрқанып, тасымайды!Кешегі бастау да емен, бұлақ..

Қарияның көкірегінен қобыз тамса бір қалақ.Сынып түскен көздің жасы еңбектейдіЖердің бетін тырмалап.Арғымақтың тұяғынан тағыда бір жыл Ұшты.Ла..

Мұхит аға дейтін бізді «батырым», Директор ғой шығарса да батыл үн. Көрші болып тап қасына барғанда, Ерулік беріп, көрсетті зор шатырын. – Әй..

Көкірегі күйлі өмір, шерлі өмір,Сенде өсіп солып жатыр сенде гүл.Соның бәрін енді-енді түсіндім,Ақымақпын, ақымақпын мен де бір.Ойлаппын ба жанған..

Шырқыраған көкіректе жан барда,Бұрқыраған жүрегімде қан барда.Қырға шықсам керемет деп таңданба,Құлап жатсам құрыды деп алданба.Құлағанға болар деме..

Көкірегім бос күбідей даңғырлап,Өмір - арбам құр келеді салбырап,Шабыт - атым митыңдайды шау тартып,Біле алмадым қайсы жолда қалдырмақ?

Ісінгенмен көкірек аяққаптай,Ісімнен мен жүрмін-ау тоят таппай.Жүрегімді жүз қайғы жұлмалайды,Алғашқысын соңғысы аяқтатпай.Білгің келсе бұл күнде..

Кең аспанның көкірегіне сүйенген,кең аспанның көкірегінен күй емген,аласы жоқ ақ отаудай шаңқиған,аумақ-аумақ ақ бұлттарды сүйем мен.Киіп кетіп..

Көкірегімнен ұшты ойларыешбір жанға керексіз,өтермін бе, кетермін бе бұл өмірден дерексіз,деп жүргенде мыж-мыж болып жыртылған бір газеттен,рахмет..

Көкірегімде бір жігіт жүр қолына гүл ұстаған, көздерінде күн нұры ойнап, басынан бақ ұшпаған.Сүйерін де сүйіп әлі, құшарында құшпаған, бар үміті..

Көкірегім– күлімдеген ашық күн, бұл жүрегім жырын бітпес толғаса. Аруларға мен әлі күн ғашықпын, айтуға тек ұяларым болмаса.Көп төгіліп күлкілердің..

Көкірегімді бір сиқыр үн кернеді,үн кернеткенкүндер ме, түндер ме еді.Жаратқан-аубұл өмір неге қысқа,күліп, яжылап мен үлгермедім.

Серік ҚонақбаевқаБарып-келіп көкірегіКөрікке ұқсап соққан зергер.Қаша ұрыс сап, секіреді,Маңдайынан тамшылап тер.Бұлшық етте аяныш жоқ,Қолғабында..

Жаз бен қыс көкірегімнен орын тепкен,Жазықсыз жаным жырдың қорын төккен.Қанымның мыңнан тамшы уын татқанКей қаскөй шабытыма өш шалқып жатқан.Білекті..