Жоғалу туралы Өлеңдер ✍️

Айыра алмай тағы да ақ-қараныБолмысымды болмысым ақтарады.Жаратылыс марқұм да мұрағат бопМенiң тозған жүйкемде қап барады.Өзiмдi өзiм тағы да..

Жұрттың жаны дәл мендей сыздай ма екен, Жұрттың қаны дәл мендей қызбай ма екен?! Сұлбаларға состиған қарап тұрып, Тұла бойың түршігіп, мұздайды..

Махаббат, əй махаббат, көз жоқ сенде,Кездестің неге анау бір бойжеткенге.Қуантып кеудесіне мың гүл қадап,Құшақтатып үлгердің бір күнде азап.Жігітін..

– О заманда бұ заман,Қора тыныш, қыз аман.Торғай қой үстіне қонардай,Мына кезде жер жоғалмай.Төрт құбыла сай тұрғанда.Күндіз күн, түнде ай..

Жоғалды жыл, жоғалды ай, жоғалды күн,Жоғалтқаным үшін де обалдымын.Нұрлан Мәукенұлы.Нұрлан-өлең түнді жарып,Үнсіз ғана барады ағып.Мен аядым күнді..

Сенің де айтар сөзің жоқ,Менің де айтар сөзім жоқ,Лаулағалы отырмызБіреу салса төзімге от.Менен шығар сезім жоқ,Өзімменен өзім боп.Түсінетін кезің..

Десем де мен:дүние жаңаруда,елiм, жерiм әлi де тоналуда...Қорқынышты, сұмдығы бәрiнен де, –жоғалауда адамдаржоғалуда.Үрейленiп кешкiсiн,таң..

(Әруағына арналған аста оқылған өлең)Аударылып өтті күндер парағы,Жылдар жылжып, алыстатты араны.Бір мектептің түлегі едік, Өтеген,Жарқын жүзің елес..

Кенеттен бәрі астаң да кестең сабылды,Ой-орман шулап, түтiп тастады бабымды.Сөйлем жүр анау үтiрiн iздеп, адасып,Жоғалған аспан өлең iшiнен..

Жерім үшін төгілмеген қан бар ма,Тілім үшін егілмеген жан бар ма?Дін мен тілін бермей кеткен бабаларКөк қанжары жалақтаған жоңғарға,Өз билігің өз..

Қиялым, түсім бе едің, өңім бе едің,Келемін тарқата алмай көңіл шерін.Аққудай айдындағы аппақ едің, Көп жылдар көз алдымда көрінбедің. Аңсатып..

Өндір жігітӨртенбей от ерінге,Қимастықпен туған жер – мекенінде,Мойнындағы міндетін ақтау үшінБейбіт күн күзетіне кетеріндеСүйгеніне сый қылып жүзік..

Жоғалмаған барыңдықызық екен іздеген?!Күдік көзін жұмса да,үміт күдер үзбеген.Жастығымды жағалапкелем, Таныс ізбенен,Көктемі өткен көңілдісүйрелеумен..

«Он говорит, он говорит,Он қойдың терісі – тон, – говорит», –Деген екен бір сауатты баяғыда,Сол айтқандай, бір тон үшінОн қойдың терісін аядым..

Жетім тамшыдай мөлдір мұңыммен көз жусам,Жүрек түбінде бұрқырар кілең боз жусан.Қызғалдақ гүлдей қызықтырасың, беу, дүние,Құбылған күндей..

Айға қарап түнде ұлыса бөрілер,Тәңірдің де көлеңкесі көрінер!..Менің шерлі жүрегімді дұғалап,Жыр жұлдызы таң атқанша төгілер.Кеше мерт боп жапырақтық..

«Жоғалдыжыл, жоғалды ай, жоғалды күн...»Бұлдырайды соңымда сонарлы күн.Ішім жылап отырмын соған бүгін.Оларға жасады екен обалды кім?Оралмастай етті..

Көсеулерін сүйретіп қатын жүрсін, Асауларын үйретіп батыр жүрсін. Қапқа қолы тимесе қатын ба екен, Атқа бұты тимесе батыр ма екен, – Деген сынды..

Көзіңізден жоғалдым,Көңіліңде қалдым ба?Өзгешелеу боп алдым,Кінәлісіз алдымда.Түсінгенім – сағындым,сүйгендігім – қателік.Жауабымнан..

Жоғалды жыл.Жоғалды ай.Жоғалды күн.Көз жұмарда басыма соғар мұңым.Қалықпандай қомданған қап-қара түн,Қалдырмастан түгiмдi тонар бүгiн.Жоғалды..

Сөредегі жоғалды бір кітабым,Бір кітабым тамаша жыр кітабым.Бетін ашып оқысам берілетін,Ашқандайын алдымнан жыр құшағын.Ашқандайын алдымнан жыр..

Тәубесіз замандар түсірген әр ізге,Ұлтымның ұятын ұмытпай бәдіздеп...Үздіккен үміттер,Алқынған армандар –Күрең күн астынан күмілжи тіл қатты,Тіл..

Арманым сен едің,ардағым сен едің.Өзіңсіз өмірімкүнгейсіз деп едім.Көрмесем жабығып,сарғайып, сағынып,өзіңмен бір едібал арман, ақ..