Өлеңдер ✍️

Өзіндік менің өлшем - әз-ғаламым,
Іркілмей Алматымды жаз, қаламым.
Әуелден қиялына қанат біткен,
Арманшыл, асқақ көңіл бозбаламын.
Болса деп өздік шыңым, дара тауым,
Ту еттім жыр-ғұмырды – ар-отауын.
Ең алғаш көргенімнен есімді алып,
Ұйытқан ұлылыққа Алатауым!
Сен мені терең ойға батырасың,
Тәнтімін көк таласқан атыңа - шың!
Қараймын құзарыңа көзімді алмай,
Шырқаған шырқауларға шақырасың!
Сен менің семсерімсің, ар-намысым,
(Сүрмейміз бұл ғұмырды жалған үшін),
Алатау, ата-бабам аруағы,
Қазаққа жаралғандай қалқан үшін!
Сен үшін біз бір шыбық-өрімдейміз,
Нәр алған өнбойыңнан төліңдейміз.
Бір кезде Адай да - Алтай, Алатауда
Кешіпті елмен бірге өмір дейміз...
Жаралдық дей алмаймыз жат-алыстан,
Қаздаймыз Ұлы Жүзбен қатар ұшқан...
Адайлар – Шыңғысханның ұрпақтары,
Ақорда, Алтынорда, Моғолстан!..
Бабама құдіретті басымды ием,
(Демеймін тапқанымды тосын сый ең),
Адайлар алтын нұрдан жаратылған,
Мұңалдар төре тұқым, асыл сүйек!...
Тізбеймін бірақ тарих сораптарын,
Болса да бағзы күннен мол ақпарым...
Мен үшін Алатауым – қарі Бабам:
«Бір болың деп тұрғандай, қарақтарым!»
Кешеміз бүгін ғұмыр ұлы өткелін,
Ұғайық ұғыспаудың күні өткенін...
Алатау Бабам бізге деп тұрғандай:
«Беу, қазақ, бір болсын деп тілектерің,
Бірлігің – Мәңгі Ел етер тіректерің,
Бір жеңнен бір шықсын деп білектерің.
Алатау өзендері күркірейді:
Беу, Қазақ, бір соқсын деп жүректерің!!!»
Бойында бала күннен дауыл басым,
Алатау, мен бір сенің дауылпазың!
Жырлайын асқақтық пен махаббатты,
Сырласым - алматылық бауырласым...