Сырласу туралы Өлеңдер ✍️

Беу, замана,мен де бір сенің төліңмін,Білгісі келгенмәнісін мынау өмірдің.Өзіңе арнап,замана-дәуір жаздым жыр,Ақтарып сырынақжарма сезім-көңілдің,Ақ..

  Келді ме бүгін тажал күн,  Ажал боп келіп сені алған.  Өмірден сені жоғалтып Жүрегіме жара салған.   Қалды ғой сөніп көп арман, фаниден кетіп..

...Сыпсың, сыпсың, қайтсін – ай, сыйқымды алмай,Ұйқым қанбай мен жүрмін, ұйқым қанбай.Мен далаға асығам, сол даладаСыпсыңдардан құтқарар сиқыр бардай..

1-өлеңОйы — өзен,арманы—шың,қиялы — құм,Әлемге сан ұшқынын құяды күн.Төлеген—шашыраған бір ұшқыныТұлпардың тасқа тиген тұяғының.Ғашыққа сезімдей-ақ..

Таулар!Биіксің, сосын пайымды,Өзіңе айтам жайымды.Шерімді шаһар ұқпады,Жимады тіпті айылды.Қанатым бар ед күмістен,Топшымнан мені қайырды.Жақсымен..

Балам менiң,жаңа жүрiп келесiң,Қос ғасырдың ақ сүтiн де емесiң.Бiрақ,бiрақ, ертеңгi күн бiреулерДүниеге неге келдiң демесiн.Ол кездерде болар дәстүр..

Түн сырласым келді тағы шам көтеріп жай басып,Қалдырыпты сыртта жазғы көк аспанды айлы, ашық.Енді отырмыз оңашада үнсіз ғана ұғысып,Ғашықтардай..

Ақынның ол сырттаны,Өрілген өлең жыр жаны.Жылқы мінез рухында,Қарасаздың тұлпары.Мұнарланған мұңдары,Сазыда бөлек сырлары.Қомдаған қыран..

Даладай кемелімсің,Сырласым, сенерімсің!Мен сенің бас иемін өрең үшін!Қиналсам түсіме ендің,Өзіңдей түсінер кім?Желіде құлының боп кісінедім!Үкілі..

Ит ату бұйрығы түсіп, үйіміздіңАла қаншығы атылып, ала күшігі жетім қалған еді.Сырласайық келе ғой ала күшік,Зәрең сонша несіне барады ұшып.Жетім..

Адасқан күшік секілдіҰлып жұртқа қайтқан ой.АбайШыңғыстаулардың шындығы болыпШабыттан туған ұлы Абай.Заманның ішке сұмдығы толып,Қаңтар боп кетті..

Найзағай-тағдыр шатырламашы,Дегберін алып пенденің.Аға сұлтанның ақын баласы,Сөзімді тыңда сен менің!Өрлік өремді өлшетер едім,Хандар да шықты..

Өлең, өлең сені жақсы көремін,Шаршағанда көңіліме демеусің,- дер едім.Өлеңменен таңым атып, күн батса,Мен өзімді бақыттымын дер едім." Поэзия менімен..

«Атаң жəйлі не білесің,Айтшы, кəне?» десе Дала,«Кірді емес пе менің есім, –Дермін оған, – кеше ғана».Өтсе өтер, өлмейді Уақыт,Көрдің бе – Күн тағы..

Келді ... аңсап күткен күні-түн,Қуанышым, көңіл күйім, үмітім.Сағыныштың бұлағы боп атқыла,Көңілімдегі әлдилеген жырым тың.Асыл сөздер мәр-мәр тастай..

Сәбит аға,арналып сізге қанша жыр.Ақтара айтып,Ашылды білем қанша сыр.Толқымай көңіл,Жырламай жүрек қалатын емес бүгін де,Төгіліп кеткенТаба алар..

Біз, тәте, екеуміз-ақЕкеуміз ғана қалдық.Бір ата,бір үрім-бұтақ,Өрбігентуыстан барлық.Сен, бірақ қамықпашы,Мен әлі тірімін ғой.Болсам да солып..

Санамда сұлу даусың,есте белгің,Өзің үшін мен бар ма кешпеген мұң.Жолыға алмай өзіңмен қан жылаған,Өз жанымды, айтшы сен, ескерер кім?Ойымда да..

Алдыңызда сырымды ақтарсам ба?Ақталғандай болам ба?..Амалым жоқ!Айдап барад пенделік нақ сарсаңға,ақынмын ғой – айтар бар, аларым жоқ.Өлең үшін..

Мінезің ғой сенің қалқам салмақты,Түсіне біл бар жағдайды жан-жақты.Еркелетпей тағдыр мені расындаАта- анамды алып кетіп жанымнан,Жетім қылып..

Мен, мен едім, мен едім...МахамбетСырласудың реті бүгін түсті-ау сізбенен,Бозбаласы ем ауылдың кездесетін қызбенен,Күшігің ем кешегі, арлан болдық..

Тұрпайылау болғанмен түрім меніңТүсінсейші, жан досым, жаным нәзік.Сенің маған наз айтар бар ма жөнің,Айтқызбай-ақ жүрекпен тұрам сезіп.Дәметесің..

Уа, Торғай, тыңда мені, қымбатты анам,Бала боп барсам аунап-қунап қалам.Желіңе, толқыныңа, жаңбырыңаЖасқанбай жанымдағы сырды ақтарам.Орынсыз айқай..

Жан-жануар өсімдіктің,Менің де анам!Өзіңде ұқтым.Еш кінәсіз жылы көзбенТүрін көрдіңне сұмдықтың:Көрдің адам соғыстарын -Найза, садақ, оқ..

Ей, жиырма бес, қош келдің,Ақтарайын сырға сыр,Қайтайықшы гүл теріп, меніменен қырға жүр.–Не тындырып, не қойдың маған дейін, – дейсің бе,Үйлендіріп..