Айтуар өтегенов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

О, Дәрiбай,О, Дәрiбай,Дәрiбай!Тектi адамның тұқымысың,Әрi мырза, әрi батыр, әрi бай.Жомарт бабам сенен кейiн өкпелептi деп бiзге,“Ұрпақтарым..

Орбитаға ұшырған,Аспанымсың, Құлсары.Ақ ниетiн ұсынған,Достарымсың, Құлсары.Менiң тәттi балдырған,Жас шағымсың, Құлсары.Кеудеме арман..

Салған менi ақжелкендi Арманға,Туған жерге – Жем бойына барғанда.Түстi есiме бiр елесi бал күннiң,О, несi екен,О, несi екен,Бәрi ұмыт боп..

1985 жылдың ақпаны. Қарақұм. Каникул кезiнде ақ боранмен арпалысып, қоғам малын апаттан сақтап қалу жолында жан қиған Алматы..

(Қайшыбай жездеммен әзіл)Қайшекемнің көрік үйі бар еді,Құрқылтайдың ұясындай тар еді.Жем өзені баяу ғана ағатын,Арғы беті жазықтау,Бергі беті жар..

Аманбайтоғай,Жыңғылтоғай,Ақкиізтоғай,Шоқпартоғай...Тоғай, тоғай көп тоғай.Тартам алға біріне де тоқтамай.Туған жер бұл – Бекет Пірім және Мен,Жем..

Мединада – Мұхаммед,Түркiстанда – Қожа-Ахмет,Маңғыстауда – Пiр Бекет!Салтанат-сәндi Ауыл ек,Достыққа құшақ Бауыр ек.Қастыққа дүлей Дауыл екЖалбарынам..

Маңғыстаудың ойындаБар – Оғыланды,Ару Жемнің бойындаБар – Ақмешіт...Мединада – Мұхаммед,Түркiстанда – Қожа-Ахмет,Маңғыстауда – Пiр Бекет!Тiлегiмдi..

Аты оның әйгiлi Қаракiсi,Қаракiсi өзгеден дара кiсi.Дара тұлға,Дара мiнез,Дара iсiмен,Кiм-кiмнiң де өмiрде қалады iзi.Жан болыпты анадан дара..

(Әбдiбек Жаманбаев, Уәйiс Қайралапов, Қаржаубай Жылқыбаевтың рухтарына)Армандары ақ бұлттарды құшатын,Мейiрiмдерi ақ кептер боп ұшатын.Бiр кездерi..

Шопан Ата,Масат Ата,Қараман Ата,Шақпақ Ата,Қарашүңгiл әулие,Ұшқан Ата!Қосай Ата,Жомарт Ата,Аталар, Ата, Ата!Сартап болды жамбасым жата-жата,Түс..

Бейнесi Ер Досанның қол бастаған,Тәрiздi қиып түсер алмас маған.Елi үшiн жан мен тәнiн беретұғын,Өтпеген жiгiттерде нарқасқа одан.Тағдырдың сыйы..

(Әбiш Кекiлбаевқа)1. ДиалогДедi Ағам:– Анау Темiрқазық,Анау Жетiқарақшы,Анау Ақбозат, Көкбозат!Бiлсең, iнiм, аспанда да, жерде де,Байланысқан бiз..

Өттi бастан талай-талай дауылдар,Өттi бастан талай-талай жауындар.Даласында, даласында қалмақтың,Аман-есен жүрсiңдер ме, бауырлар.От демiнен мұз..

Мен де саған бөтен емес, бел бала,Бұл жерде өмiр сүре алады Ер ғана.Сырыңды ашшы, сен ұлыңнан бүкпешi,Шерқала!Бiр кезде Шер,Қазiр ендi Көр..

Кеудеде нөпiр толқын тасып iзгi,Тағы бiр жыл есейтiп жасымызды.Он жетiнiң өрiне шыққан кезде,Қайырдық шалқасынан шашымызды.Бұрынғыдан толысып..

Шiлденiң тамған кезi болатын-ды,(Ажалға қандай тылсым ара тұрды).Кенет, кенет дүрлiгiп жылқылы ауыл,Кекiлi күлтеленген,Асау құлын желiге..

– Ұнататын бұрын ойын, шабысты,Оттамайды, қазiр iшi қабысты,Құнан шығар кезiнде бұл құлаға,Бiр жамандат жабысты,Бiтiмiне iштей көңiлiм..

1. Тобанияздың ұрпаққа үнi“Балықшының байлығыЕтек-жеңi кепкенше,Егiншiнiң байлығыЕндiгi жыл жеткенше”.Мал мен жердi тел емудi өзiм бастап..

Шыңыраулар,Қыземшектi шоқылар,Аттарыңнан талай сырлар оқылар...Тамшалы –Жаным сенiң бал дәмiңдi аңсады.Өрмелi –Үстiртiмнiң әдiптелген ернегi.Көгесем..

Боз iнген дауыс – боз далам,Ботасын iздеп боздаған.Баз бiреу көңiлiн толқытып,Баз бiреу шерiн қозғаған.Боз жусан иiс – боз далам,Бозторғай әуен..

Бұл Түбек пе,Бұл Түбек,Есте жоқ ескi заманда гүлденген-дi дүркiреп,Аспанынан тек қана Нұр жауатын сiркiреп.Барыстары арс еткен орманы ну..

Көмiлулi сырың көп,Маңғыстауым – Бесiгiм,Сол сырларды ашуға талаптансам несi мiн.Жетегiмен шабыттың артық кеткен тұстарға,Бекет-Ата, өзiңненӨтiнемiн..

Иә, олар –Қырағы көз көрегендер,Жүрегін пәк сезімге бөлегендер.Иә, олар –Уссуридің жағасында,Ел үшін өз өмірін төлегендер.Жүрекке қызыл жалын..

Жаңылхан ЖұмырқызынаЖан анам,Аяулы анам,Асыл анам,Мен қалай сезімді бұл жасыра алам.Бұл балаң – асау әлі арындаған,Бұл балаң – тасқын әлі..