Сырлас туралы Өлеңдер ✍️

Ақынмен талай сырластым,Ойлармен ұшқыр құрдаспын.Қызықтап далам пейілін,Сұқтана қарап қырды астым.Әбу де келген ауылмын.Хамитта қонған..

Замандасым, сырласым, мектептесiм,Әрбiр сағат, әр күнiң тек кетпесiн.Қабылдаған Қасымын Қазақстан,Қасымханын бiлемiн шеттетпесiн.Бiлемiн мен барлығын..

Жанымның сыры – сырласым,Көңілімнің мұңы – мұңдасым.Қос ішек-қоңыр домбыра,Сені кім мендей тыңдасын,Сені кім мендей жырласын.Үніңде – дала..

Ей, сырласым!Қиялдап,Заңғар көкті кейде айналып қайтамын.Сырымды ашып,Арманымды тұмарлап,Шындықты да шымырқана айтамын.Мөлдіреген қалпымменІңгəлаған..

Хат жоқ елден: достан да, жақыннын да,Шынымен-ақ шіркіндер ұмытқан ба?Жап-жалғыз тұңғиық ойға батып,Ұқсаймын су түбінде отырғанға.Жалғыз сенсін..

Түн сырласым келді тағы шам көтеріп жай басып,Қалдырыпты сыртта жазғы көк аспанды айлы, ашық.Енді отырмыз оңашада үнсіз ғана ұғысып,Ғашықтардай..

Мұнда жер бусанбайды жазғытұрым,Сайлардан жүгірмейді бұлақтар да.Бірақ та табиғаттың назды түрінКөріп қал,Көктемгі үнге құлақ сал да.Бозарған шөп..

Ерте тұрып жолазықты мол алып,Таңмен бірге қызғалдақты қыр асам.Көңіліме өз-өзінен оралып,Меніменен жол шегеді сырлас ән.Салып соның әуеніне..

Сырласың сырт айналған,мұңдасың – сұрқай далаң,көгінде күнді жауып бұлт ойнағанауыры-ай жылдарымның,жаныма мұң жамылдым.Жалғыздық –..

Терезесі күн бетте,Жеңешемнің үйі кең.Сырласады менімен:«Жазбақ едім бір сәлем.Жәрдем берші, өлеңмен.Үй оңаша, уақыт кеңКел жазайық, кел..

IГүлжан мен Нұржан маған құрдас еді.Бірге өскен екеуі де сырлас еді.Панасыз интернатқа бірге кірген,Жетімек жеті жастан мұңдас еді.Есігін аштық бірге..

Қырық жылдан өтiп жасым,Ақылым болды сырласым,Отыз жылдық замандасым,Иманым – басшы жолдасым.
Оқи алмай ғылым тiлiн,Тұман болып жарық..

Бөтен елде бар болсаЕжеттесің, сыйласың,Сыбырлас, сырлас көп болған,Көптен тату қимасың.Басыңа жұмыс түскен күнТатулықты бұрынғыНе қылып ол..