Бұрым туралы Өлеңдер ✍️

Тамсандырар кісініТал шыбықтай мүсіні,Талма белге керілген,Талықсып келіп төгілгенБұлқынған бұла бұрымдар.Секілді жібек сыпырғы,Бұлықсып сипап..

Ойда жоқ жасыл жайлау… жар бұрымы,Запыраны – шек-қарынның зарлы-мұңы –Мен көрдім қырт пен құрттың патшалығын,Аузынан ағып жатқан қанды іріңі…Ішеді..

Бұрымың қайда?Жаным-ау, қайда бұрымың?Бұрым ғой сенің ұлтыңа біткен бір ұғым.Бұрымың кесіп, осынша неге құрыдың,Мода ма саған монтитып салған..

Ойда жоқ жасыл жайлау… жар бұрымы,Запыраны – шек-қарынның зарлы-мұңы –Мен көрдім қырт пен құрттың патшалығын,Аузынан ағып жатқан қанды іріңі…Ішеді..

Қара бұрым...Қанша мәрте жырланды?Қасиетін білер оның ер кісі.Неге «Қара жүрек!» – дейді сұмдарды?Қара бояу –Сұлулықтың белгісі!

Бұрымды қыз,Бұрымды қыз,Еріксіз тудырдың ғой жырымды қыз.Арқадағы қос бұрым көзге түсіп,Талай адам жолынан бұрылды қыз.Бұрымды қыз,Бұрымды қыз,Алмай..

 Жырымнан ізде даралық,Көктегі күн боп көрінген.Қыз бұрымындай таранып,Қыз бұрымындай өрілген.Сезімім менің ол ыстық,Сыңғыры аумас шолпыдан.Қыз..

Арқаңда билеп салалы бұрым,Төгетін нәркес жанарың нұрын.Құлпырған қырдың қызғалдағы боп,Сенсің бе тартқан даланың ұлын?!Кеудемде сырлы жөңкіліп..

(Ұстазым Лұқпанова Гүлжанға)Есімде әлі ескі күндердің елесі:Кездер ғой кірмес құлаққа елдің кеңесі.Албырт шақ еді – аяқтап он жыл оқуды,Артыңда қалар..

Қара нар жүк көтермес бел кеткесінЕн дала құлазиды ел кеткесін.Сүйреткен боз жорғаның шылбырындай,Қылаңға сөз ереді бой жеткесін.Жылгелді (Жеті..

Кездеседі екен ғой іздескенде,Көктем еді мен саған жүздескенде.Содан бері бір сезім мазамды алып,Жалғасады бір кештен бір кештерге.Қастерлеймін ибалы..

Ашуланып қайттың неге, ерке гүл?Мектебіңе кетіп едің ерте бір. Тортаңдайсың ата жауың сияқты Бантигіңді шешіп кеткен тентек ұл. Қыз баланың бұрым..

Жолдар шығып алдыңнан сан бұрымдай,Қанша жаның дауылға қалды ұрынбай.Таңғы шықтай, Қарағым, тап-таза едiң,Əдемi едiң жəне де таң нұрындай.Керуендей..

Ару Күннің тарқатылып бұрымы,Ақ шымылдық арасына тығылды.Қайырлы таң,Ұлы Нұрдың сәулесі!Қайырлы таң,Күннің нәзік сынығы!Менің шашым түн-тарақпен..

Бұлым да бұлым бұрымым бар едБелімді құшып жататын.Аналар көріп, ырым қылар ед,Бабалар беріп батасын.Жалғыздығым тек жырыма сыйып,Қызықтырмайтын жай..

Бұрымыңды жел өрген,Бұтағы торғын, бұраң бел,Бұлғаңдап шiркiн белеңненБұрылып кетшi құлаңмен.Аққұба жүзiң, ақ тiсiң,Ағын су сүйген-ау бiр кез.Ағарып..

Саусағыма ілінді бұрым-бұлақ...Үнің де ұнап барады, түрің де ұнап.Құрдымыңа, құдай-ау, қашан жетем?Ұрым алыс болғанда, Қырым жырақ.Үкі көздің..

Кездессем азын-аулақ,Көңлiңнiң назын аулапқаламын мен.Күн санап түрленетiн,Көктеммен бiр келетiн,Лала гүл ме ең?!Мөлдiреп қарашығыңЕлжiреп қарашы..

Бұрымыңа арқаңда бұлғақтағанҚараймын да, бiр əсем ырғақ табам.Қол ұстасып екеумiз кетсек деймiнСонау сайын далаға гүл қаптаған....Айлы түн ғой...

(идеограмматикалық үн...)Жаңа ояндым, жапырақтар жанын негекеш ұқтым?Үнсіз үміт шақырады, шуақ тұнған жырақта әр...Қарақ – таңнан, жаратқаннан тағы..

Арманы бір қашанда,
Тілегі бір,
Үміт артқан халқымның түлегі бұл.
Осынау қарақат көз сіңлілерім,
Алаулаған жаны — жаз,
Жүрегі —..

Сияқтанып арқамдағы қос бұрым,
Екі ел бүгін бір арнаға қосты үнін.
Ортақ күннің шұғыласына оранып,
Жалғасса екен достығым!
Ұмыттырып кешегі бір..

IКім едің арқада қос бұрымың бай,Сәулелі жан жоқ еді бұрын мұндай,Қараңғы сарайымның түкпірінеҚұлаған күннің алтын сынығындайҚалқам-ау, қалай еді көз..

Ай аруТау бөктері.Көк аршалар жауынгердей тізіліп,Көз тастады, табиғаттың ғажабына сүзіліп.Иінағашпен су әкетіп бара жатыр Ай ару,Сәл кідірсе..

Сен лашын болғанда, мен - ақсұңқарБір көріп дидарыңа болдым іңкәр.Көркің бар көрген адам таң қалғандай,Шыққандай жүзден жүйрік, мыңнан..