Көп туралы Өлеңдер ✍️

Аздан көпті шығаратын кім дейсің,Жан сырыңды ұға алатын кім дейсің,Азғырғанға еріп кеткен адамныңКінаратын жоя алатын кім дейсің?Бар тізгінін ұстап..

Білгенім де көп еді,Сезінгенім,Шыдап бақты бәріне төзімдерім.Жон арқамнан жатқандай таспа тіліп,Көрер таңды атқызып көз ілмедім.Терең батыпТірліктің..

Жастықта елтең-селтең көп,Тындырам бәрін ертең деп, Тойтаңдап, тойып жүргенде Тартылар қуат кем-кемдеп.«Табам, − деп, − жолдың дұрысын»,Түтендеп..

Айтатын саған, арманым менің көп еді,Тағдыр-ай, тағдыр, тілімді кесті, бөгеді.Сарғайып барам, көңілім жасыл көк еді,Көктемім болсаң, нөсерің қашан..

Көп дегенім болса да,Дөп дегенім болмады.Бақыт шіркін қонса да,Көңіл шіркін толмады.Құр қиялмен, құрығыр,Қиырларды шарладым.Сүйтіп жаны, сыры..

Адамға бақыт сонша көп керек пе? Жүреді тағдырға жұрт өкпелеп те! Жетпей ме кеште салқын ауасында Жатқаны көлеңкелеп көк терекке!Мен-дағы бақытқа бір..

Түнемел ойды көп іштім, Түлкі көз түндер ұзарды. Көгілдір таңмен көрістім, Көзімнің ағы қызарды.Ысындым, қайта суындым, Ысырап қылдым қиялды.Кірінен..

Көп күн өттi өзiңдi көрмегелi,Дидарыңа бiлмеймiн шөлдедiм бе?Мен өлсем де сезiмiм өлмеп едi,Салмақ түспес деп едiң өрде кiмге...Кешiрiм де сұрама..

Көп сүйсіндік, көп өкіндік екеуміз, сөйте-сөйте шүкіршілік етерміз. Қаптап жүрген көп адамның ішінен кездеспедік бекер біз.Кездеспедік, қосылмадық..

Мен «апа» демегелі көп күн өтті, мен «көке» демегелі көп күн өтті. Көгімде қиқулаған қалың қайғы, құстарын көкірегімде көп түнетті

Көп керек пе,ақынға көп керек пе,Тиме оның көңліне, өкпелетпе?!Қызыл шоғын айырма кеудесінен,қажет болып қап жүрер от керекте

Көп оқыдым,көп тоқыдым демеймін,ол жағына бай емеспін, кедеймін.Барым менің– жалғыз жалын жүрегім,жас баладай жалғыз арым... не деймін.Көтере..

Көп сайрағыш құстар неге келмейді? неге қалақұшағына енбейді? Тыныштықты тұрған қыстай сіресіп. көктем үні, неге бұзып, жеңбейді.Неге құстар..

Көп жырладым көктемнің бұлт, жаңбырын, көп жырладым кеш шапағын, таң нұрын. Көк шалғында бүлкіл қаққан бұлақтай, қайда бастап барасың сен, тағдырым?

Сөздері көп болмаса да бал-шырын, оқып көрші бұл ағаңның жан сырын. Күлкі аралас қайғы-мұңнан жаралған, жанарларда жарқыраған тамшымын.

Көбі кетті, азы– қалды, мен білетін жандардың, Бұл өмірдің қысқалығын содан білдім, аңғардым. Қырылып-ақ жатса дағы, шеттерінен шыбындай, бұл адамның..

Бетім қайтқан кезімдеТау шағылған,Аулақ жүрсем деп едім дау-шарыңнан.Алтын ғой деп салғаным алақанға,Құм боп қайта саулайды саусағымнан.Әлін білмес..

«Сəке, мен мал көріп өстім. Біздің Маңғыстаудың асыл тұқым қойлары борандыкүндері желге қарсы өрістейі... Адай жылқысының айғырлары көбіне үйірін..

Опынып ойдан шаршадық, кеш кемел де, таң шалық.Кім жазар жырдың жалғасын?!Ешкіге біткен сақал мен мүйіздің құны қаншалық,Отарды қырып алғасын.Ауылдың..

...Иә, мен де үрке қарап тұрдым, Мағынасыз көзқарасымен біздің ғасырдың. Сен де Сағыныш бақшасындағы сарғалдақ гүлдің Бір түнде қарайып кеткендігінен..

Қаңтар болып бір демде көңіл шілде,Жолыққанда тірідей көмушіңе.Көре-көре неге де көндігесің,Не жоқ қалқам бəрі бар көп ішінде.Құсы кетсе бетінен..

Аймалап құшқан ұлыңды, Арайлап атқан таңдарың;Аңқылдап балғын жырымды, Туған жер, саған арнадым.Өзіңде өткен көп думан, Базарлы балалығым бар.Есімде..

Қарадан шығып хан болған,Айтқаны алтын заң болған.Қараңғы қазақ халқынаАғарып атқан таң болған –Қайда жүр,Қайда Абылай?!Еліңді сілкіп алсаңшы,Үстіне..

Болашаққа жол тартып көсілгенде,Туған елдің бастағам көшін мен де.Жетілсін деп ойлаған көк бөрі боп,Көк бөрі елім тістелеп өсіргенде.Әділ жолдан..

Тірлік етіп, көрсе де күнін бәрі,Келеді әлі шырқалмай ғұмырлы әні.Өмір түгел тұрады қайшылықтан,Адам зерттеп жетпеген түбіне әлі. Тілін білген жан..