Сырласу туралы Өлеңдер ✍️

Заман жақсы. Келеді әне оңалыпНеге бірақ, көңіл қалды тоналып.Қыр басында мұңаяды қария,Батқан күннің шуағына оранып.Қоғамдағы қордаланған..

Жалғыз қалсам өлеңмен сырласамын,Ақ қағазға арманмен сырды ашамын.Жүрек үнін тек үнсіз түсінер деп,Ойнатамын ойға арай, құмға сағым.Кетем кезіп..

І.Поэзия,Ұлы ақынды сағындық Біз – ізде сен...Бұлақтардан таба алам ба іздесем?Егізіңнің мекенін айт бізге сен –Жолын көрсет, қалай, қайтіп..

Жау кетті жерін жеп болып,Дау кетті дерін деп болып.Қол созып көкте «жұлдызға» –«Тау» кетті қара бет болып.Кірме де төбет қылшықты,Тар жерден үріп..

Түн келді,Тереземді тұмшалады,Аулақта, алыс тұр бір таң әлі.Таңдайымды қаңсытқан тәтті жырдың,Тартылып тұр алдымда құр табағы.Түн қонды,Тымпиған шал..

Толға, толға, домбырам,Бағзының күйін шерте біл.Бағзыдан қалған - мол мұрам,Бағзыға елді ерте біл...Біз ҚАЗАҚ деген ел едік,Еркіндік -ерен..

Дала, менің жеңешемдейкетіпсің ғой құлпырып тым! Маған пəлен демесең де, жанарында нұр тұнып тұр.Көктеменің күн шуағынсағыныпсың, ұғып тұрмын. үйде..

– Жүрегімнің берердей қанын сығып, аялаған жандарым жаным шығыпмені өзгеден көбірек жаралайды, жүрегіме жамайды жаңа қайғы.СапфоТағдырым əлсіздігімді..

Ана,жалғыз арқалап тағдыр жүгін,кең əлемде өзіңсіз қалдым бүгін. Сен ұйқыдан оянып қарсы алушы еңалғашқы таңның нұрын.Таң келеді бүгін де, жаным..

Халқымыздың ардақты азаматы, белгілі қоғам қайраткеріТұтқабай Əшімбайұлын еске алуКүн кешіп бейнет, азапта, шашырап жүрген қазаққаазаматтар керек..

Көшкен күндер,Азап шегіп көз жасын төгіскен ел.Күнді айналған тозаққа  қош келдіңдер,Аспан жақтан қуылған, періштелер! Зынданы көп,Тұтқыны етер..

«Өтті-ау  күз» деп,Сендерді ойлап жүрегім қан жылаған.Жан-тәнімен ынтығып көктемді іздеп,Сендерге өлім тілейді барлық адам. Құштарлықпен,Құштыңдар..

Күндіз –Күннің,түнде –Айдың аманында,Не көрмедің, Сарайшық, заманыңда.Сарай едің мың өліп, мың тірілгенҒасырлардың шыңғырып табанында.Уақыт деген..

Сырласып айқын уақытпен,Толқыса бір сыр ішімде,Жүр екем Шыңғыс АйтматовпенКездесіп бірде түсімде.Жұлдызым, сірә, жанды ма,Сол жолы шырқап Айға..

Жұлдыздарға бір қарап көгіңдегі,Қонағың боп сөйлесем төріңдегі.Қара Даг-ау,Айырмаң жоқ қой сеніңҚаратауданҚазақтың жеріндегі.Орын алып осынау көк..

(Ғалым Талғат Әбдіразақовқа)Сырласым білгіштерді талғап, таңдап,Өзіңдей білгір аз ғой бауырым Талғат.Жасыбай тереңіндей жан сырымды,Әлі де біткенім..

Жиылыс бітті.Жалғыз мен залда қалдым.Өтті міне,Өлеңге арнаған күн.Сонша неге шуладық?Басым мең-зең...Маған төрден қадалыпҚараған кім?Ойлы көзбенОл..

(Ақ қағазбен сырласу)Ақ қағазым – дақ түспеген ардайын,арбайды кеп жаңа жауған қардайын,көз суырып аппақ сәби дүние,елiтедi санамды үрлеп..

Алданба отқа, Арбаған шалқып жырақта,Ошақта жанған Өшірме отты бірақ та.Өткенді ойла, бүгінмен өмір сүрген аз...Ерінбей талпын, Жетуге ертең..

(Мағжан ақынның рухымен сырласу)Ақын жаны – ақша бұлт, Жай тастаған от шабыт.Арсыз оны күндейдi, – Бап шаппаған, бақ шауып.Ақын жаны – ақ мақта, Кір..

Кей сәтте өзіме өзім есеп берем,Шоқтарын көңілімнің көсеп көрем.Қынжылсам – сағаттарым мағынасыз,Қуансам – минуттарым бос өтпеген.Ұмыт боп ұзақ күнге..

Құшағыңды айқара жырға аштың да,Көңіл бөліп, ағажан, сырластың да.Шыңға шырқап кетерлік жаста мынауЖүрмін бе әлде, білмеймін, қыр астында.Тағдырды..

Жас едім, қыздан бұрын жыр, ән құштым,Тұрады көз алдымда ұранды ұшқын.Сағынсам, ата мекен, жетем сағанЖармасып қанатына қыран құстың.Өрліктің мақсұт..

Қасым АманжоловқаҚозғалып ағысымен ізгі арнаның,Шуына шулар қосам күзгі орманның.Жыр - өзен.Соның мұзды айдынындаКемедей толқын жарып жүзді..

Көп зиялы жүргенде жанын бағып,Ізгіліктің жүгірдің шамын жағып.Архивтерден тірілтіп сен шығардыңТалай көне тарихтың шаңын қағып.Көкке қарай самғаған..