Шабыт туралы Өлеңдер ✍️

Шабытсыз ақ қағазға қонбайды өлең,Жазықсыз, жай түспесе, жанбайды емен...Жаныма бір жұбаныш болар ма депЖолыңа жанарымды жалғай берем.Жанарым талды..

Кеудесi кендi шабыт пенҚонаққа ғана шөлдеген,Бұл қазақ бес күн жалғандаБiр-бiрiн жүзге бөлмеген.Бұл қазақ жүзге бөлмеген,Аруақты..

Көңілдің көк дөнені ал, кісіне,Жараспас жабы тірлік сал кісіге.Соқтырып жөнелейін, мінсіз бүгін,Шабыттың белі жуан, әлдісіне.Сандалкөк-сауран тектес..

Келді ... аңсап күткен күні-түн,Қуанышым, көңіл күйім, үмітім.Сағыныштың бұлағы боп атқыла,Көңілімдегі әлдилеген жырым тың.Асыл сөздер мәр-мәр тастай..

Кешке дейін қағаздың ортасында көміліпОтырамын ілгері жетелейді көп үміт.Кейде сараң, самарқау ой кібіртік, ал кейдеСел астында қаламын қылт-сылт..

Соғады жүрек!Тынымсыз тулап кеудемде,Серт еткендей сенбеуге.Көктемге көшкен құстардай,Бақытқа жаным шөлдеуде,Соғады жүрек кеудемде!* * *Көкірегіме..

Күндізгідей жарық түсіКөкірегімнің қонағы.Менің досым — шабыт құсы,Көтеріл сен, жоғары.Көрмейсің бе, қамшыны әсем,Бедерлеген бұлт өріп.Көрмейсің бе..

Өмір — мұхит кемесі күннің зырлар,Ойға толы от қанат өтер жылдар.Келер күндер жарқырар күмбезінде,Маяковский шабытпен жазған жырлар.Жаны теңіз, қиялы..

Түні бойғы ойлардың сарқып бәрін,қалдың ба сен атып-ақ, барқыт таңым,құшағында шабыттың балқып, талып,көрді дейсің осылай шалқып та кім?Келесің бе..

Қиқу сала шыққанда бәрі ұмтылып,Кейін қалып қойдым ба сәл іркіліп?Асау шабыт қалыпты аласұра,Жанарында жап-жасыл жалын тұнып.Ұран сала тиіс те өр..

Барында сері дүнием сендей еркін,Өтсем деп осылайша сөнбей өртім,Ақтардым жатқан сырды жанға айтылмай,Сарт та сұрт лапылдап бір жанбай тынбай,Өзен..

Қар жаныңТәнімді жуады.Ардағым –Сендегі күлкінің шуағы.Ән-жырдыҚалайша өзіңнен аярмын?ТағдырдыңТағы сын сағатын кешуге даярмын.Сен үшінЕт кесем..

Шырынына шабыттың жұбанғаным,Дүниенің сиқырын ұға алмадым,Бәрі сенің қолыңда білесің беӨлеңім де, күлгенім, қуанғаным.Медет тұтып әлі де ақ таң..

Жырым түгіл, осы сәт сөзім артық,Шамданбай-ақ шабытым шешінеді.Бір жұлдыздың ілкіде көзі тартып,Шала ұйқылы мас бұлттар есінеді.Жел сағымды қуады..

Поэзия тәңірің бас иетін,Шабыт шалқар тым ерте қиылыпты.Қу жалғанға сыймаған қасиеттім,Бір бұрышы Кеңсайдың бұйырыпты.Кешір, Мұқа,Кеш келдім..

Оқыма жырды зар тұнған,Енді өлең жазбан антұрған.Тәрк етем бәрін, тек қана,Шабытты қайтем шарқ ұрған?Сезімді тастап сұлатып,Сауықты жүрем..

Кірпіктерім ілінбестен жатырмын,Ойлауменен тағы бір таң атырдым.Бір зілдей жүк иығымнан басады,Баданакөз сауытындай батырдың.Қашан ғана бұл күйден..

Бір үн келіп бозінгендей боздаған,Семіп қалған сезімімді қозғаған.Туар жырдың хабаршысы екен ғой,Өзегімді жарып шығар өз балам.Тұла бойым тоқ..

Таң алды, жұрт ұйқыда, бұйығы маң,Жүрекке тұр бір ғажап құйылып ән.Ұялтып тастай ма деп келесі күн,Отырмын түспей түннің иығынан.Сан қағаз..

Қазақтың бұлбұл қызы Күләш еді,Күләштің бұлбұлдығы рас еді.Жайықтың жағасында сайрасын деп,Аманат еткен шығар, сірә, сені.Әрқашан өрісі кеп..

БІРІНШІ ТАРАУШабыттың соқпай жүйрік ерке желі,Қағазға түспей сұлу, көркем зері,Маржандай жатушы еді тереңдегі,Бұл бір жыр ой түбінде көптен бері.Еске..

Құдіреттеніп құйылғанда ұлы ақын,Гераклдей күшті әрі ірі — ақыл.Күңіренеді қобыздайын аңырап,Тебіренеді теңіздейін сұрапыл!Көздерінен Күн шашырап..

Ірікпей, билей алмай сезім легін,Келеді өлең жазып, көз ілмегім.Боранда отырайын боп-боз болып,Боздатып қара өлеңнің боз інгенін.Қатты жел кар үйірсе..

Қоздады, бүгін, қоздады,Шабытты шаттық қозғадыҚаламның съезд иесі.Толғаса толқи өтетін,Қиялы көкке жететін,Сөз біткеннің жүйесі.Ақынды қозғап..

Жаралғанда жалын жырлар жақұттан,Шерім менің шөлін басқан шабыттан.Жалғыз шумақ өлеңменен өмірдің,Төсіндегі түймелерін ағытқам.Дүлділ емес жыр ғой..