Сағи жиенбаев туралы Өлеңдер ✍️

Жатпаса егер жалтырап бұл арада,Жолаушылар жонға көзін сала ма?!Бір кездері көк аспаннан үзіліп,Екі моншақ түсіп қапты далама.Қызықты ма қызыл қайраң..

Әзер-ақ жүр ме ең, жазған-ай,Асау жел ойнап жас қанда.Жарқ етіп қара найзағай,Атылды-ау кенет аспанға.Тоздырып жердің аяңы,Жеттің бе бұған..

Өткіздім елде көп күнді,Ауасын қырдың сімірдім.Көгалдан ұшқан көк бумен,Қосылып бірге жүгірдім.Ертіп ап бала-досымды,Аунадым аппақ жал-құмға.Жарысып..

Қытымыр қыстың айы өткен,Қызғалдақ жапқан бар қырды....Баламыз –жалаңаяқпенЖапырып жүрген шалғынды.Мектепке қарай зымырап,Ағамыз келіп..

Қиналдым талай қыз үшін,Қыз үшін зәбір көп көрдім,Қыздардың әсем жүзі үшінНелерді бастан өткердім.Жолықтым небір күштіге,Дауылдың көрдім..

Тау еді –тастан қашалғанҚұлама жартас,қия шың.Қияға құмар қашаннанҚырандар салған ұясын.Жақпардың бетін жуатын,Жел менен жаңбыр ауысып.Өрмелеп..

Жүретін бір кішкене қара күшік,Ауыл-үйдің жұғынын жалап-ішіп.Жаздыгүнгі байғұстың түрі мынау,Қыстыгүні қала ма далада үсіп...Жетеді оған шөп-шалам..

Кең даладан бір ғажайып сұлулықты көргенде,Сенен артық мақтанатын кім бар екен, досым-ау?!Бойың балқып көңілденер ойын-тойға келгендеСенен артық..

Болса да жер мен көктей ара қашық,Бұл қартқа біздің бүкіл бала ғашық.Ақ бұлттан жаралғандай ақ сақалы,Сексеннен селдіремей барады асып.Күтеді әлі..

Самалдап, сағымданып туған аймақ,Тамызда кетуші едіжылда жайнап...Ішіне шыт көйлектің жел толтырып,Жүруші ек кілең «батыр» қырман айдап.Тұрғасын..

Суық жел қарды үйіріпСоғады тынбай гуілдеп...Бұрышта торғай тығылып,Бүрсиіп отыр, дірілдеп.Өзгеге қуыс болса да,Өзінің жайлы мекені.Қалықтап біраз..

Ұшып келем,Ұшып келем көгімде,Ұшып келемМөлдір аспан төрінде.Көкте жүріп қызығамынЖердегі –Сонау, сонауӨзім ұшқан өңірге.Анау меніңАсу-асу..

Кеттің алыс...қызыл құмның ішіне,Бүгін тағы жүрсің кіріп түсіме.Қызығамын –күнде өзіңе жолығып,Күнде өзіңді көріп жүрген кісіге.Қызығамын –жүрген..

Көк көйлегің көкшіл бумен тербеліп,Келе жаттың өз буыңмен сен де еріп...Белгісіз бір жақты сілтеп кенеттенКеттік десең,Ұшардаймын мен де еріп.Мені..

Көктемнің балғын кезі еді,Әнші құс көкте ағылған,Жемнің де жасыл өзегіКөгілдір мұнар жамылған.Сондай бір күннің бірінде,Жағаға келіп жаттым..

Аспанда сәл себезі бар ақ таңның,Жыршы құсы жаңа оянды бақтардың.Таңғы ауада, Туған үйді жастанып,Боз сәулеге оранып ап жатқанмын.Көк жүзінен көп..

Көп болды,бозаң белдерім,Өзіңнен ұзап кеткелі.Арамыз қазіржер мененЖұлдыздай сонау көктегі.Әлі де таңның алдындаМұнарға жүзіп тұрарсың...Төкті ғой..

Ақ ұлпа қарға орандыАлматым, аспан-тауларым...Молшылық басы болар бұл,Түсті ғой бірден қар қалың.Ормандар басы үлпілдеп,Ойың мен қырың теңеліп,Көрдің..

Сонау бір шыңда өстім мен,Тозаң мен шаңнан адамын.Тұнығым менің,ешкімгеТигізе көрмес залалын.Ешкім де қазіршалғайдан,Естімес бәлкім үнімді,Татып бір..

Сонау бір Жемнің бойында,Сүйікті біздің ауыл бар.Ойнайды бұлақ ойында,Орнайды дәннен адырлар.Нұрлы күн келді бізге де,Жайқалды құмда тал..

Бөлмеймін сені байтағым,Теңіз деп,Тау деп,Дала деп...Жайлауға шығып қайтамынЖамылып түнді қара көк.Өлкеңнің...Бәрі бір маған,Жүремін өзің..

Төлеген АйбергеновкеҚанша рет көрдің...Қанша рет келдің үйіме,Өсірдің қанша...Қосылдым қанша күйіңе?!Мен әлі сеніСәбидей күтем, Жаңа күн,Мен әлі..

Мен бәріңмен бауырмын –Көктем, гүліңді ұнатам.Ал, ашулы дауылым,Өктемдігіңді ұнатам.Қозғалмайсың, шынарым,Байсалдығыңды ұнатам.Қия кезген..

О, туған жер, барымныңСәттілері сенікі.Балы болса жанымныңТәттілері сенікі.Жүрегімде жыр болса,Наздылары сенікі.Көкейімде күй болса,Саздылары..

Асеке,Жалпақ жұртың тұр қасыңда,Келіп тұр қимасың да,Мұңдасың да.ӨзіңменЖарқылдасып тағы да бір,ӨзіңменМауқын басып, сырласуға.Сен бүгін –Елдің жыры..