Қиналу туралы Өлеңдер ✍️

Сөзім тиер таныс, сыйлас жақынға,Айту міндет дер кезінде ақынға.Алдынды ойла, Алланы ойла, ағайын,Жыйған байлық жеткен емес ғасырға.Ет бағасын жұма..

Өзің барда жоқ менің үйге алаңым,Бар жақсымды тек сен деп жинағаным.Кейде қатты сөз айтсам, өкпелетіп,Алдым-ау деп артынан қиналамын.Жұбайыңды аяла..

Сəл қиналып жүргенде бездің менен,Жасырмай-ақ жалт бердің сездім неден.Өзгерсе де достардың өзі, сөзі,Жалынып өмір сүрмен, езбін демен.Жүрсе де..

ІҚиналамын кірпігіме мұң іліп,Қиялымның ақбұрқағы тұр ұлып.Сағыныштың сары даласын кеземін,Санамда тек сайғақ-қайғы шұбырып.Бір мұң кетсе, бірі келіп..

Ауырса қиналатын кішкене еті,Көрмеймін деген жерін үш көретін,«Ол жақты көріп келген кім бар?» – дегенҚазақтың реті жоқ тістенетін.Жүзіне аярлықты..

Қиналдым талай қыз үшін,Қыз үшін зәбір көп көрдім,Қыздардың әсем жүзі үшінНелерді бастан өткердім.Жолықтым небір күштіге,Дауылдың көрдім..

Несіне өкпелейін, несіне қиналайын,Түбіне жүрегімнің бір кіршік жинамайын.Қажиын несіне енді, несіне мүжілейін,Күтейін алдан ылғи адамның бірегейін!

Тəн қиналды...соңғы құсап батар күн,Жан қиналды...жаһаннамға тақалдым.Несіп етсең...дəм-тұзымды татармын,Қолындамын, тəуіп-алыпсатардың!Алла, сізді..

Сенемін бе, сенбеймін бе, қиналам,Сендірмейді күлкі менен көз жас та.Сүйгенім бар десең егер иланам,Жоқ десең ғой, онда әрине, сөз басқа...Ойлымын..

Тек жүрсем де тек аман,Түсінбейді көп адам.Соншалықты несінеҚиналамын мен оған?Кейде сиқыр сезімгеШырматылған кезімде,Өзге түгіл, өзімдіТүсінбеймін..

Оп-оңай ойлар айтпақ боп,Қиналам кейде керемет.Ақындар аулын айттап кеп,Жегемін жанды жебелеп.Қараспан тауды каптап кеп,Шабыттың бұлты шатырлап,Жатса..

Мені ойлап, аяп, тіпті қиналма.Бітпейтін дау, құй даулама, құй даула.Менің мұңым мидай дала мұңы еді,Тола қоймас бар қажетті жиғанда.Сәні оның..

(І - НҰСҚА)

Ауырмай жаным қиналды,
Ауытқып жүрек орнынан.
Уайым қоршап мені алды,
Жігерім жасып болды нан.
Болса да жүйрік ой ұшқыр,
Өзіме..