Көкжиек туралы Өлеңдер ✍️

Жолдар бар қосылатын әр елдегі,Көрмеген жолдар қанша әлемдегі,Күре жол бойындағы сол кездесу,Өмірдің бір қызығын дәлелдеді.Ғашықтық шыға келді балғын..

Қадамыңды қарыштап,Бассаң дағы жаныштап,Жеткізбейді көкжиек,Жақындасаң алыстап.Жүйрік тұлпар мінсең де,Найзағайдай тілсең де,Жеткізбейді..

Тебіреніп, толғанаТүсін бәрін сен, бала.Сағынышпен күн кешкен,Ата-бабаң – шөл дала.Бақыттысың сен деген,Ештеңе әлі көрмеген.Еріндері..

Ел кезейін енді бір,Аш жолымды, бер, ғұмыр;Айналамда — көкжиек,Айналады Жер жұмыр!Сағымды өлке шөліндей,Қырдың асты көрінбей,Жеткізбейді..

Көкжиек  нұрға малынып,Күн ұясына ақырынЕнетін кешті сағындым.Көзінде бір от жағылып,Қара түнді жамылып,Тікенге талатып балтырын қызКелетін шақты..

Көкжиектен қылтиыпСығалады күн қарап.Лезде жерге  нұр құйып,ТүрдіҚара түн балақ. Бірте-бірте етегінКөкжиек те көтеріп,Жайды гүлдер желкенін,От боп..

Көкжиекте көлкілдейді көк сағым, Дүниенің нұрға толы табағы –Кемерінен асып белге ауса Күн Көсегенің көк жонына тамады.Көк бояулы бар табиғат ішпей..

(Алаш ордашылардың рухына)Күншығыстан көрінгенде күн- арай,Ертеңіме көбейеді күмәнім.Түс болмай- ақ кештен көңіл сұрамайБатып кеткен бабамды ойлап..

Көкжиектен иегiн Күн асырды..Кiрпiгiме қап-қара түн асылды.Бiр албасты еңсемдi басып алды,Қайтсем екен, япыр-ай, мына сұмды.Торын уақыт-өрмекшi маған..

Көкжиекті көмкеріп арай-жалынТаңғы самал желпіді тал айдарын.Есігіңнің алдында апарып сап,Қоштастым мен,Сен қимай қарайладың,Қарайладың,Мен..

Көкжиек балқып нұр маңдай,Таң келеді арайлап.Тамаша еді қыр қандай,Жайнап тұр күліп бар аймақ.Қозғады еппен майда желТалдардың жасыл бөрігін.Құстарға..

Көкжиектен келе жатса күн шығып,Бой көтерсе жатқан шөптер тұншығып,Жел тербетіп иілсе егер бір шыбық, Мәнін білмей, жүре берме қырсығып.Алла берген..

Көкжиекке көтеріп қанатымды,Көсіледі төменде,Дала сырлы!Əлде келген көктемнің əсері ме,Жаным неге,Жай таппай, аласұрды?!.Қиыласың сен-дағы..

Көкжиектен көрінген қазбауыр бұлт,Әкеле көрме әйтеуір жазға ауырлық.Астында туған жердің аспаныныңӨзіңді ерке желдің қозғауын күт.Қаз-үйрек..

Көкжиек алтын ерлі бір көк бесті ат,Ниетін байқатпайды бір дөңді аспақ.Әзірше бір орында жайылып жүр,Шылбырын сексеуілге күрмеп тастап.Бұлдырап көз..

Қос жанарым Көкжиекке телініп,Қой торыны қамшылаймын тебініп.Сағымданып бір шетінен бір шеті,Сайын дала жеткізбейді шегініп.Таңдайыма дəмі келіп..

Алматы,Көркің әсем, даңқың биік,Дегендей келген адам қалсын сүйіп...Қарайтын әсемдіктің жан сүйсініп,Қалайсың танытпауын салқын кейіп.Түндерде өлең..

Шексіз мынау жаһанда,Өмір атты сапарда.Көк пен жердің арасын,Көкжиектен табасың.Көрінбейтін күшке ұқсап,Тұр ғой олар көкті ұстап.Көзден кетсе..

Көкжиек – көлге түсіп от шашқан күн,Желөкпе желікпесі жетті ақшамның.Булығып бұлқынғанда бура бұлт,Бұрымы тарқатылып кетті аспанның.Түн қойнына..

Көкжиекте жатыр Жоңғар таулары, аспан астын алып жатқан аумағы. Қатпар-қатпар болып жатқан сол таулар, жүрегімді бір жолата жаулады.Қанша заман..

Ғаламшар тұңғиықтан қарамақ-ты,Қамасып күн кірпігі жаңа жатты.Ай аппақ, жер көгілдір ала дақ-ты.Тəңірім мың жұлдызға мекен қылған,Ай жатты, аспан..

Көкжиекке қызарып, сіңіп кетті қарбыз күн,Өзегімді өртейді сағыныштай жалғыз мұң.Көшіңді жолда қалдырмас, қажыры бекем нар қызбын,Жанына дауа кім..

Жалғыз қара шың жатыр көкжиекте тұрақтап,жалғыз ауыз сөз құсап, не оқ құсап бір атқан.Қайраттылық жөнінен, сен де осы шыңға ұқса,қайырымсыздық..

Көңіл шалқып кеткен шақта көкжиеккеқараймын:батып жатыр, шығып жатыр талай күн.Бір қуаныш болып тұрса – жарайдыон бесінде әр айдың.Жалақы алар күні..

Көлдерімді ойлаймын құсы үріккен,Белдерімді – құлазып түсі кеткен;Елдерімді ойлаймын бірлігі азып,Жанды ойлаймын айырылған кісіліктен?Айдынымды..