Қарауыл туралы Өлеңдер ✍️

Ақ шаң болып жота, қырым, белеңiм,дауыл соғып,лайланып тереңiм,қауiп-қатер төнген кезде даламаот жаққан ғой басына осы төбенiң.От жаққан ғой,от..

Ада болған ұсқыннан,Ажарындай жігіттің,Қара желі ысқырған,Қарауылда туыппын.Мен келгенше бұл жерің,Мекен бопты жұмақтай,Қызыл, сары гүлдері,Қырға..

Қарауылым, дара ауылым, даңқтым,Мен өзіңмен ай бетіндей жарықпын.Ұшқын бердің оты лаулап жансын деп,Жанбай, сөніп жатқан кезде сан ұшқын.Лаулап..

Жалғастырып Батыспенен Шығысты,Алады еркiн ақын бүгiн тынысты.Айдын көлге оралғанда,Жыр – Аққу,Қарауылдың жанарынан жыр ұшты!Уақыт зулап, айлар..

Көрікті ғып жаратқанКөк шыршадай құздағы...Ханның өзін қаратқанҚарауылдың қыздары.Туған-туыс, бауырдыңТал бесігі – ел іші.Қыздары көп ауылдыңАз..

...Ал, енді! Сөз кеткенде ақындардан,Ауызда жақ, қарысып тақым қалған.Тақиялы кәриялар тақырда отыр,Тыңдауға құлақ оты жақын барған.Жұрт біткен шағын..

Арызданған, ашынғанелім үшін, Алынбаған қасымнан кегім үшін, Жауыздықпен алысып-тартыссам да, Маған өмір сыйлайды жеңілісің. Жауыздықтың жазмышы..

Алһамдуллаһ!!!Алғаусыз сырын айтуға келді жас мұнар,Буырқанған толқынЖағаға жетіп жығылса ғана бастығар.Кемеңгер сынапКөрмеген балғын жырым һәм нәзік..

Қарауылдан басқаныкөрмей кеткен, ұлы Абай,қайғысызға қарсы кеп,көнбей кеткен, ұлы Абай.Аспасаң да асқар тау,кешпесенде мұхитты,сен орнатқан күмбез–..

«Апай! Сіз қай ауылда тудыңыз, ауылыңыздың аты қандай?»(Оқырманның сұрағы)Мен туған үш ауыл бар бұл далада,тұрады бір-біреуі мың қалаға:Қарауыл..

Зұлым күш кеп араға киліккенде,Халықтан да қайран жоқ, биліктен де.Хал кешесің түлкідейСары орыстыңСамұрығы аспаннан шүйліккенде.Төнсе егерде түнеріп..

Сәбидей шыға алмаған жөргегiнен,Бұлттағы Ай көмек күттi жерде кiмнен...Сары шалдың тарамдаған сақалындайОшақта от күйбеңдейдi жел лебiмен.Сындырып..

Қара өлеңнің мекені – Қарауылға келемін,Қара өлеңнің қамы еді, қарап жүрмей жегенім.Қарағанның ішіне көп тығылып ойнайтын,Қара өлеңге құмартқан қара..