Бекен әбдіразақов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Өткенімді өшіріп тастағасын, Қайдан қайрат табады қасқа басым?! Тарихынан тып-типыл азған елдей Жоғалтып ап өмірлік астанасын!Жүргенің сол сипалап өр..

Кім сүймейді қозыдай қөңыр күзді, Баулыды ғой жеңге боп өмір бізді! Қимай жүріп жазбенен қоштасқанда Аққу жүрек алысқа жеңіл жүзді!Кешікпей-ақ..

Күздің таңы – қыздың тәні қоңырқай, Ұйқысынан оянатын соңырқай. Кеудесінде асыр салып жатады, Іңкәрлікпен шапқылаған қоңыр тай.Күздің таңы –..

Жаздың соңғы түнінде жаңбыр тамды, Күз де жаны сүйеді жаңғыртқанды. Көңілсіздік көрпесі көсілді де, Таңертеңгі жап-жарық жан бұлттанды,Шаруаға..

Азайын десе пендеңіз қиын емес, Байлығың да бетке ұстар бұйым емес, Тұрмыстың бір толқыны тоғытса кеп, Жауап іздеп талқылар жиын емес.Талай тентек..

Жыладым деп жазсам да жыламағам, Көз жасыма күлмей ме мына ғалам?! Жас тамғасын ер жігіт жүрегінен, Жарық дүние дүние ме құламаған?!Ойран-опат оты..

Қош бол, жазым, қайта оралмас қызығым, Жүрегімді жайламаған қызуың! Жылдар өтер, қайдан табам мен сонда Өмірімнің алтын зерлі үзігін?!Өрмегімде бір..

Атып та мені жібермес, Асып та мені жатпайды. Мен өлсем, жұрт та үдермес, Жасып та, тегі, жатпайды.Түнің де тойған қозыдай Томпиып қана жатады, Таңың..

Артылғасын қалмайын ақылды аяп: Кейде алтынның құны да бақырдай-ақ! Мен көретін заманда байлыққа өзі Бақыт жаяу келеді шақырмай-ақ!Сатып алған ол да..

Білемін тұзым жеңіл, салуым жоқ, Лап ете қас пен көзде жануым көп! Қайтейін, күндіз-түні көкіректе Ұйтқиды алабөтен адуынды от!Талайы-ақ топырақ..

Ғұмыр кештім ой-қырлы жарты ғасыр, Текшеледім, демеймін артыма асыл. Не жұтсам да бойыма сіңірдім мен, Неге жаям жамандай жалпыға сыр!Көргендерім –..

Жалаңаяқ жар кешіп жеткенімде, Су түбіне сұраусыз кеткенім бе? Шодырайтты шекемді сабы қатты, Бақ суарып, жер шапқан кетпенім де!Бетін теріс дүние..

Шалғын бар ма Алматының бағында Аунамаған шалқып жүрген шағымда! Махаббат пен бақыт деген немене, Түнде толқып құшаққа енген ағын ба?Әлде арудың..

Оспанхан, Жайсаңбектей тетелестер Тіріде бейнелері кете ме естен!Жастықтың салтанатты тойлы көшінӘндетіп ұзақ жолда жетелескен.Мен бүгін ит сияқты..

Баспана жасай алмай бұтадан да,Айшуақ Алматыда жұтағанда,Басыңнан кешірдің ғой бәрін, Мұқаш, Жоламай безгенінде құт адамға!Алатау шыңындағы қар..

Өмір өзі жаралған алданыштан, Жүрек гүлдеп, нәр іздеп арман ұшқан, Тамсандырып қоймаса адам жанын, От шыға ма қанатсыз ар-намыстан?!Нәрленгенсің..

Саған жазған жырларым бұрынғыдай Шалқып тумай, жаймастан сырымды ұдай, Жұрт көзінен қаймығып, төмен жүзбен Ыға сөйлеп, қашады «жырындыдай».Бойындағы..

Несіне назаланам болған іске, Бұл өзі қасірет қой толған ішке!Қылығы айуаннан өрі итке Кісіні өлтіру не, қорғаныс не?!Мен босқа тағдырыма назаланам..

Сұлулардан әлі де дәмелімін, Жаратқан соң құлы етіп әдемінің! Сері десін ақынды, пері десін, Керегі жоқ пенделер әдебінің!Шариғаты, заңы бар..

Жаным мидай Бетбақдала безерген, Сорым шығып, жылдар ерні кезерген, Қара бұлттай көңілім тамшы тамызбай, Түйдегімен ауа қашып, өзі өлген.Бір кездерде..

Бір көктемім, бір жазым ғұмырымда Ырысымнан шығарған шығыным ба? Естімедім балапан шырылын да, Шырқыраған шілденің шыбынын да!Сұңқар жүрек сұм тағдыр..

Бет моншағың төгіліп көрінгеннен, Жақсы еді деп жүрсің бе өлім келген?! Сені білем, сырт көзге сып-сыпайы, Сынық мінез әйелсің сенімге енген!Мен де..

Ақкөңілдің аты арып, тоны тозбас, Жымысқыдан мәңгілік жолы да озбас! Барын сарқып, жоғына жұтынбастан, Білдірмейді бөрідей құты қашқан!Тойған қозы –..

Тамылжыған тым ғажап тағы да түн, Асау, тентек жүректер бағынатын. Қадыр түндей жете алмай қадіріне, Жас сорғалап соңынан сағынатын.Тұңғиықтай сыр..

Есіңде ме, ұрланып жігіттерден, (Сырым еді отыз жүш бұгіп келген!) Ақмоладан әкелген базарлықты Түн жарымда қойныңа тығып бергем.Қалтыраған қолымды..