Шалғын туралы Өлеңдер ✍️

Жасыл шалғын елестеп көз алдымда,Сағынамын жазды мен қыс айында.Көктем мен күз сурет қой өз алдына,Жазды іздеген аққуға ұқсайын да.Жазды аңсасам..

Шегірткенің айғыры тебіседі,Бұтқа толып құрбақа неге іседі? Арнасында күбірлеп жылға жатыр, Арғы беті саржағал егіс еді. Сарбас жылан зу етіп суға..

Ауылдың маңы көк шалғынМалыңа орып шөп салғын,Әзіл қалжың қағысып,Ауылға сәтте кеп қалдым.Су сорған сортаң дененің,Суын сорғытып демедім.Әңгімемнің..

Шалғын кeштік,Қандай ғажап бұл аңғар,Көз-көңілің тoймайды.Балғын шөптeр сүйкeнісіп бұлаңдар,Күн сәулeсі oйнайды.Көлбeңдeйді айтып бізгe..

Бөлeгeндeй тәңірі мөлдір таза шалғынға,сәл-сәл ғана дым басқан eстeлікпeн шырмалған,oрта ғасыр қаласы сeкілді таң алдында.Бірақ қызған Күн-табақ..

Тірлік деген шалғындыШаба-шаба азайттық.Ысыраптан əр күнді,Өкпелестік, наз айттық.Ойымызды доғарып,Ойын салдық, желіктік.Соның бəрі – даналық,Өмір..

Оранып дала шалғынға,Толқыды тасып қанша көл, –Оянып таңның алдындаАттанды жолға өңшең Ер.Орманды басып,Белді асып,Мұхитқа дейін барса жол, –Омырауын..

Қара шашың шалғынды көміп кеткен,Маужырайды қара түн төніп көктен.Қара көзің мойылдай мөлдірейді,Жасандырып жіберген елік-көктем.Қара қасың қияқтай..

Төменнен шығып төбетше самал үргенде,Төбеде шалғын-толқындар ұйытқып бір демде,Көгілдір оттай, көкпеңбек көздей қалампырЖанасар еді уыздай сары..

Шалғын бар ма Алматының бағында Аунамаған шалқып жүрген шағымда! Махаббат пен бақыт деген немене, Түнде толқып құшаққа енген ағын ба?Әлде арудың..

Орыс ақыны Михаил ИсаковскийденШық басқан шалғынды аралап,Соқпақ жол салып бір әлдиге,Көмескі тартқанда бар алап,Жас жігіт шығарып салды үйге.Айнала..

Шағыл мен шалғын кезектес,Шағыл мен шалғын өзектес.Ши шырпып жүрген шайпау тiлҚос кемпiр мұны сөз етпес.Демеймiн дiлмар мен ғана,Керемет рух – кең..

Үркердей ауыл, үкідей шалғын айнала...Үркеді бұлақ, жатады қырат ойлана.Үрпісі иіп желіге жеткен жылқыларСолықтап келіп сауырын созса жай..

(ағам Төлеуге)Салыңқы, салқы, сары күзАйдау жол. Арба. Кер өгіз.Шалғынның иісі – дәмеміз,Сарыөзек жаққа келеміз.Сыздана салып салмағынТобықтан түскен..

Көк шалғынды шалғы орақтай жапырыпСоқпаған жел,Жаумаған бұлт — мәкүрік!Дүниені тастағандай тұмшалап,Бітеу қала,Бітеу көше —Қапырық.Есіне..

Жайықтың бойы көк шалғын,Күзерміз де жайлармыз.Күлісті сынды күреңдіКүдірейтіп күнде байлармыз.Құдай істі оңдаса,Ісім жөнге келгенде,Қамалаған көп..